Jojanneke hoopt dat haar schrijverscarrière nieuw leven ingeblazen zal worden, met haar deelname een de schrijfwedstrijd Wie schrijft, die blijft waarin twaalf deelnemers gaan strijden voor een felbegeerd uitgeefcontract.
Een aantal grote namen mogen deelnemen aan dit project, waarin de auteurs twee weken lang op een historisch kasteel aan hun verhaal zullen werken.
Wat begon als een mooie kans, loopt al snel uit op een groot drama. Niet alleen verschijnt Jojanneke’s grootste nachtmerrie op het toneel, ook wordt ze gechanteerd én lijken mensen met de noorderzon te verdwijnen.
Zijn het de hoofden van thrillerauteurs die op hol slaan, of is er iets goed mis op het kasteel?

 

Het verhaal heeft direct een aparte invalshoek. Het wordt aan de lezer verteld, waardoor er een bepaalde afstand gecreëerd wordt. De lezer wordt op deze manier in het verhaal meegenomen maar heeft niet het idee er deel aan te nemen. Het is op deze manier lastig om de personages goed uit elkaar te houden. Het zijn er een flink aantal en hoewel ze een achtergrond meekrijgen, heeft het even tijd nodig om hen te onderscheiden. Wat het verhaal ook een aparte draai geeft, zijn de verhalen die de auteurs schrijven voor de wedstrijd. Ook van enkelen van deze verhalen krijg je als lezer een gedeelte mee. Dit blijken erg interessante stukken te zijn, die naast de doorlopende plot een goede verhaallijn zijn.
Aan spanning en ook sensatie is er zeker geen gebrek en het is dan ook een waar puzzelstuk naar waar de clou van het verhaal heen zal gaan.

Meepuzzelen en meespeuren is absoluut aan de orde in Wie schrijft, die blijft en houdt de lezer constant scherp.
De schrijfstijl van Heleen van den Hoven sluit hier goed bij aan en weet het verhaal goed aan de man te brengen.

De uiteindelijke plot blijkt een echt puzzelstuk, waarbij elk stukje op de goede plek gelegd wordt en er geen enkele overblijft.
 Ook dit wordt weer op een ludieke wijze uit de doeken gedaan, geheel in stijl van het verhaal. Wie schrijft, die blijft is een verhaal dat de lezer uit zijn comfortzone zal laten stappen. Het is anders dan de meeste thrillers en valt daardoor in de categorie: ‘je moet ervan houden’. 
Neemt niet weg dat dit verhaal goed is neergezet en het juiste publiek absoluut zal bekoren.

Nadat Heleen van den Hoven enkele kinderboeken en een avonturenroman schreef, waagde ze zich in 2019 aan het thrillergenre. Haar tweede boek, De speelgoedman stond op de longlist voor de Hebban Thrillerprijs. Ze geeft de voorkeur aan bijzondere locaties voor haar verhalen.  Wie schrijft, die blijft is haar vijfde thriller.

Twaalf schrijvers zijn uitgenodigd op een kasteel voor een schrijfwedstrijd. Iedere auteur schrijft zijn eigen verhaal rond Het raadsel van Rijnhuizen. Elke dag wordt een afvaller aangeduid die de wedstrijd en het kasteel moet verlaten. Maar er gebeuren vreemde dingen met de deelnemers en de vraag is of er zich een moordenaar onder de kandidaten bevindt. Het lijkt alsof niemand te vertrouwen is en de kandidaten stellen hun eigen onderzoek in, maar niet iedereen heeft hetzelfde doel. 

De titel van dit boek had niet beter kunnen zijn en ook de cover past uitstekend bij het verhaal. Wie schrijft, die blijft is op zijn minst een bijzonder boek te noemen. Het is een verhaal in een verhaal. De verhaalperspectieven zijn wisselend en het aantal hoofdpersonages is talrijk. Ieder personage heeft wel uitgesproken karaktertrekken, maar toch vraagt het van de lezer de nodige concentratie om bij de pinken te blijven om goed te kunnen volgen. Er speelt zich heel wat af: de grote lijn wordt gevormd door de schrijfwedstrijd in het kasteel, maar daarnaast zijn er nog heel wat intriges. Sommige personages hebben een verleden met elkaar, anderen zijn totaal onbekenden. Echter is iedereen op zijn hoede. Het wantrouwen is groot en terecht ook, want sommige personages zijn er niet vies van om de situatie op onethische wijze naar hun hand te zetten. Jaloezie en afgunst zijn zonden die duidelijk primeren. Bizar is echter dat er een moord gebeurt en dat dit amper wordt opgemerkt door de aanwezigen. Hierdoor ontbreekt ook de spanning in het verhaal. Ook is er sprake van een spion, maar dit wordt eerder meegedeeld dan dat het als functie wordt gebruikt om spanning op te bouwen.

