Het vlot geschreven verhaal bestaat uit meerdere verhaallijnen en komt langzaam op gang. Door de wisselende perspectieven blijft de plot boeien. Het boek wordt merendeels gelezen vanuit de perspectieven van Annie en Sara. In cursief gedrukte tekst zijn er flashbacks die vanuit Isabella, een van de vermoorde tienermeisjes verteld worden. En dan zijn er nog de stukken lezende vanuit de gepeste Eddie, die bevriend was met Isabella, deze zijn soms best heftig. Deze schrijfwijze zorgt dat de lezer steeds meer stukjes van de puzzel toevertrouwd worden en lekker mee puzzelt. Rolfsdotter weet hoe ze dwaalsporen in het verhaal moet brengen en de lezer zo op het verkeerde been zet. 

De belangrijkste personages worden goed uitgewerkt. Sara is een eenzame verbitterde vrouw die niet op mannen valt. Haar positie in het korps moet ze bevechten en ze kan haar gevoelens niet bij haar ouders kwijt, dit mede door haar dominante vader. Annie is moeilijk te peilen, kwetsbaar en bang om zich te binden. Maar een kind helpen, daar staat ze altijd voor klaar. Door gesprekken met haar psycholoog worden de trauma’s van Annie besproken en leert ze ermee omgaan. Beide vrouwen evolueren en weten zich staande te houden, al dan niet met hulp van hun omgeving. Er is veel aandacht voor de worstelingen in hun privéleven. Van de drie meisjes leren we Isabella door de terugblikken het beste kennen. De meerdere verwijzingen naar gebeurtenissen in Duivelsdal zorgen voor extra begrip voor Annie, die daarin het nodige meegemaakt heeft. Echt spannend wordt de vertelling pas richting het einde, de laatste 75 bladzijden en zorgt een zeer verrassende plottwist voor een bijzonder einde. 

Onbegraven is een psychologische thriller die eindigt met een leuke cliffhanger die voor verwachtingen zorgt voor het volgende deel.