De auteur weet zorgvuldig het leven in te vullen van Martha, een geordende moeder van twee jonge meisjes en gelukkig in zowel haar persoonlijke als professionele bestaan als werkende vrouw. Door haar revalidatie wordt ze teruggeworpen op zichzelf en moet veel uit handen geven wat ze het liefst zo vast mogelijk wil houden. Met veel pijn en moeite vindt Martha een manier om de situatie te overzien en alle omgevallen muren beetje bij beetje weer op te bouwen. 

Er is goed nagedacht over de medespelers in dit typische vrouwenthrillerverhaal en over de achtergrond van Martha zelf. Wat draagt ze mee in haar rugtas als ze oog in oog met haar verleden komt te staan? Haar eigen jeugd. Spijt. Tekortkoming en een schaduwplaats binnen het gezin waarin ze opgroeide. Dieptepunt barst weliswaar van diverse goede hoogtepunten en kan zich qua schrijfniveau uitstekend meten met bijvoorbeeld Loes den Hollander, toch bevat het hier en daar ook wat oneffenheden. Zo is het een rechtlijnig verhaal. We weten direct in welke hoek we het kwaad moeten zoeken en ook het waarom ligt voor de hand. Er is geprobeerd teveel uitweiding te vermijden, maar mijn insziens had meer gekeken kunnen worden naar een goede plotwending. Ook was het voor de lezer ongetwijfeld leuker geweest om tijdens het lezen op meer paarden te kunnen wedden. Aan de andere kant weet de auteur het zo te brengen dat de lezer gelooft wat er gebeurt. En dat is bijzonder knap. Daar heeft Maria Rijk zondermeer een streepje voor op veel van haar collega's.