Britt Hulsman is succesvol horecaondernemer en al zesentwintig jaar gelukkig getrouwd met Richard. Richard is accountant en doet de boekhouding voor de bedrijven van Britt. Omdat ze altijd maar druk zijn heeft Richard een romantisch weekend ingepland. Waar ze precies heengaan is een verrassing voor Britt. Eenmaal op de plek van bestemming aangekomen, in Zeeland, is er in geen enkel hotel een kamer te vinden. Gelukkig kunnen ze toch nog een bed & breakfast vinden. De volgende ochtend gaat Britt broodjes halen maar als ze terugkomt is Richard spoorloos verdwenen. 

Mara Westrate werkt in een hotel en is daarnaast mantelzorger voor haar moeder, die na een auto-ongeluk noodgedwongen in een verpleeghuis ligt. Het is zwaar, vooral omdat de kosten steeds meer oplopen en Mara dit allemaal niet kan betalen. Maar er lijkt een oplossing te komen als een vriend toezegt haar een flink geldbedrag te kunnen bezorgen. Ze moet er alleen wel wat voor doen… 

De cover van De erfgename roept al meteen een geheimzinnige en duistere sfeer op die na het verdwijnen van Richard nog meer voelbaar wordt. Afwisselend wordt het verhaal vanuit Britt en Mara verteld. Het verhaal van Mara geeft al wel gelijk iets weer van wat er aan de hand kan zijn, maar echte duidelijkheid wordt er niet gegeven. Voor Britt is het een groot raadsel wat er met Richard gebeurd kan zijn en het ergste wordt gevreesd. 

Er wordt een raar spelletje gespeeld en alle ogen zijn gericht op Britt, die als hoofdverdachte wordt gezien. Terwijl zij zich zorgen maakt en iedereen ervan probeert te overtuigen dat ze niets te maken heeft met de verdwijning van Richard, is Mara druk met haar werk, de zorg voor haar moeder en haar vriend die nu bij haar woont. Beide vrouwen zijn maar met een ding bezig: overleven en hopen dat er snel een eind komt aan alle problemen en alle onzekerheid. Met beide vrouwen leef je mee, maar als er geheimen van Richard boven water komen is er voor deze man weinig sympathie te krijgen.

Ondanks dat er in begin al een stukje oplossing wordt prijsgegeven is dit niet genoeg om te voorspellen hoe het gaat aflopen. De Vriend weet in De erfgename de spanning voortdurend op een hoog niveau te houden, maar daarnaast is er ook aandacht voor de dagelijkse beslommeringen die gewoon doorgaan. Tussendoor lezen we over de zwaarte van mantelzorg, puberperikelen en is er regelmatig een kriegelige opmerking over het gebruik van mobiele telefoons die het soms onmogelijk maken nog een normaal gesprek te voeren. Op een subtiele manier verweven maar wel heel herkenbaar.

In De erfgename vind je geen bloederige scènes, er worden geen moorden gepleegd maar dat heeft dit verhaal ook helemaal niet nodig. Er is voortdurend voldoende te raden en er zijn genoeg geheimen die ontrafeld moeten worden. Niet alleen Britt en Mara, maar ook de lezer komt regelmatig voor verrassingen te staan. Tel daar het hoge spanningsniveau bij op en je hebt een boek dat onmogelijk weg te leggen is. De verteltrant is rustig en bedachtzaam en de perfect uitgekozen woorden en samengestelde zinnen vormen samen een knap in elkaar gezet verhaal. Een opzet die mij een beetje deed denken aan de boeken van Loes den Hollander. De Vriend heeft zichzelf met dit boek overtroffen en plaatst zich mijn inziens al hoog in de lijst van beste Nederlandse vrouwenthriller van dit jaar.