De voorkant van Private: De hoofdverdachte, een vrouw in nachthemd, is niet erg origineel en past niet bij het verhaal. De 127 korte hoofdstukken zijn verdeeld over vier delen, die het boek overzichtelijk maken en de rode draad van de hoofdverhaallijn (Jack en de moord op Colleen) weergeeft. De korte hoofdstukken en de afwisseling tussen de vier verhaallijnen verhogen het tempo en de leesbaarheid van het boek. 

Ik ben al jaren een liefhebber van de boekenseries van James Patterson. Private is een nieuwe serie waarvan dit het tweede deel is. Dit boek is zeker niet zijn beste maar nog steeds een prima thriller. De hoofdpersonen van James Patterson zijn emotioneel gehavend maar proberen op hun eigen manier het juiste te doen. Jack Morgan is opnieuw zo’n hoofdpersoon: mooie man met bindingsangst die zich van de ene liefdesaffaire in de ander stort en daarnaast nog een goedlopend detective bureau runt. Vijanden maken uiteindelijk geen schijn van kans want zijn team is slimmer, sterker, charmant en uitgedost met de laatste technische snufjes. 

De vier zaken die het team in Private: De hoofdverdachte moet oplossen zijn gedoemd om te mislukken maar met de inspanning van alle leden worden zij stuk voor stuk opgelost. Drie van de vier verhaallijnen in dit boek blijven vlak en emotieloos en zorgen er helaas voor dat er bij geen enkel verhaal echt diepgang zit. Als lezer ervaar je hierdoor geen echte betrokkenheid bij de personages en geen enkel moment echte nagelbijtende spanning. Het is daarom ook vooral een vermakelijk luchtige thriller die leest als een trein. 

Private: De hoofdverdachte is een fijne ‘feel good’ thriller die geen moment verveelt maar waarvan je ook geen slapeloze nachten hoeft te verwachten.