Toby is 28 jaar en geniet met volle teugen van het leven. Hij beschouwt zichzelf als een zondagskind, hij had een onbezorgde liefdevolle jeugd, is enorm geliefd door zijn ouders en familie en heeft veel vrienden. Op school ging alles vanzelf, nu heeft hij een goede carriére, een leuk huis en een knappe lieve vriendin. Na weer een succes op het werk viert hij dat met vrienden in het café, dronken loopt hij naar huis. Als hij in bed ligt verschijnen er twee overvallers in zijn woning. Hij wordt mishandeld en voor dood achter gelaten, zijn huis is leeggeroofd. Als hij wakker wordt in het ziekenhuis is zijn leven veranderd. Hij is geopereerd aan zijn hoofd en heeft zowel psychisch als fysiek behoorlijk wat problemen. In zijn huis voelt hij zich vreselijk, angstig en eenzaam. Hij besluit naar Ivy Hill te gaan, het familiehuis op het platteland, ook om zijn oom Hugo, die ernstig ziek is, te gaan verzorgen. Zijn vriendin gaat mee. In het familiehuis zijn meerdere familieleden aanwezig. Op een dag vinden de neefjes een schedel in de stronk van een oude iep. Een detective gaat een en ander onderzoeken. Langzaam dringt het tot Toby door dat zijn leven niet was wat het leek. Met daarbij het verliezen van alle zekerheden ten gevolge van het hersenletsel en het gat in de herinneringen. Heeft hij wel een alibi?  

De cover is een huis op het platteland in een donkere en duistere sfeer gezet. De titel en auteursnaam in kapitalen vallen op en halen de aandacht wat weg van de afbeelding. Jammer dat deze cover gekozen is en niet de zwart witte serene maar beklemmende cover van de Engelse versie. Het verhaal is in de derde persoon geschreven en op zo'n manier dat je het meebeleeft vanuit Toby. Er is genoeg aandacht voor de omgeving en de sfeer, zo ontdek je precies hoe het huis van Toby er uit ziet, je loopt er als het ware zelf rond. De ravage na de overval is zo bijna zichtbaar. Daarentegen zijn de emoties die de personages voelen helaas wat afstandelijk en droog weergegeven waardoor je niet echt mee gaat leven. De karakters blijven wat oppervlakkig en voorspelbaar, alleen Toby leer je heel goed kennen. Je kan je echt inleven in zijn situatie en voelt de wanhoop, radeloosheid en angst. Toby kruipt onder je huid. Van het wat onaangename karakter uit het begin van het boek ontwikkelt hij zich tot een personages waar je mee gaat leven en die je wilt helpen. 

Een zondagskind komt maar langzaam op gang. In de eerste helft van het boek gebeurt er eigenlijk niets, het is een weergave van de overval en de fase daarna. De spanning is ver te zoeken. Nadat de schedel is gevonden komt er wat spanning in het verhaal. Maar echt heel erg spannend wordt het nergens, het verhaal kabbelt voort en eindigt dan helaas ook nogal teleurstellend. Het enige dat echt goed tot zijn recht komt in het boek is de psychologische gevolgen van een overval. 

De Dublin Murder Squad serie van Tana French bestaat uit echt spannende goed geschreven boeken waarin het verhaal zich in een hoog tempo en vol spanning ontwikkelt. Daarentegen is Een zondagskind een traag geschreven boek zonder echte spanning.