Tuva Moodyson, een dove verslaggever van een lokaal Zweeds krantje, is op zoek naar het verhaal dat haar carrière kan lanceren, in de hoop eindelijk het piepkleine dorp Gavrik te verlaten.
ZIEN
Twee lichamen liggen diep in de bossen bij een afgelegen Zweeds dorpje. Hun ogen ontbreken.
ZWIJGEN
Een web van leugens. Een onopgeloste moord van twintig jaar geleden.
Kan Tuva de moordenaar te slim af zijn voor ze diens laatste slachtoffer wordt? Ze wil het graag geloven. Maar daarvoor moet ze haar ergste angsten overwinnen en diep de bossen in trekken.
Extra informatie: - De jacht is het 1e deel met hoofdpersonage Tuva Moodyson
Will Dean groeide op in de East Midlands en na zijn studie Rechten heeft hij een tijd in Londen gewerkt. Voor de liefde emigreerde hij naar Zweden en bouwde daar voor zijn gezin een houten huis dat diep in de bossen stond, ver weg van de bewoonde wereld. Daar schreef hij zijn thrillers. De jacht is zijn debuut en de eerste van een serie met de dove Tuva Moodyson in de hoofdrol.
Tuva Moodyson is een jonge journaliste voor een lokaal krantje in Gavrik, een kleine stad in Zweden. Ze wil een geweldig verhaal schrijven, iets groots, zodat ze kan vertrekken om bij een grote krant te gaan werken. Haar moeder is ziek en heeft haar hulp nodig, dus de vertrekplannen moeten worden uitgesteld. Wanneer een lichaam wordt gevonden dat opvallend veel overeenkomst heeft met eerdere lijken, lijkt het erop dat de moordenaar van toen opnieuw toeslaat. De zogenaamde Medusamoorden zijn op dezelfde manier gepleegd. Tuva ziet hier haar kans om haar scoop te kunnen maken en bijt zich vast in deze zaak. Er komen steeds meer geheimen aan het licht, geheimen over deze zaak maar ook over de aparte stadsbewoners. Opnieuw wordt er een moord gepleegd en Tuva zit zonder dat ze het zelf in de gaten heeft, heel dicht op deze zaak.
De jacht is het debuut van Will Dean en hij laat door middel van zijn beschrijvingen de omgeving beeldend en zeer gedetailleerd zien. Je ziet als het ware de dichtbegroeide bossen die eindeloos lijken, de elanden die vrij rondlopen en waarop wordt gejaagd, de plaatsen waar niet veel mensen wonen en de specifieke Zweedse dingen zoals trollen. De duistere sfeer dringt door tot in je botten waar ook de koude zich nestelt. In het begin kabbelt het verhaal en wordt er veel nadruk gelegd op de dove Tuva die vaak haar batterijen moet verwisselen in haar speciale gehoorapparaat. Jammer want deze herhalingen doen niet veel goeds voor de spanning. Gedurende het verhaal piekt de spanning even op om daarna weer verder te kabbelen. Toch blijft het verhaal interessant en is Tuva geen standaard personage. Op een gegeven moment is duidelijk wie de dader moet zijn. De trage plot glijdt naar het einde waar alle vragen zijn beantwoord en de moord is opgelost. Vaak verlopen de Scandi-noir thrillers traag en wordt er ruim gebruik gemaakt van de omgeving en de weersomstandigheden. Zo ook in De jacht. Op de cover staat dat een Brit ook een Scandi-noir kan schrijven en dit kan alleen maar worden beaamd.
Will Dean heeft met De jacht een thrillerdebuut geschreven met een interessante hoofdpersoon in een typische Zweedse omgeving dat je nieuwsgierig maakt naar het tweede deel.
Bezoekersreacties:
Jaimy Smeets (31) op 31 januari 2021:
Tweet De eerste afgeronde leesclub van 2021 is een feit. Vrouwenthrillers organiseerde deze leesclub rondom De jacht, het eerste deel in de reeks die Will Dean schreef omtrent Tuva.
Bedankt, ook aan A.W. Bruna, voor het recensie-exemplaar.
Tuva is een dove journaliste, die haar vader jong verloren heeft en de band met haar moeder sindsdien als heel zwaar ervaart.
Meer krijgen we eigenlijk ook niet over Tuva te weten.
Er wordt heel veel aandacht besteed aan het feit dat Tuva doof/slechthorend is.
