ISBN: 9789024582273
Uitgever: Luitingh Sijthoff
Verschenen: 2021
Pagina's: 400
Overige edities:
E-book
Midprice (2022)
 |
Omschrijving:
Het is precies een jaar geleden dat Lottes man onverwacht zelfmoord pleegde tijdens het wandelen van de Camino. Emil had als vluchteling uit Bosnië en Herzegovina een moeilijke jeugd, maar toch zou hij nooit zelfmoord plegen. Emil was een geweldige vader, was dol op zijn vrouw en gefocust op zijn werk. Lotte besluit exact dezelfde route te lopen, in de hoop erachter te komen wat hem tot deze beslissing dreef. Maar dan ontdekt ze dat Emil helemaal niet is wie hij altijd beweerde te zijn... een gruwelijk geheim uit het verleden dient zich aan.
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl: 
Recensie Ellen De Vriend op 25 juni 2021:
Anya Niewierra werd geboren in het Limburgse Kerkrade. Ze is getrouwd en heeft twee volwassen kinderen. Ze debuteerde met Vrij uitzicht (2013). Later verscheen Het dossier ((2017) en Het bloemenmeisje (2020). Daarnaast is ze directeur van Visit Zuid-Limburg en eigenaar van hotel en B&B De Witte Lelie in Mechelen. Chocolatier Lotte Bonnet uit het Limburgse Mechelen was getrouwd met Emil Jukic, een vluchteling uit Bosnië. Hij pleegde zelfmoord tijdens het lopen van de Camino in het Franse Massif Central. Wanneer Lotte met haar twee zoons in Bosnië is om de as van haar man uit te strooien ontdekt ze dat de echte Emil 25 jaar eerder door een Bosnisch-Servische militie is vermoord. Ze besluit om een jaar na Emils dood de Camino te gaan lopen, en precies dezelfde route te volgen om erachter te komen wat zijn beweegredenen waren en wie haar man werkelijk was. Een gruwelijk geheim uit het verleden dient zich aan.
De Camino telt 482 pagina's. Boven de hoofdstukken staat de datum, locatie en temperatuur. Tussen de hoofdstukken door staan stukken van een brief, met flarden uit het verleden in Bosnië. De schrijver van de brief blijft lang onduidelijk. Lotte houdt de identiteitsfraude van Emil voor zichzelf en vertrekt naar Frankrijk. Ze ontmoet verschillende pelgrims en bezoekt ondertussen alle plaatsen waar haar man naartoe ging. Zo komt ze steeds meer over hem en zijn verleden te weten, want praten over de oorlog wilde hij nooit. Om te beginnen een verhaal met heel veel wandelen, dorpjes, overnachtingsplekken en ontmoetingen. Een wandeling die de schrijfster een paar jaar eerder zelf maakte. Pas later lees je meer over de oorlog en over de drie vrienden die na hun jeugd ineens tegenover elkaar komen te staan tijdens een schrijnende oorlog tussen Serviërs en Bosniërs. Niewierra weet alles indrukwekkend neer te zetten en trekt je dan het verhaal in. Niet alleen is de tocht een afsluiting voor Lotte, ze ontmoet ook een nieuwe liefde alleen is onduidelijk of hij wel te vertrouwen is. De stijl van Niewierra is beeldend en het verhaal van Lotte en de brieven is perfect met elkaar verweven. Als lezer krijg je begrip voor de verschillende visies van mensen. Lotte komt steeds meer te weten en moet uiteindelijk voor haar eigen leven vrezen.
Anya Niewierra sluit het verhaal aan het einde keurig af: geen los eindje blijft meer over. Knap hoe ze dat heeft gedaan. De Camino is een prachtig en indrukwekkend boek. Een aanrader!
Bezoekersreacties:
Erika (64) op 4 september 2022:
Van deze auteur heb ik meer boeken gelezen, waarvan Het bloemenmeisje een overweldigende indruk op me heeft achtergelaten en dat een grote ontwikkeling liet zien na haar debuutthriller Vrij uitzicht. Haar uitstapje samen met haar dochter naar een heel ander genre Ook dat nog kon me echter niet zo bekoren. Maar van De camino, waar zij weer op honk is, heb ik hoge verwachtingen.
Na de onbegrijpelijke zelfmoord van haar man Emil, een voormalig vluchteling uit Bosnië, tijdens zijn wandeltocht naar Santiago de Compostela, gaat chocolatier Lotte Bonnet een jaar later dezelfde tocht lopen. Ze hoopt hiermee meer te ontdekken over de gemoedstoestand van Emil en de reden van zijn zelfgekozen dood.
Voorin staat een kaartje van de route die Lotte loopt. Dat is erg leuk, ik ben dol op kaartjes, maar het zou best iets vollediger mogen zijn. Te vaak sla ik het tevergeefs op voor een in het verhaal genoemde locatie.
