Zestien paarden
Greg Buchanan
Door: Karin Bisschops op 23 december 2021

Regelmatig verschijnen er thrillers waarvan je je afvraagt of het een vrouwenthriller is. Zo ook de thriller Zestien paarden van Greg Buchanan. Karin las deze thriller en haar beoordeling lees je hieronder.

Greg Buchanan schreef na zijn studie Engelse Literatuur stripverhalen en verhaallijnen voor videogames.
In 2019 stond hij op deForbes 30 Under 30-lijst. Dit is een lijst met de meest veelbelovende talenten.
Zestien paarden is zijn debuutthriller. 

In Ilmarsh, een kustplaats in Engeland worden de hoofden van zestien paarden ontdekt. Deze zijn deels ingegraven en vormen samen een cirkel. Eén oog van de hoofden is zichtbaar en gericht op de hemel. Rechercheur Alec Nichols wordt op deze zaak gezet. Samen met de forensisch dierenarts Cooper Allen stort hij zich op het vinden van de dader. Er blijkt meer aan de hand te zijn in dat plaatsje: misdaden die niet zijn gemeld, vermissingen en afpersingen. Daarnaast nog brandstichting en mishandelingen. Dat laatste betreft verschillende diersoorten. Alec en Cooper moeten samenwerken. Het is een race tegen de klok met de vraag of de oplossing op tijd komt. 

Zestien paarden start met de vondst van de paardenhoofden. Hoe dit eruit ziet, wordt tot in detail verwoord. Het verhaal is verdeeld in vier delen en eindigt met een epiloog. Het is moeilijk om in het verhaal te komen, de schrijfstijl is apart en uniek te noemen. Zinnen waarin gedachten van personages worden geschreven, worden niet altijd afgemaakt. De dierenmishandelingen worden nauwgezet verwoord en de lugubere details komen bij de lezer hard binnen. Een sterke maag is hier toch wel een vereiste.

De korte hoofdstukken gezien vanuit verschillende personages zijn chaotisch en het is niet altijd duidelijk wie er aan het woord is. De tijdsprongen maken sommige zaken wel duidelijker. Er zitten vele lagen in het verhaal. Maar doordat het flarden tekst zijn die tussendoor worden uitgestrooid, is het geheel niet heel erg spannend. Toch moet er verder worden gelezen om achter de reden te komen waarom er zestien paardenhoofden zijn begraven. Aan het einde komt pas dat antwoord. Na het dichtslaan van het boek voelt het rommelig en niet afgemaakt. Zestien paarden is het debuut van Greg Buchanan. Door sommigen wordt het geprezen terwijl andere lezers het ronduit afwijzen. Oordeel zelf.

Zestien paarden is een duistere horrorthriller, niet geschikt voor iedere thrillerlezer, waarin schuld, trauma en straf een aantal van de onderwerpen zijn. Het is in ieder geval geen vrouwenthriller. Van alle elementen die benodigd zijn voor een vrouwenthriller, is een vrouwelijk hoofdpersonage het enige element en dat is in dit geval zeker niet voldoende. 




VrouwenThriller: NEE
Waardering: 3***

Karin Bisschops



Bezoekersreacties:
Hilde Peeters (64) op 16 januari 2022:
De Britse prille dertiger Greg Buchanan heeft internationaal naam gemaakt met zijn video’s en graphic novels. Zestien paarden is zijn thrillerdebuut. In de weide van boer Albert Cole en zijn dochter Rebecca liggen zestien paardenhoofden en -staarten. De hoofden liggen half begraven, enkel zestien troebel ogen staren recht omhoog, de staarten schakelen de hoofden aan elkaar. Rechercheur Alec Nichols, alleenstaande vader van Simon, en forensisch dierenarts Cooper Allan worden op het onderzoek gezet. De feiten spelen zich af in het zieltogende kuststadje Ilmarsh, waar grauwe, sombere wolken inbeuken op de grijze, vergane glorie van de pier en de winkelpromenade. Nichols, Allan en verscheidene paardeneigenaars zijn complexe, getroebleerde personages. Een geheimzinnige ‘dienst’ neemt de leiding over als er doden vallen en Nichols’ zoon wordt vermist. Er is de dreiging van massale anthrax-vergiftiging na een drama op een eiland. De ontknoping volgt quasi-nonchalant in de epiloog, een dialoog tussen Allan en haar psycholoog, in een verplicht bezoek. Dit is allerminst een gewone thriller. Het verhaal wordt verteld in stukken en brokken. Korte scènes, soms bruusk afgebroken, volgen elkaar op. Daardoor wordt de tijdlijn soms onduidelijk. Die sprong van heden naar verleden, of toekomst, en weer terug komt bovenop de verschillende vertellers in het verhaal. Daardoor lijkt het hele verhaal een complexe cake, met wel 36 ingrediënten waarvan je bij lezing van het recept denkt: hier kan gewoon niks lekkers van komen. En toch komt er een goed ruikende en smakende cake uit de oven. Dank daarvoor aan de culinaire of liever beeldend literaire kwaliteiten van Greg Buchanan. De beschrijvingen van Ilmarsh en omgeving, het verlaten eiland, de weiden, het moeras, het strand en de zee, dat alles onder een novemberhemel, zijn oersterk. Het is niet verwonderlijk dat het boek verfilmd wordt; de locaties, de personages en de dialogen zijn al perfect beschreven. Hier tekent de graphic novellist met een briljante schrijfpen een verhaal. Dat verhaal is allerminst klassiek te noemen. Wel een wie en wat, maar geen hoe, wanneer of waarom. Welke reden was er voor de afschuwelijke (en te levendig beschreven) wreedheden op paarden en andere dieren? Zeewier en anthrax? Een geheimzinnige dienst in Groot-Brittannië? Ook een doorwinterde thrillerlezer moet zeer geconcentreerd blijven lezen om elk detail mee te krijgen. Dat doorlezen is vanzelfsprekend. Daar staan de diamantjes aan dialogen en weerbeschrijvingen garant voor. Ik kijk uit naar een tweede boek. Maar eerst wil ik de verfilming van zestien paarden zien.

Website Security Test