Nora vindt bij het opruimen van haar moeders spullen een kistje met documenten betreffende het verzwegen oorlogsverleden van haar moeder. Haar zoektocht naar haar dochtertje brengt haar terug naar Nederland.

 

Verzwegen verleden wordt verteld vanuit het oogpunt van Nora, maar ook door de ogen van de dader. Daardoor weet je als lezer meer dan Nora zelf. Dat maakt het verhaal iets minder spannend. De personages in het boek worden niet echt uitgediept en blijven eendimensionaal. Nora is de terriër die haar dochter terug wil én wil weten wat zich in het verleden van haar ouders heeft afgespeeld. De zus van Isaac Rosen kan alleen aan wraak denken, en schuift alle schuld van wat er gebeurd is op Nora's moeder, Anneke, af.

 

Verzwegen verleden is een aardig en eenvoudig verhaal, zonder ingewikkelde plot, zonder originele personages, en zonder onverwachte verhaalwendingen. Het verhaal kabbelt rustig voort en alles is net een beetje te middelmatig, niet bijzonder goed, maar ook niet heel erg slecht. 

Eigenlijk ben ik vooral een beetje teleurgesteld: Van de basisgegevens (een in de VS levende Nederlandse single-mom, de tweede wereldoorlog, moord, ontvoering) had ik meer verwacht, meer spanning, meer onverwachte wendingen. Antoinette van Heugten kan zich niet meten met bekende Nederlandse thrillerschrijfsters als Simone van der Vlugt of Suzanne Vermeer. Verzwegen verleden is een boek om aan de rand van het zwembad te lezen, als je wordt afgeleid, zit je even later zo weer terug in het verhaal.