Nieuwierra geeft de hoofdstukken in haar boeken steeds bijzondere titels, die onderdeel uitmaken van een thema. Waar Het bloemenmeisje opgezet was als theaterstuk, had Vrij uitzicht weerberichten van de dag als titel. In De camino staan app-tekstjes, locatie en weerberichten boven de hoofdstukken, die bijna allemaal vanuit Lotte zijn geschreven.
Het boek start met een proloog waarin de zelfmoord van Emil plaatsvindt. Maar hij heeft een toeschouwer, wat de gebeurtenis een nog duisterder. De loop van het verhaal wordt afgewisseld met gedeeltes van een brief aan Lotte, waar zijzelf nog niets van weet en waarvan we de auteur nog onbekend is. Lotte heeft geen idee van de dreiging die boven haar hoofd hangt, van de die haar belaagt en die ook een paar korte hoofdstukken als protagonist krijgt. Wij weten als lezer dus meer, en kunnen langzaam al wat verbanden gaan leggen.
Overheersend in het verhaal is wel de Balkanoorlog in de jaren ’90. De strijd die begon in het al verdeelde Joegoslavië, waarnaar Niewierra bewonderenswaardig veel research heeft gedaan, wat ook blijkt uit de indrukwekkende literatuurlijst achter in het boek. Het heeft een net zo indrukwekkend verslag opgeleverd, met alle gruwelijkheden tot in detail, ingebed in de levensgeschiedenis van Emil en zijn schoolkameraden.
Ook in deze thriller is de hoofdpersoon iemand die heel erg afgaat op haar zintuigen. Smaak en reuk leiden haar; de planten, kruiden, bloesem en de geuren van de franse berglandschap, dringen ook door tot mij als lezer. Het zet haar ook aan tot mijmeringen over nieuwe chocoladecombinaties, nieuwe recepten. Samen met de levensechte beschrijvingen van het landschap voel ik me volledig opgenomen in het verhaal. Ik verplaats me in het personage Lotte, maak deel uit van haar twijfels, diepe gedachtes en de ontwikkeling die ze doormaakt tijdens haar wandeltocht. Lopen doet iets met een mens. Het boek doet me ergens denken aan Het zoutpad – Raynor Winn, waar de hoofdpersonen een lang traject langs de Engelse zuidwestkust lopen. Het afzien, de grilligheid van de natuur, de weersomstandigheden, de wandelaar moet het allemaal ondergaan.
Iets te opvallend, zelfs voorspelbaar, zijn de medewandelaars waar iets mee gebeurt, vrouwen die of uiterlijk op Lotte lijken, waar Niewierra erg de nadruk op legt, of die iets van haar kleding lenen. Dat roept al vermoedens op voor toekomstige gebeurtenissen.
De camino is een razend spannende thriller, die aanzet tot alsmaar doorlezen, omdat de een na de andere verrassing opduikt, ontwikkelingen over elkaar buitelen en je de vraag wie nou wie is voortdurend blijft rond. Tot alle eindjes in een zinderende climax samenkomen en de auteur nog een paar dramatische twists voor ons in petto heeft.
Toch sluimert ergens het gevoel dat een aantal voorvallen niet reëel kunnen zijn. Dit lijkt in Niewierra’s thrillers een terugkerend fenomeen te zijn, dat is jammer. Maar vergeet dit, dompel je onder in haar adembenemende verhaal, en je leest gewoon een fantastische thriller, waar het hart het uiteindelijk overwint van het verstand of rechtvaardigheid. Een thriller die mijn verwachtingen helemaal heeft waargemaakt en zelfs nog meer.
Oordeel:
Dini van Heumen (64) op 27 juni 2021:
Anya Niewierra schreef eerder de thrillers Vrij uitzicht, Het Dossier en Het bloemenmeisje.
Haar boeken werden genomineerd voor meerdere prijzen.
Met Het bloemenmeisje won ze de Hebban Thrillerprijs voor het beste boek van het jaar.
Ze is directeur van Visit Zuid -Limburg en eigenaar van hotel en B & B De witte lelie.
Ze woont, schrijft en schildert afwisselend in Zuid-Limburg en in de Pyreneeën.
Tijdens het lopen van de Camino pleegde de man van de 44- jarige Lotte Bonnet zelfmoord.
Voor Lotte en hun twee kinderen onbegrijpelijk want ze wonen al jaren gelukkig met zijn vieren in Zuid-Limburg.
Na 11 maanden wanneer Lotte samen met haar zonen zijn as uitstrooien in Bosnië ontdekt ze dat Emil heeft gelogen over zijn identiteit.
Ze schakelt een advocaat in om onderzoek te doen naar zijn verleden en die komt tot een schokkende ontdekking.
Lotte wil weten wat Emil heeft gedreven tot zelfmoord en besluit zelf zijn Camino volgens zijn route en zijn planning te lopen.
Dat is niet geheel zonder gevaar.
De cover is prachtig met de kleuren okergeel en turquoise tinten en de naam van de auteur in reliëf.
Met voorin het boek de getekende route van de Camino mooi weergegeven.
