Zoë roept de hulp in van een profiler en andere deskundigen als er nog een moord plaatsvindt op hetzelfde eiland. Alles staat op scherp en het team ligt onder een vergrootglas. Zoë probeert alle borden in de lucht te houden, ook omdat ze zelf een alleenstaande moeder is van twee zoontjes. Tijdens de drukte van de moordonderzoeken is er ook ruimte voor meer dan collegialiteit, Zoë leert Kenneth kennen en ze werken goed samen. Dit geeft meer persoonlijkheid aan het verhaal want je gaat Zoë zien als meer dan alleen de rechercheur. Ze is vrouw, moeder en nog veel meer...

Het boek begint met een kaartje van het eiland waar alles zich afspeelt en dat zorgt ervoor dat het verhaal goed te plaatsen is. Ook de introductie van Sven in het begin, die later een grotere groeiende rol gaat spelen, is een goede zet. Tica voegt steeds op tijd zaken toe en heeft elk hoofdstuk de titel met de dag van de week gegeven. Dat geeft orde in de drukte van het moordonderzoek. Omdat er zoveel gebeurt lijkt het alsof het allemaal heel lang duurt, maar het is slechts een goede week, anderhalve week. Er zijn genoeg details in het verhaal om de gedachtegang van Zoë en haar collega’s te volgen. En de auteur heeft duidelijk research gedaan, dat proef je in het verhaal. Het oplossen van een moordzaak zal in een stad als Amsterdam anders verlopen dan een moordzaak op een klein eiland in Zuid–Holland. Hoewel er in het verhaal gesproken wordt over de strenge Christenen die er wonen viel het mij op dat Zoë behoorlijk kan vloeken. Voor mij persoonlijk was dit minder nodig geweest, maar het kenmerkt wel de afstand tussen Zoë en de bewoners van het eiland. Tica Morgan heeft dit goed weergegeven door voorbeelden als dit. 

Dankzij dit alles is het een veelzijdig en bij tijd en wijlen een hele spannende detective/thriller en heerlijk om te lezen. Een echte vrouwenthriller voor lezers die van series houden met groei en een rode draad door de verschillende verhalen heen.