Hannah Bodart wordt wakker in een ziekenhuis. Ze heeft een traumatische ervaring in de vorm van een ongeluk achter de rug. Om het een en ander te verwerken wordt ze behandeld in een psychiatrische inrichting door Kimberley Leeuwaerts. Kimberley is getrouwd met hoofdinspecteur Fabian die de zaak van vermiste kinderen moet oplossen. Op onverklaarbare wijze 'ziet' Hannah beelden van een klein jongetje dat vastgeketend zit in een tuinhuis. In eerste instantie wordt ze niet geloofd, maar later gaat ze assisteren bij het politieonderzoek. Of weet Hannah zelf meer over de verdwijningen? Een psychopaat is aan het werk. Zal hij op tijd worden gestopt. De klok tikt. 

Gruwelijke gave is verdeeld in een proloog, drie hoofdstukken die onderverdeeld zijn en een epiloog. De proloog start direct spannend met een jongetje dat vastgeketend zit aan een ketting. Er lopen een aantal verhaallijnen, namelijk die van Hannah en het politieonderzoek naar de vermiste kinderen. De schrijfstijl van Spark is doorspekt met Belgische uitdrukkingen en woorden. De zinsopbouw is ook anders dan we in Nederland gewend zijn. Logisch omdat Spark in België woont, maar dit bemoeilijkt het lezen en vermindert het leesplezier. Het idee van het verhaal op zich is spannend, maar door de woordkeuzes en zinsopbouw, loopt het niet lekker. In het verhaal zitten een aantal ongeloofwaardigheden. Bijvoorbeeld de reactie en woordkeuze van een zevenjarig jongetje zijn te volwassen en passen niet bij zijn leeftijd. Het bekende show don't tell wordt niet veel toegepast. Aan het einde zijn alle lijntjes gesloten en is duidelijk hoe het een en ander in elkaar steekt. Jammer, er had meer spanning in kunnen zitten. Toch heeft het verhaal op zich spannende elementen die de lezer op het puntje van de stoel hadden kunnen krijgen.