De schrijfstijl is opvallend te noemen, want naast de verschillende verhaallijnen verschijnen tussendoor stukken tekst die door de deelnemers werden geschreven. Ook interviews met de afvallers doorbreken het hoofdverhaal. Dat zorgt voor variatie, alleen is de vraag of de auteur hier niet te veel in het boek heeft willen proppen. Naar het einde toe komt het verhaal in een stroomversnelling en wordt het toch nog enigszins spannend. Het einde is gelukkig wel verrassend.

Wie schrijft, die blijft is alleszins een boek waarover de meningen uiteen zullen lopen. Liefhebbers van mysteries zullen het meer appreciëren dan de thrillerfanaat die hoopt op puntje-van-de-stoel spanning. Qua originaliteit kan dit verhaal absoluut tellen, maar de dosering van input had matiger gemogen. 

Heleen van den Hoven was docent en schreef handleidingen en lesmateriaal. Ze had enkele kinderboeken uitgegeven voordat ze aan thrillers begon. Ook schrijft ze korte, spannende verhalen.

Voor een schrijfwedstrijd zijn twaalf schrijvers uitgenodigd op kasteel Rijnhuizen. Hun opdracht is om het geheim van het kasteel te achterhalen. Maar het is de vraag of er ook niet andere motieven meepelen. 

Wie schrijft, die blijft heeft een heel originele opzet. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van twee van de deelnemende  auteurs, waarvan er eentje in de eerste persoon enkelvoud schrijft. Tussendoor staan fragmenten van de verhalen die tijdens het verblijf geschreven moeten worden. Van den Hoven bezit een fijne, soepele schrijfstijl met mooie woordkeuzes. Ze slaagt erin om zowel de fragmenten als de twee protagonisten hun eigen stijl te geven, zodat het gevoel ontstaan steeds een ander artikel in een tijdschrift te lezen. In eerste instantie doet het boek een beetje fragmentarisch aan, we ontmoeten het hele gezelschap waarbij de uiteenlopende karakters duidelijk worden en ook de relaties die ze tot elkaar hebben. Alles is er. Collegialiteit, haat en nijd, jaloezie, ondermijning en ook bewondering. 

Intriges en conflicten kunnen niet uitblijven. Op het moment dat niemand elkaar meer vertrouwt, vallen de eerste slachtoffers en de niet uitgesproken getuigenissen maken het zinderend. Het is weergaloos hoe feiten en fictie ineens door elkaar gaan lopen.

Toch dreigt de spanningsboog in de tweede helft van het boek wel wat in te zakken, ondanks dat er best veel gebeurt. Hier had een en ander misschien iets compacter gekund. Gelukkig herpakt Van den Hoven zich. Met de laatste overgebleven auteurs stevent ze af op een verbijsterende ontknoping, gevolgd door een paar totaal onverwachte twist, waarmee ze haar lezer doet stuiteren in de stoel. 

Wie schrijft, de blijft is een heel leuk bijna ouderwets moordmysterie, in de sfeer van een Engelse detective. Met alle tips die erin staan als onderdeel van de wedstrijd kunnen thrillerschrijvers hun voordeel doen.

'Een speurtocht voor de lezer, van den Hoven weet de lezer meermaals op het verkeerde been te zetten, met haar verpletterende plot zal zij menig lezer doen verbazen en omverblazen.'

Het raadsel van Rijnhuizen, twaalf auteurs bij elkaar onder één dak. Een schrijfwedstrijd waar de auteurs één voor één naar huis kunnen worden gestuurd als hun verhaal niet aan de eisen van de jury voldoet. Twaalf karakters die stuk voor stuk gedreven zijn om de wedstrijd te winnen, maar ook twaalf auteurs die elk hun eigen agenda hebben en elkaar de euforie niet gunnen. Een ideale setting voor een thriller, maar wat als de thriller werkelijkheid wordt... zolang je blijft schrijven mag je blijven.

'Wie schrijft, die blijft, alleen niet op het kasteel. Wie blijft… loopt gevaar.'

Origineel en beklemmend, dit zal de lezer kunnen beamen wanneer men Wie schrijft, die blijft oppakt. De setting is dermate origineel dat het meteen iets duisters en mysterieus zal oproepen. De pakkende oplopende spanning zal mede door de sfeer van het kasteel en de ongrijpbare deelnemers zorgen voor een onweerstaanbare leesflow, zo eentje welke de lezer niet zomaar even van zich af zal kunnen schudden. De indrukwekkende schrijfstijl welke vlot maar ook enorm stijlvol is, past helemaal bij het originele karakter van dit verhaal. De omgeving is aantrekkelijk en het zorgt als vanzelf voor een mysterieuze sfeer, welke ideaal is voor een thrillerverhaal. Stop twaalf auteurs bij elkaar onder één dak organiseer een schrijfwedstrijd, en het thrillerbrein zal uit zichzelf allerlei scenario’s op kunnen noemen, wie bedenkt het! 

