De deelnemers zijn heel divers in leeftijd en achtergrond. Suus is een van deze deelnemers en vertelt achteraf wat er zich in die dagen in het kasteel heeft afgespeeld. Dit wordt afgewisseld met fragmenten uit de verhalen van de verschillende deelnemers aan de wedstrijd. Om anonimiteit te waarborgen hebben ze tijdens de wedstrijd allemaal de naam van een dier gekregen. Niemand weet wie er achter elk verhaal schuilgaat. De afvallers blijken niet zomaar af te vallen. Er gebeuren namelijk gruwelijke dingen in het kasteel en niemand is zijn leven meer zeker. Bovendien herbergt het kasteel een groot geheim. 

De opzet van het verhaal doet denken aan een misdaad uit de pen van Agatha Christie. Niemand vertrouwt elkaar nog en iedereen begeeft zich door het kasteel op zoek naar geheimen. Het grote aantal personages maakt het soms lastig om te volgen. Het feit dat elk personage ook nog een dier als synoniem heeft, maakt het niet eenvoudiger. Voor de opzet van Wie schrijft, die blijft krijgt de auteur zeker bonuspunten voor creativiteit. De verhalen die de deelnemers aan de wedstrijd dagelijks opleveren zijn heel verschillend en het is knap hoe de auteur telkens een andere stijl weet te creëren. Vooral het verhaal over de gedeserteerde soldaat doet verlangen naar meer. De spanning zakt hier en daar wat in en de uiteindelijke plot blijft niet hangen. De auteur laat alwetende verteller Suus uitleggen wat er zich allemaal in het kasteel heeft afgespeeld, maar de uitleg is niet helemaal bevredigend. Dit is dan ook het enige minpunt aan Wie schrijft, die blijft. 

De auteur heeft met Wie schrijft, die blijft risico’s genomen door voor zo’n originele invalshoek te kiezen. In dit geval heeft het goed uitgepakt en is Wie schrijft, die blijft een bijzondere thriller geworden.