New York, 2011. Een vijftienjarig meisje wordt gekruisigd ­aan­getroffen in een buitenwijk. Miren Triggs, een onderzoeks­journalist voor de Manhattan Press, krijgt onverwachts een vreemde envelop met daarin een polaroid van een andere tiener, gekneveld en geboeid, met enkel het onderschrift: Gina Pebbels, 2002.

Miren Triggs en haar voormalige hoogleraar journalistiek, Jim Schmoer, volgen het spoor van het meisje op de foto terwijl ze de New Yorkse kruisiging onderzoeken. Zo komen ze binnen in een religieus instituut vol geheimen. Miren en Jim moeten antwoorden zien te krijgen op drie raadselachtige vragen: wat is er gebeurd met Gina, wie stuurde de polaroid en, de belangrijkste: zijn de twee verhalen met elkaar verbonden?

Met Het spel van de ziel weet Javier Castillo de psyche van de lezer te beroeren. Het is het tweede deel in de Miren Triggs serie. De zaak Templeton, deel een, is verfilmd voor Netflix. 

'Het leven bestaat uit elke keer dezelfde fouten maken tot er geen tijd meer is voor nog een laatste keer.' 

Met dit soort citaten boven de hoofdstukken weet Castillo de aandacht te prikkelen. Met een proloog die vragen oproept start het verhaal op 23 april 2011. Castillo werkt naar een hoogtepunt toe op 26 april 2011 en geeft flashbacks naar het verleden in 2002. Het spel van de ziel wordt beurtelings verteld vanuit Miren, Ben en Jim die allemaal het nodige meegemaakt hebben. Tijdens de signeersessie van haar boek over de zaak Templeton ontvangt Miren een envelop met een foto van Gina, een in 2002 vermist meisje. Als onderzoeksjournalist zijnde kan ze het niet laten dit spoor te volgen wat haar opnieuw in aanraking brengt met professor Jim Schmoer. Samen, en apart van elkaar gaan ze op onderzoek uit. Het leidt hen naar een geheimzinnige groep, raven van god. Op zoek naar de waarheid doet Miren van zich horen door uitdagende dingen te doen. 

'Als je bij de Raven van God wilt komen , moet je het spel van de ziel uitspelen.'

En dat doet ze vol overgave, wat niet geheel zonder gevaar is. Inspecteur Ben Miller doet onderzoek naar het gekruisigde lijk van Allison, wat zijn leven op de kop zet. De verbanden tussen de zaak van Gina en Allison zorgen dat Miren opnieuw zijn pad kruist. Het verhaal zit vol onverwachte plotwendingen en cliffhangers, waardoor dit tot het niet helemaal verwachte einde blijft boeien. Het karakter van Miren is gevormd door wat haar jaren geleden overkomen is. Hierdoor is ze in een getergde, gekwetste ziel veranderd die vervreemd is van alles en iedereen. Ze is niet in staat om lief te hebben. 

'De woede had zich in mij genesteld, als een beest met drie koppen die de deuren naar mijn eigen hel bewaakt.'

Miren is gedreven tot het uiterste als ze hoort over de moord op Allison, net als Ben wiens zoon dertig jaar geleden verdween en waardoor hij zich bezig houdt met vermiste kinderen. Zijn opmerkingsgave zorgt voor een spoor, waardoor de lezer halverwege al een idee krijgt van een gruwelijke daad die in de doofpot gestopt dreigt te worden.
Castillo heeft een gedetailleerde, beschrijvende stijl die gefocust is op de emoties van mensen. Hij werkt langzaam naar een hoogtepunt toe waarin de verhaallijnen bij elkaar komen. Wat Castillo mee wil geven in zijn boek is dat er per dag 2000 kinderen in de Verenigde Staten verdwijnen en zo ouders wanhopig maken. Mensen moeten niet wegkijken van wat ze zien gebeuren, ongeacht de persoon in kwestie en wat voor functie deze beoefent. 

In Het spel van de ziel brengt de zoektocht naar de waarheid veel leed naar boven en zorgt deze dat mensen veranderen.