Auteurs: Jolanda Gierkink, Esther van der Ham, Jacqueline van Meerten, Ramon van Huffelen, Lonneke Kossen- Groot, Anita Kroef, Nelleke Langendoen, Bertina Mulder, Marja van Osch, Annemarie Snels, Saskia Somers, Inge Spaan en Anke Verbraak.
‘Het contrast met drama dat zich precies vijf jaar geleden op deze plek heeft afgespeeld, met het plezier dat zich nu voor mijn ogen afspeelt, kan niet groter. Het leven gaat door, ook op deze plek, juist op deze plek,'
De verhalenbundel De Wadden in vogelvlucht bestaat uit dertien verhalen die zijn opgedeeld in vier seizoenen. Zomer, Herfst, Winter, Lente. Vier verhalen spelen zich af in de zomer, drie in de herfst, drie in de winter en drie in de lente. Een aantal auteurs hebben al eerder kort verhalen of zelfs boeken geschreven, maar er zijn ook auteurs bij die net beginnen en nog moeten uitvinden welk genre het best bij hun past.
‘Waarom praten sommige mensen zo raar over zijn vader? Zaterdagavond was er zelfs iemand geweest die zei dat hij van de politie was. De man belde aan bij zijn huis en had kleren aan die echt van de politie leken.’
Net als de eerdere bundels is in deze bundel ook weer een verscheidenheid aan verhalen te vinden. Wat in deze bundel opvalt is dat in de meeste verhalen de emotie de boventoon heeft. Als een soort van rode draad is er veel leed en verdriet, worden er levens uit elkaar getrokken en zijn er vaak kinderen bij betrokken. Dat maakt deze bundel de meest serieuze van de Waddenbundels. Verhalen die behoorlijk indringend zijn. Zoals bijvoorbeeld het verhaal De stem van Evi van Lonneke-Kossen-Groot, dat is echt een kippenvel verhaal en Papadag van Nelleke Langendoen laat je ook niet gelijk los. Maar ook Rufus van Inge Spaan laat wel even op het puntje van de stoel zitten. Met Naar de overkant laat Anita Kroef haar talent zien in het overbrengen van emoties. En Muilbui van Bertina Mulder is een duidelijk voorbeeld dat deze auteur een onbegrensde fantasie heeft.
Er zijn verhalen waarin niet alles even geloofwaardig is, of voorspelbaar en met een te abrupt einde. Jammer, maar alsnog zijn die verhalen in hun totaliteit leuk om te lezen en zit er een fijn spanningsveld in. Het schrijven van een kort verhaal vind ik nog steeds knap, want er is maar beperkte ruimte om de opbouw correct te laten verlopen. In De Wadden in vogelvlucht is dit prima in orde, al is er soms wel een verschil te zien tussen de ‘beginners’ en de ‘gevorderden’. Maar wat alle auteurs in deze bundel heel mooi in beeld weten brengen is dat iedereen verschillend omgaat met verlies en tegenslag.
De Wadden in vogelvlucht is een bundel met indringende verhalen waarbij de emoties krachtig in beeld worden gebracht