Anya Niewierra weet de lezer vanaf het begin te boeien en schrijft zo filmisch dat je als ware zelf de Camino meeloopt.
Een mooi opgebouwd plot waardoor je door de afwisselende hoofdstukken, die zowel worden verteld vanuit de ik-vorm van Lotte als vanuit andere personages, o.a. een onbekende stalker en een brief gericht aan Lotte, langzaamaan meer over Emil zijn verleden en beweegredenen te weten komt.
Uiteindelijk komen de verhaallijnen samen op het einde.
Je kunt merken dat Anya veel research gedaan heeft voor dit verhaal.
Zij heeft ook nog onvoorbereid de Camino zelf gelopen.
Dat maakt het verhaal geloofwaardiger.
Erg origineel om zowel de oorlog in Bosnië als de Camino te verweven tot dit mooi geschreven pareltje.
Ook veel mooie citaten passeren de revue, waaronder deze’ Wat wij door eigen schuld lijden, moeten wij met gelatenheid dragen’
Ik had vooraf een kwalitatief goed boek verwacht zoals ik gewend ben van Anya en dat is weer uitgekomen.
Ook nu heeft ze weer een mooi pareltje afgeleverd, een aangrijpend boek dat je na het lezen even moeten laten bezinken
Ik kijk alweer uit als enorme fan naar haar volgende boek.
Voor mij een van onze beste auteurs van eigen bodem.
Oordeel:
Diane Kooistra (45) op 25 juni 2021:
Eerst een mooi getekende kaart van de route waar bijna alles in dit boek om draait en dan gaat Anya Niewierra verder met de zelfmoord van de man van Lotte, een schokkend begin.
Lotte besluit heel impulsief de Camino te lopen in de voetsporen van haar man om er achter te komen waarom dit allemaal gebeurd is. In de cadans van de Camino wisselt de auteur de verhalen uit heden en verleden met elkaar af. Met de Miam miam dodo (reisgids over de camino) in haar hand en een hart vol vragen en verdriet gaat ze op pad….
De beschrijvingen van het landschap, ontmoetingen met de mede pelgrims en de plaatsen die Lotte aandoet geven je echt het gevoel dat je op reis bent met een boek.
“Wanneer mijn lichaam pijntjes voelt, komt het piekeren in mijn hoofd tot rust, leerde ik op de Camino.”
Wat Anya met respect voor alle partijen weet te vertellen over de oorlog in Bosnië- Herzegovina is hoe deze oorlog al eeuwen voor het begon een bodem kreeg bij de mensen van verschillende etnische groeperingen die samenleefden in het land.
Hoe gebeurtenissen en (onbewuste) keuzes van een groep jongens tot heel verschrikkelijke daden kunnen leiden. Ze oordeelt niet maar lijkt het te observeren terwijl ze in de persoon kruipt die alles aan Lotte wil vertellen. De lezer gaat op een gegeven moment merken dat hij of zij bijna begrip krijgt voor de antwoorden die het boek op het einde geeft.
Op een gegeven moment zie je dat Anya Niewierra de lezer bij het ene hoofdstuk een fragment van de aanvaller blootgeeft en dat je bij de volgende pagina alleen maar gaat zoeken of hij al in de buurt van Lotte is.
Als je over het verhaal na gaat denken ben je, denk ik, meer onder de indruk van al het andere wat verteld wordt, Dit bevatte ook thrillerachtige momenten maar raakte mij veel meer door het verdriet dat overal achter zit.
Door het lezen over de mooie wandelroute, de rouwverwerking van Lotte en de geschiedenis van een wrede oorlog vergeet je bijna dat je een thriller leest. Dat maakt Anya Niewierra echter wel goed door enkele spannende momenten toe te voegen maar ik heb wat dit betreft maar bij een scene op het puntje van mijn stoel gezeten.
Anya Niewierra heeft een mooie balans gevonden in wat ze wel en niet prijsgeeft over de personages, veel informatie haal je uit tweede hand omdat de persoon waar het om gaat niet meer leeft maar daardoor krijgt de persoon die het opschrijft een mooie en duidelijke rol in het verhaal.
Ik vond het echt heel goed dat Anya Niewierra de lezer bij het ene hoofdstuk een stukje van de aanvaller laat ziet en dat je bij de volgende pagina alleen maar gaat zoeken of hij al in de buurt van Lotte is.
Als je over het verhaal na gaat denken ben je denk ik meer onder de indruk van al het andere dat ook thrillerachtige momenten bevatte maar mij meer raakte door het verdriet dat overal achter zit.
“wanneer mijn lichaam pijntjes voelt, komt het piekeren in mijn hoofd tot rust, leerde ik op de Camino.”
De Camino neemt je mee op reis door Spanje maar ook door de emoties van de hoofdpersonen, een thriller dat echt onder je huid gaat zitten als een blaar na het wandelen.
Oordeel:
Meer bezoekersreacties op De Camino...
|
|
|
|
|
Prijs: € 18,95
