Jos Govaarts heeft dertig jaar gewerkt als bedrijfsarts in Drenthe en daarnaast heeft hij een coachpraktijk. Hij wil in zijn romans laten zien waarom mensen bepaald gedrag vertonen. Hij schreef onder andere de roman De jongen die wilde deugen. Mark de Groot is naast docent Engels auteur van boeken voor kinderen en volwassenen. Eind 2020 is zijn thrillerdebuut Harde les verschenen en in maart 2021 de jeugdthriller Skygge.
‘Het verleden is op dat veld herrezen en geeft hem een trap na.’ Na het lezen van deze bijzondere titel en het voorwoord start Soms komt niet thuis wat vertrokken is met de vondst van een lichaam op een bouwplaats. De ingeschakelde recherche is er al snel achter dat het gaat om de vermiste Nathalie, een studente van de zeevaartschool die in de millenniumnacht verdween. Hugo Noot is de rechercheur die op de zaak wordt gezet, samen met zijn collega’s haalt hij bij de betrokkenen van toen oude wonden open. Vooral als het op een gegeven moment erg dichtbij een van de betrokkenen komt weten de auteurs de spanning op te voeren.
Het boek is in drie delen verdeeld waarbij het bij het eerste deel meer gaat om de vondst en de omstandigheden en het tweede gedeelte over het onderzoek waarna deel drie komt met de uiteindelijke plot. Het tweede deel is daarbij het minst spannend, maar het heeft wel meerwaarde voor de uiteindelijke puzzel. Soms komt niet thuis wat vertrokken is, is een spannende politieroman waarbij de lezer wordt meegenomen in een cold case onderzoek. Tijdens het schrijven hebben de auteurs veel ruimte genomen voor de gevoelens en relaties die de mensen rondom de gevonden persoon hebben. De persoonlijke gevoelens en omstandigheden van met name Hugo worden breed uitgemeten. Waarschijnlijk om hem uitgebreid te introduceren in deze nieuwe serie. De omgeving en hoe mensen in de stad Vlissingen met elkaar omgaan, ons kent ons, en de soms wat stugge houding naar nieuwe mensen is goed weergegeven. Net als de mooie omgeving. Vooral als er nieuwe moorden worden gepleegd. Er komen wel veel namen voorbij van mensen die het gedaan zouden kunnen hebben en dat werkt verwarring in de hand. Het betrokken en sympathieke team dat de moord(en) heeft opgelost zorgt er wel voor dat ze moeilijk losgelaten kunnen worden, veel lezers zullen dan ook enorm uitkijken naar het volgende deel in deze serie.
Het verhaal is geschreven rondom de rechercheur Hugo Noot, het onderzoek wordt door hem gedaan en hoewel er wel een vrouw bij betrokken is, Ankie Verhagen, blijft haar rol vrij klein. De sfeer in het boek maakt dat het leest als een politieroman met enkele spannende momenten waardoor het niet bestempeld kan worden als een thriller. Het is een boek voor lezers die van puzzelen houden en ook na willen denken waarom iemand zich op een bepaalde manier gedraagt of uitlaat. Het waarom van de moord(en) heeft een grote plek in het boek en dit maakt ook dat velen uitkijken naar een nieuw deel. Conclusie: Soms komt niet thuis wat vertrokken is, is geen vrouwenthriller.
