Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Diane Kooistra op 27 april 2019:
Amalia's erfenis gaat over de verre voorouder van onze jonge kroonprinses Amalia van Oranje. In deze mooie historische roman vertellen Marianne en Theo Hoogstraten over hoe zij, door een goed huwelijk, omhoog klom van hofdame tot prinses. Zelfs haar vroegere koningin staat nu in rang onder haar. Amalia trotseert de intriges en gevaren van het hof en staat haar 'mannetje'. Als vlak na haar huwelijk haar zwager Prins Maurits overlijdt, neemt zij de honneurs waar. Haar man vecht in het leger in Nederland. Eerst tegen de Spanjaarden, dan tegen de Fransen. In Engeland is ook een oorlog gaande. Amalia krijgt negen kinderen en moet er vier op jonge leeftijd weer afstaan. Dat maakt haar verdrietig als moeder, maar als prinses is ze nog gemotiveerder om de kinderen die wel volwassen worden een goed huwelijk te laten sluiten en zo de erfenis van Oranje veilig te stellen.
Het verhaal van Amalia is absoluut geen thriller, hoewel er in een tijd vol oorlog, geweld en dreiging van binnenuit het hof en daarbuiten altijd wel een stukje spanning te voelen is. Marianne en Theo Hoogstraten nemen je mee de geschiedenis in van deze dame die veel heeft betekend voor ons huidige vorstenhuis. Naast prinses is ze echtgenote, moeder en vriendin van de vrouwen om haar heen. Haar persoonlijke gevoelens en twijfels worden niet genegeerd in dit verhaal en ik voelde en dacht met haar mee. Als ze haar veertienjarige zoon een achtjarige prinses laat trouwen terwijl ze weet dat hij zijn hart aan een ander heeft verpand, heeft ze daar later veel spijt van. De impact die het op haar heeft, komt op de lezer goed over. Ook wordt je deelgenoot gemaakt van het verdriet na het overlijden van haar kinderen en later het overlijden van haar man. Het houdt je bezig gedurende het lezen van het boek.
Dan verandert het verhaal ineens in een epiloog die best lang is, maar ook veel duidelijkheid geeft over hoe het verder zal gaan. Er wordt eerst een tijdssprong gemaakt waarin veel gebeurtenissen vlot worden verteld om dan weer uit te komen op het verhaal van Amalia zelf. En haar einde.
Zo wordt het een mooi afgerond geheel. Ik vond Amalia's erfenis een prettige roman om gelezen te hebben, ik heb niet alle draadjes van wie bij wie hoort onthouden, maar heb wel de kern gevangen.
De vrouwen hadden vroeger meer macht dan ik ooit had bedacht! Ik kijk uit naar het volgende verhaal waarvan ik in dit boek al een spannend hoofdstuk mocht lezen.
Bezoekersreacties: