Bestel bij Bol.com
Oordeel:
ISBN: 9789026331527
Uitgever: Ambo|Anthos
Verschenen: 2015
|
|
Recensie(s):
vrouwenthrillers.nl - Wendy Wenning op 31 augustus 2015:
Mijn collega Annette heeft Wij moeten je iets vertellen als eerste gelezen en gerecenseerd. Volgens Annette een boek dat eigenlijk niet te recenseren is. Een boek dat anders is. Apart. Nou had ik ook dit boek uitgekozen om te lezen en te recenseren. Normaal gesproken wordt op VT door 1 recensent een betreffend boek besproken dus had ik nu zelf een ander boek dan dit uit kunnen kiezen. Maar het relaas van Annette had mij extra nieuwsgierig gemaakt en zij was ook wel benieuwd naar mijn mening dus toch besloten dit boek te gaan lezen.
Nu ben ik niet zo’n recensent die zelf een boek zou willen schrijven. Zoals Annette al zegt is een recensie soms al een bevalling op zich en dat is elke keer weer een uitdaging. Genoeg uitdaging voor mij, laat mij maar lekker blijven lezen en recenseren. Maar dan moet ik nu dus mijn mening gaan geven over We moeten je iets vertellen. Nu moet ik er wel bij zeggen dat dit het eerste boek is dat ik lees van deze auteur (behalve het geschenkboekje voor de boekenweek dit jaar) en dus geen vergelijking kan maken met haar vorige boeken.
Ik heb met volle teugen genoten van dit boek. Wat ik altijd wel leuk vind is als ik iets bekends tegenkom in een boek. Zoals er in dit boek de Pinksterconferentie in Vierhouten wordt vermeld. Als tiener woonde ik daar tegenover en het was er altijd een drukte van belang. We moeten je iets vertellen is een boek dat inderdaad afwijkt van de standaard. Maar wel met een verhaal dat de aandacht van de lezer continu kan behouden. Een thriller? Tja, ik zie graag een aantal angstaanjagende scenes in een thriller en die ben ik niet tegengekomen. Maar toch…
Nu heb ik iets verteld over dit boek. Is dit nu een recensie? Denk het niet en ik moet mijn collega hier gelijk in geven, Wij moeten je iets vertellen is niet te recenseren. Er valt ook niets op aan te merken, het zit gewoon goed in elkaar. Veel zal je dus niet hebben aan mijn verhaal, rest mij nog te zeggen: lees dit boek en vorm je eigen mening.
Oordeel: 
vrouwenthrillers.nl - Annette Hulscher op 26 juli 2015:
Eigenlijk zouden alle recensenten willen dat ze zelf konden schrijven. Maar omdat ze dat kennelijk niet kunnen, hebben ze er hun dagtaak van gemaakt om iets te vinden van de boeken van schrijvers die het wel gelukt is. Helaas is een recensie ook een tekst die geschreven moet worden, dus is het elke keer weer een hele bevalling om er iets van te maken dat niet op elk boek van toepassing is (de karakters zijn goed uitgewerkt, de spanning wordt goed opgebouwd, etc). Tenzij je natuurlijk alleen maar recensent bent vanwege de gratis boeken, dan plemp je gewoon wat online. Klaar.*
Uiteindelijk leest toch niemand de recensies echt, behalve de schrijver zelf. Lezers kijken alleen maar naar het aantal sterren, want om een recensie van begin tot eind te lezen heb je concentratie nodig, en wie heeft dat tegenwoordig nou nog? (Ben je toch tot hier gekomen met lezen? Gefeliciteerd, mail me en je krijgt een mooie prijs!)
Het laatste boek van Marion Pauw, We moeten je iets vertellen, is niet te recenseren. Daarvoor is het te raar, te anders, te meta. Ik wilde ook eigenlijk geen sterren toekennen aan het boek, maar ja, dat kan niet in ons systeem. Dus daarom vijf sterren, alles daaronder zou impliceren dat ik wat aan te merken heb op dit boek, en dat is absoluut niet zo.**
Vind je deze recensie trouwens helemaal niks, koop dan het nieuwste boek van Marion niet, je zal het verschrikkelijk vinden.
* Een kutrecensie is tenslotte ook een recensie.
** Eigenlijk wil ik gewoon de aandacht trekken van Marion Pauw, want ik zou haar heel graag persoonlijk een paar vragen stellen over dit boek. Bijvoorbeeld over die voelbare woede die het hele boek door aanwezig is. Of over lef hebben, want dat heeft ze zeker. En haar uitgever ook. Respect!
Oordeel:
Alle bezoekersreacties:
H (47) op 26 juni 2022:
Ken haar van zondaarskind, wat ik erg goed vond. Maar dit boek vond ik buitengewoon aanstellerig, en heel vermoeiend met alle subtekts sterretjes. Pas als het een beetje spannend lijkt te worden, is het afgelopen.
Oordeel: 
Jan Smeets (60) op 28 juli 2016:
Ik heb Marion Pauw leren kennen via haar boek "Daglicht". Daglicht is een diamantje, een prachtboek.
Mijn verwachtingen waren dus hoog toen ik in juli 2016 in de bieb "We moeten je iets vertellen" leende.
Ik ben niet teleurgesteld (hetgeen wel het geval was bij Margje van Jan Siebelink, de opvolger van "Knielen op een bed violen"
Pauw heeft weer een juweeltje geschreven: vlotte stijl, rake typeringen, geestig, geen onnodige sex en spannend. Stop dit boek in je vakantie koffer en geniet onder palmboom van zon, drank en Pauw.
Oordeel:
mraat (44) op 1 mei 2016:
Om maar met de deur in huis te vallen: slecht! is mij een raadsel dat er nog sterren aan gegeven worden maar ja smaken verschillen nu eenmaal. Humor is ook geen humor eerder ergernis te noemen. Geen eerder boek van haar gelezen maar nu ook geen interesse meer in.
Oordeel:
EM (56) op 15 augustus 2015:
Thriller? nee , spannend boek? nee. Leuk om te lezen? ja dat dan weer wel. Mocht je het boek gaan lezen dan kun je je er wel mee amuseren. Mocht je het niet gaan lezen, dan mis je niks.
Oordeel: 
Terug naar We moeten je iets vertellen...
|
