De Ierse, roodharige Paula was slechts dertien toen haar moeder Margaret verdween en achttien jaar toen zij huis en haard verliet na een mislukte zelfmoordpoging. Inmiddels is Paula 30 jaar en forensisch psychologe en behoort ze tot het zeskoppige Unit Vermiste Personen, gespecialiseerd in cold case vermissingszaken.
In het Ballyterrin General Hospital verdwijnt de één dag oude Alek Pachek wanneer, zo wordt duidelijk, een zwartharige verpleegster zich over hem heeft ontfermd. De radeloze ouders van Poolse komaf zijn in alle staten. Alsof dat niet genoeg stress oplevert voltrekt zich hierna opnieuw iets dat de gemoederen flink bezig zal houden. En daar houdt het niet op.
Daarnaast kwamen we aan het slot van Verloren aan de weet dat Paula zwanger is. Ondertussen is ze niet zeker of ze het kindje wil houden en het feit dat ze niet weet wie de vader is maakt het allemaal nog gecompliceerder. Is het haar huidige meerdere, de Engelse veertiger Guy Brooking of Paula’s ex-vriendje Aidan O’Hara, met wie ze een paar maanden geleden een heimelijke rendez-vous beleefde?
Ierland gaat nog altijd gebukt onder de verdeeldheid van de protestanten en de katholieken die ieder op hun eigen wijze een machtsstrijd uitvechten. Paula’s katholieke en eeuwig theedrinkende vader, die drie decennia politieagent was, kan daarover meepraten. Tevens heerst er in het land een streng en alom aanvaarde anti-abortus beleid.
Paula wordt door haar arts en jeugdvriendin Saoirse, die ze in vertrouwen neemt, doorgestuurd naar het plaatselijke vrouwencentrum die zwangerschapsonderbreking mogelijk maakt en vrouwen voorlicht en begeleidt in hun keuze. Alison Bates, de directeur aldaar, blijkt dezelfde dag vermist. 

 
Barre grond gaat dieper in op de persoonlijke levens van de hoofdpersonages. Zo leven we ons steeds meer in, raken we betrokken en stellen we tevens onze mening bij over karakters die eerder enigszins gesloten bleven. Daarnaast speelt geloof en politiek andermaal een belangrijke rol. Barre grond voltrekt zich tegen de juiste decor, een realistische setting die laat zien dat overal misdaad heerst. Het kwaad dringt zich op op plaatsen waar je je veilig hoort te wanen maar die verre van geborgen plekken blijken te zijn.
Minder sterk zijn de in het cursief gezette gedachten van Claire. Vrijwel nodeloos, mijn inziens. Het voegt niets toe. Te lange zinnen, die beter anders gebruikt hadden kunnen worden.

McGowan schrijft confronterend, boeiend, als ook levensecht. En dit laatste is best even slikken, gezien het onderwerp van het boek. Paula Maguire is een vrouw die ieder van ons vast wel eens ontmoet heeft. Iemand waarvan ik hoop nog meer over te weten te komen. Een zeldzaam personage dat de lezer vast niet snel zal vergeten.