Freelance journalist Lucy verhuist met haar hondje Dusty van Brooklyn naar een dorpje bij Woodstock waar ze een klein huisje heeft gehuurd. Ze heeft alle sporen gewist. Want het is geen gewoon reisje maar een vlucht voor haar ex. Op haar nieuwe plekje maakt ze al snel kennis met haar bijzondere en artistieke buren John en Vera, ze zijn erg aardig voor haar en ze raken heel goed bevriend. Als John en Vera een plan maken om ook hun verleden te willen wissen en schoon schip te willen maken door Johns dood in scene te zetten vragen ze of Lucy mee wil werken. En dat doet ze, ze hoeft immers alleen een leugentje te vertellen tegen de politie. Maar dan blijkt John echt dood te zijn, is dit toeval of was het de bedoeling? Lucy moet op onderzoek uit om te voorkomen dat zij beschuldigd wordt van Johns dood. Tijdens haar speurtocht ontdekt ze vreemde dingen. 

Een fatale leugen is een prettig geschreven boek. Korte hoofdstukken met een heel fijn te lezen taalgebruik zorgen samen met de langzaam maar gedegen opgebouwde spanning dat het verhaal je niet meer loslaat. Je leert al lezende Lucy redelijk goed kennen, ze kruipt met haar emoties bijna onder de huid. De andere personages blijven oppervlakkiger, maar worden genoeg uitgediept om het verhaal body te geven. En omdat alles vanuit Lucy's perspectief geschreven wordt maak je als lezer bijna echt mee wat zij meemaakt. Maar eigenlijk zien we als buitenstaander iets meer, omdat wij weten dat het een thriller is en Lucy zelf nog niet en dat maakt het nog spannender. De auteur stuurt je gedachten alle kanten op en steeds blijk je op het verkeerde spoor te zitten. Niets is wat het lijkt te zijn. En als het einde dan ook nog onverwacht, onvoorspelbaar en verrassend is laat de auteur je verbijsterd achter.