Het verhaal komt aarzelend op gang en het duurt even totdat Catriona Ward de lezer mee weet te nemen in haar wereld. Dit komt mede door de manier waarop Ward schrijft, bloemrijk en zeer gedetailleerd waarbij wreedheden niet uit de weg worden gegaan. De personages krijgen langzaam body. De verhalen die Rob aan Callie vertelt geven een goed inkijkje in haar verleden en verklaren haar handelen nu. Er is veel aandacht voor de gedachten en emoties van Rob en Callie. Deze worden enorm uitgediept waardoor de lezer meegetrokken wordt in hun gevoel en innerlijke ziel. Hierdoor komt de spanning echt in het verhaal maar het wekt ook een gevoel van er niet bij willen zijn. Als lezer word je aangetrokken en toch ook weer afgestoten. Het voelt soms of er inbreuk gemaakt wordt in de levens van Rob en Callie. Dit geeft een soort onderhuidse spanning die tot het einde in het verhaal te voelen is. Het is enorm knap hoe tot op het laatst de lezer niet weet hoe alles in elkaar steekt en hoe het verhaal zich zal ontplooien. Het einde is onvoorspelbaar en laat de lezer in verbazing en ontsteltenis achter. 

Zonnewijzer is geen gewone thriller. Het is eigenlijk een beetje een vreemd boek. Het is een verhaal waarin het verleden met alle herinneringen en geheimen samenkomt met het heden met de diverse bedreigingen en complexiteiten. Met daarbij een wat vreemde setting en bijzondere entourage is het een thriller zeker niet geschikt voor tere zieltjes. Zonnewijzer is een thriller die niet in een hokje valt te stoppen.