Heleen van Hoven heeft in haar eerdere thrillers al laten zien dat zij een indrukwekkende en unieke schrijfstijl heeft. In Wie schrijft, die blijft gooit zij er nog een schepje bovenop. Ditmaal laat zij de lezer niet alleen genieten van de schrijfsels en de thrillerbreinen van de auteurs, maar ook weet zij de lezer te verrassen, de plot is werkelijk een meesterlijke wending die men niet aan zal zien komen.

Wantrouwen, afgunst, wraak, allerlei ingrediënten die ervoor zorgen dat dit boek een pageturner is. Van den Hoven heeft dit sterk uiteengezet, de manier waarop de karakters uit de verf komen geeft het verhaal een mysterieuze uitstraling. De lezer heeft in het verhaal zelf ook nog een zoektocht aan te gaan. Men zal eerst zelf moeten proberen uit te vogelen wie of achter welk karakter schuilt. Een puzzelstukje in een grotere puzzel.

Wie schrijft, die blijft bezorgt de lezer onvergetelijke leesuren, de gedreven karakters zorgen ervoor dat men meermaals op het verkeerde been gezet wordt en ook de mysterieuze setting zal het thrillerbrein van de lezer overuren laten draaien. Kortom, Heleen van den Hoven heeft ons helemaal in haar greep, ideaal leesvoer voor een fanatieke thrillerfan die niet wars is van een serieuze whodunit.

Met Het CARPA Complot maakte Heleen van den Hoven in 2019 haar thrillerdebuut bij De Crime Compagnie. Het boek kreeg lovende recensies en NBD Biblion noemt haar de 'Jan Terlouw voor volwassenen'. Daarna verschenen de thrillers De speelgoedman en Tango algoritme. Ze schreef ook verhalen voor de verhalenbundels van De Crime Compagnie waardoor ze zich voor dit boek goed in lijkt te kunnen leven in het schrijven van korte verhalen. 

Voor Wie schrijft die blijft heeft van den Hoven een bijzondere groep mensen bij elkaar gebracht. Twaalf auteurs met dezelfde droom. Alle twaalf getriggerd door een schrijfwedstrijd op een echt kasteel. De competitie is enorm want er hangt veel af van deze bijzondere opdracht die ze krijgen. De vraag is alleen voor wie hangt er het meeste af? Wie is de moordenaar onder de deelnemers en wie wint deze wedstrijd?

'Het samenzijn van thrillerschrijvers is meestal stimulerend en vrolijk, zeker wanneer de drank gaat vloeien, maar om de een of andere reden voelt het vandaag alsof er iets mis is.'

Wat een mooie setting voor een thriller, breng twaalf gedreven mensen bij elkaar en zorg dat er elke dag eentje afvalt. Het wordt in meerdere programma’s gebruikt maar is nog nooit zo intens beleefd als tijdens het lezen van dit boek. Het duurt heel even voor het systeem van dit boek duidelijk is. Maar dan is stoppen geen optie meer want de lezer wordt zelf onderdeel van het verhaal lijkt het wel.

Het verhaal van de wedstrijd waar alles om draait of vanaf hangt wordt afgewisseld door flarden van de verhalen waar ze mee bezig zijn. Het is alsof er steeds een andere camera op de scènes gericht is en dat leest heel prettig. 

De cliffhangers aan het einde van de hoofdstukken zijn zo doordacht dat de lezer gelijk weer rechtop zit. Een klein woordje kan alles op scherp zetten. En aan het denken zetten. Hoe de dynamiek van een groep steeds weer verandert als er een afvaller weg is gegaan en de wedstrijd verder gaat is goed beschreven.  Hoe zou jij reageren? Dan blijkt er tussen de regels door ook nog een geheim te zijn dat steeds meer plek inneemt in het verhaal. Een bijzonder detail. 

Het verhaal van “muis” wordt een vervolgverhaal in het verhaal van de wedstrijd. De verschillende schrijfstijlen van de deelnemers laten zien dat Van den Hoven talent heeft voor schrijven en zich echt in de personages heeft ingeleefd. Het past als een puzzel in elkaar.

Er zit een onderhuidse spanning door het hele verhaal en dat komt met name door de setting die door Agatha Christie lijkt te zijn gearrangeerd. Met enkele uitstapjes buiten het kasteel. Maar dat weten de kandidaten niet want zij hebben geen internet en geen telefoon. De lezer heeft dus meer informatie dan de deelnemers en dat voelt goed. 

Een thriller voor lezers die houden van stiekeme moorden, spannende dialogen en een goed verhaal.