Het kraken en storen van haar hoorapparaatjes, de piepjes als ze leeg gaan, het vervangen van de batterijen, alles wordt heel erg gedetailleerd beschreven en het is me niet helemaal duidelijk wat de toegevoegde waarde hiervan is.
Ook het eten van winegums is iets wat veelvoudig terug komt en alle kleuren en smaken passeren de revue.
Het zorgt voor irritatie en trek in winegums, wat beiden niet Deans bedoeling zal zijn.
Het verhaal begint gelijk spannend, als Tuva aan de rand van het bos een aanvaring krijgt.
Toch is deze spanning er al gauw af en deze borrelt dan ook niet meer op.
Hoewel er heel veel spannende dingen gebeuren, lijkt het allemaal niet over te komen op papier.
De lijken die gevonden worden, op een zeer specifieke wijze, zorgen niet voor de kippenvel en gruwel die het wel met zich mee zou moeten brengen.
Tuva stort zich als journaliste in het verhaal, maar ook hier komt ze niet echt uit te verf.
Ze is zeer nieuwsgierig van aard, maar het echte journalistieke dat toch wel kenmerkend is vanuit andere boeken, blijft uit.
Het zorgt er wel voor dat Tuva een personage is dat dicht bij je staat.
Haar onderzoekingen zijn niet overdreven en het is makkelijk om je als lezer daarin te vinden.
Er passeren heel wat personages de revue, mensen die allemaal op hun eigen manier eigenaardig zijn en wel of niet iets met de moorden te maken kan hebben. Hoewel er best wat aandacht aan besteedt is, blijven ook deze oppervlakkig. Het is daarom ook niet duidelijk waarom bepaalde mensen verdacht worden en of er meer onder de oppervlakte schuilt.
Ook de relatie met haar moeder is iets wat zeer problematisch is. Niet alleen voor Tuva, maar ook als lezer.
Het is duidelijk dat er iets voorgevallen is, maar wat de precieze reden hiervoor is en waarom Tuva niet de liefhebbende dochter kan zijn die ze wel graag wil zijn, komen we niet te weten.
Wellicht komen we dit in een van de volgende delen te weten, er moet immers ruimte blijven voor speculatie en nieuwsgierigheid.
Op het einde lijkt er toch nog rek in de spanningsboog en neemt de adrenaline weer iets toe. Toch is ook dit niet helemaal uitgewerkt en ondanks dat het plot zeer verrassend is blijkt het niet bevredigend.
De diepgang mist, waardoor echt nagelbijten er niet inzit.
De details omtrent de hoorapparaatjes wordt enigszins verklaard, maar dit doet teniet aan de ergernis die het opwekte. Er hadden heel wat details geschrapt kunnen worden, waardoor er plek is voor andere die wat meer aan het verhaal zouden toevoegen.
De jacht belooft een spannend debuut te zijn, dat laat zien dat een Brit ook een Scandi-noir kan schrijven, maar ik ben helaas niet overtuigd en hoewel ik gek ben op series, ben ik er ook nog niet over uit of ik meer van Tuva zou willen lezen.
Beoordeling: ⭐️⭐️,5 Oordeel:
Karina Hoekerswever (36) op 31 januari 2021:
Tweet De cover doet direct denken aan een Scandinavische locatie door de hoge bomen en eenzame weg die erdoor loopt, al roept het niet direct de spanning die bij een thriller hoort op. Op de achterkant de pakkende termen “Horen, Zien en Zwijgen” en die trekken wel direct de aandacht. Ook journaliste Tuva wekt interesse op, mede door haar beperking van het gehoor. In De jacht leren we Tuva kennen als een doortastende vrouw, gewend om haar eigen zaakjes te regelen en niet over zich heen te laten lopen. Ze is oprecht en staat voor haar principes en laat zich weinig gelegen liggen aan de sociale conventies, ondanks dat dit niet altijd positieve gevolgen heeft. De doofheid, die haar juist een uniek personage maakt, lijkt in dit eerste boek nog niet veel toe te voegen behalve wat teveel informatie over het wisselen van batterijen. Het is te hopen dat in volgende delen van deze serie juist deze toevoeging meer waard wordt voor het plot.
Qua plot is De jacht zeker geen slecht boek, al zal de uiteindelijke dader voor de doorgewinterde thrillerlezer waarschijnlijk niet uit de lucht komen vallen. Het zit goed in elkaar, zowel qua opbouw als qua motief, echter door de traagheid van het verhaal is het boek te makkelijk weg te leggen. Wat wel mist is de diepgang die met een journalist als hoofdpersoon verwacht mag worden, het daadwerkelijk onderzoek doen blijft bij ietwat kinderlijk speuren.
