De Amerikaanse Katharine McGee sluit met Torenhoog haar trilogie over de futuristische New Yorkse toren af. De cover sluit perfect aan bij de voorgangers Duizend hoog en Duizelingwekkende hoogte met telkens een iets andere versie van de toren daar op afgebeeld. De dood van Mariël zorgt voor grote problemen voor hoofdpersonen Avery, Leda, Watt, Rylin en Calliope. Mariël kende al hun zorgvuldig bewaarde geheimen en ieder van hen had dus een prima motief om haar het zwijgen op te leggen. Toch zullen ze de handen ineen moeten slaan om heelhuids door het politie onderzoek te komen dat is gestart naar aanleiding van Mariëls dood. Daarnaast zorgen diezelfde geheimen voor een hele berg aan problemen en wordt het hoog tijd dat deze jongvolwassenen de keuze gaan maken hoe ze als mens willen zijn.

“Niets in de wereld is perfect en er is niets mis met imperfectie”

Ook Torenhoog is net als de eerste twee delen geschreven in de derde persoon vanuit de perspectieven van de hoofdpersonen. Ieder van hen worstelt met liefdesperikelen, het zoeken naar een eigen identiteit en natuurlijk met het bewaren van hun geheimen. Het boek start met een sterke proloog die weliswaar dezelfde lijn volgt als de andere delen, maar die uiteindelijk zorgt voor een verrassende afsluiter van de serie. Opvallend is dat dit laatste deel vooral in het teken staat van de groei van de hoofdpersonen. Zo durft Avery zich eindelijk te verzetten tegen haar dominante ouders en neemt ze een beslissing met verstrekkende gevolgen, maar die haar tegelijkertijd eindelijk zichzelf laat zijn. Ook Watt neemt uiteindelijk de enige juiste beslissing over hoe hij zijn leven verder richting wil geven. Loyaliteit, opoffering, empathie en ware vriendschap zijn de belangrijkste thema’s en het is prettig om te lezen dat het zelfs de meest rijke en verwende jongeren lukt de juiste normen en waarden te vinden.

De Toren op zichzelf blijft, hoewel niet meer zo vernieuwend als in het eerste boek, een intrigerend fenomeen. De auteur voert ook in Torenhoog weer nieuwe technische snufjes op, zoals schoenen die van kleur veranderen om te matchen met een outfit of koolstofvezelzolen die energie van het lopen omzetten in elektriciteit. Torenhoog is een prima afsluiter van de trilogie en leuk om te lezen voor diegenen die al kennis hebben gemaakt met de eerdere boeken. De auteur heeft een gemakkelijk leesbare stijl van schrijven en het futuristische randje houdt het interessant, maar echt spannend wordt het nergens. Toch is de Duizend hoog trilogie een prima serie voor alle lezers die houden van een spannende mix tussen Gossip Girl en Pretty Little Liars.