De verhaallijn rond Rosalin en Jochem, die zich in 2012 afspeelt, wordt onderbroken door een verhaal dat zich in 1999/2000 afspeelt. Daarnaast zijn er hoofdstukjes die gesprekken en gedachtes bevatten die de spanning behoorlijk opvoeren. Het lijken totaal verschillende verhalen maar op het einde komen ze bij elkaar en wordt er heel veel duidelijk. Ik herken deze manier van vertellen als de stijl van Camilla Läckberg, een bekende Zweedse thrillerauteur, zij brengt ook een verhaal uit heden en verleden bij elkaar en werkt dan naar een spannend plot toe. Aan het einde worden alle losse eindjes afgewerkt en hoef je als lezer niet met vragen te blijven zitten. Rosalind gelooft in reïncarnatie en dat geeft een vleugje mysterie aan dit verhaal. Verder vond ik het heel mooi om te zien dat uit iets duisters en naars iets moois voort kan komen. 

Ik heb genoten van Na Melanie, nadeel vond ik wel dat grote problemen soms simpel opgelost werden zoals het vinden van een baan en omgaan met ontrouw en bedreigingen, maar misschien zit het leven wel zo in elkaar. Het komt niet realisatisch over, maar toch doet het geen afbreuk aan de spanning en de rest van het verhaal. Er wordt ook stilgestaan bij de gevoelens van de hoofdpersonen zonder dat het langdradig wordt. Svea Ersson in een Nederlandse, en geen Zweedse, zoals veel mensen denken door haar naam. Ach, what’s in a name, ik noem haar gewoon de Nederlandse Camilla Läckberg. Ze heeft me namelijk met de laatste hoofdstukken helemaal verrast en een plot geschreven die zijn weerga niet kent. Na Melanie is een hele mooie psychologische thriller. Heel veelzijdig en boeiend tot de laatste bladzijde.