De activistische Lizet, net genezen van een burn-out en zo goed als alleen op de wereld, heeft haar strijdlust voor een betere wereld achter zich gelaten. Ze heeft gekozen voor een rustiger, misschien saaier leven in een nietszeggende kantoorbaan. Tot ze de charismatische Martin ontmoet, die haar ter plekke meeneemt naar zijn landgoed in Afrika en haar vanaf dat moment Lynn noemt. Verblind door zijn charme en het luxe leventje dat hij haar biedt, gaat ze zonder al te veel protest mee. 

Stekeblind heeft een beschrijvend karakter, het is alsof Winkels de lezer boven het verhaal hangt en vanaf die positie laat meekijken. Hoewel er wel degelijk dialogen zijn, is haar schrijfstijl zeker niet actief, eerder heel gelijkmatig en rustig. Misschien wordt dit effect juist veroorzaakt door die afstand. Het verhaal is dan ook niet enorm spannend, ook doordat Lizet er ruim voor het einde achter begint te komen wat er aan de hand is. Het hele boek is vanuit haar perspectief geschreven, dat geeft een eenzijdig beeld. Lizet mag van haar man het landgoed niet af, ze mag niets doen, niemand ontmoeten. Haar telefoon, bankpas en portemonnee heeft hij afgepakt. Zo probeert hij haar te isoleren van de buitenwereld, wat doet denken aan de thriller Achter gesloten deuren van B.A. Paris uit 2017. 

Winkels duikt hier diep in Lizets emoties. Ze treft haar opgesloten gevoel goed, ook haar eenzaamheid en verveling als Martin lang van huis is. Heel subtiel sijpelt er langzaam wat wantrouwen de tekst in. Lizets kritische geest blijkt eigenlijk nooit echt verdwenen te zijn. Op een mooie manier verweeft de auteur Lizets diep weggestopte oordelen en ervaringen door de beschrijvingen van de erbarmelijke leefomstandigheden in het Afrikaanse dorp. Ook laat ze het Afrikaanse landschap, de cultuur en de gevolgen van kolonisatie op de achtergrond tot leven komen. Lizet beschouwt zichzelf als onafhankelijk en recalcitrant, maar in het verhaal is ze allesbehalve dat. Ze negeert, overtuigd van hun liefde, alle signalen dat er iets niet klopt, terwijl door Winkels’ taalgebruik Martin een man is die alle nekharen overeind doet zetten, of minstens alarmbellen laat afgaan. Maar in de tweede helft van Stekeblind recht ze haar rug. Ze ondergaat een persoonlijke ontwikkeling van naïef meisje dat haar man aanbidt en alles doet om hem te plezieren en zijn goedkeuring te krijgen naar een resolute zelfstandig denkende vrouw die haar eigen ik terugvindt. Een sterke vrouw met een onhoudbare drang om de wereld te verbeteren en zich niet meer laat opsluiten. 

Stekeblind blijft echter doorkabbelen; zonder grote pieken en dalen schrijft Winkels naar het slot toe. Zelfs hier blijft ze, en dus ook Lizet, rustig. Het boek eindigt met een kille, koelbloedige confrontatie. Waarna zeker niet alle vragen zijn beantwoord.