Wat in De jacht het meest ontbreekt echter is de spanningsboog. Het is een verhaal waarin opgebouwd wordt naar een uiteindelijke climax, maar het oplopen van de spanning laat veel te lang op zich wachten. Het duistere bos is een uitstekende locatie voor meer dreiging, echter is dit de auteur onvoldoende gelukt en lijkt vooral de overvloed aan details daar debet aan.
Al met al is De jacht een eerste deel van een serie die nog weliswaar niet overtuigd maar wel een interessant hoofdpersonage biedt voor volgende delen.
Oordeel:
Silvia v. Elzelingen (59) op 30 januari 2021:
Tweet Will Dean is een Britse schrijver die in Zweden is gaan wonen. Hij groeide op in East Midlands en had op 18-jarige leeftijd al in negen verschillende dorpen gewoond. Na zijn studie rechten werkte hij een tijd in Londen, voor hij voor de liefde naar Zweden emigreerde. Diep in de bossen in een zeer afgelegen gebied bouwde hij een huis voor zijn gezin. Het eerste dorp in de omgeving ligt op enkele uren rijden. Vanuit deze basis schrijft Will Dean zijn thrillers. ‘De jacht’ werd door The Daily Telegraph verkozen tot beste thriller van het jaar en was een internationale bestsellersensatie.
‘De jacht’ is het eerste boek over Tuva Moodyson, die de rol van hoofdpersonage heeft gekregen, en is tevens het thrillerdebuut van Will Dean. Tuva werkt in het kleine stadje Gavrik bij een kleine uitgeverij genaamd de Gavrik Posten. Wanneer er een lijk gevonden wordt in het nabijgelegen Utgardbos wordt Tuva erop afgestuurd. Tuva heeft echter twee problemen, ze is doof en haat de natuur. Voor haar doofheid gebruikt ze gehoorapparaatjes, maar de angst voor de natuur zal ze zelf moeten overwinnen. In het verleden zijn er meerdere moorden gepleegd in het Utgardbos en het is de taak van de politie en Tuva om te onderzoeken of deze moord enig verband houdt met de eerder gepleegde moorden. Algauw begint de klopjacht op de moordenaar.
De schrijfstijl van ‘De Jacht’ is rustig en traag, net als in veel Scandinavische thrillers. Er wordt vanuit het perspectief van Tuva verteld. De omgeving en gebeurtenissen worden gedetailleerd en filmisch beschreven. Soms weleens wat te gedetailleerd wat niet iedere lezer kan waarderen, maar wat wel en goede beschrijving van het moment geeft.
‘De radio begint te haperen wanneer ik het asfalt achter me laat en de grijze grindweg op rij. Die is zo breed dat twee auto’s elkaar kunnen passeren als ze beide de open greppels raken. Het is hier zo donker als zwart velours, en daarom doe ik mijn groot licht aan en tuur in de nevelflarden. In de lente is het goed te doen in het bos als je in een auto zit. Het is dan een en al lichtgroene uitlopende dennentakjes en wilde bloemen. Ik kan dat in mijn Hilux-pickuptruck prima aan. Maar het is nu oktober, en de dennennaalden zijn donker en zeiknat, en het mos is bruin, en de berken zijn kaal. Mijn dashboard geeft twee graden boven nul aan. Ik rij over een donkere weg met wanden van dennenbomen zo hoog als vuurtorens.’
De doofheid van Tuva voegt op dit moment nog weinig toe aan het geheel. De details over haar gehoorapparaatjes worden zelfs een beetje irritant doordat het zo vaak terugkomt. Je merkt dat de auteur zelf diep in de bossen woont en precies weet hoe het daaraan toegaat. Veel personages passeren de revue, vreemde maar wel interessante figuren. Er zit een constante dreiging in deze thriller die op bepaalde momenten aanscherpt maar ook weer gauw afzwakt. De plot is goed uitgewerkt en uiteindelijk toch nog verrassend. Slapeloze nachten zal je van ‘De jacht’ niet gauw krijgen, maar wel een heel tevreden gevoel.
‘De jacht’ is een goed begin van een nieuwe thrillerreeks met Tuva in de hoofdrol. We kijken dan ook zeker uit naar het tweede deel in deze reeks. Oordeel:
Prijs: € 12,99
