Rebecca is aan het werk als ze wordt gebeld door het kinderdagverblijf. Haar dochtertje is ziek en ze moet haar komen ophalen. Aangekomen bij het kinderdagverblijf wordt Rebecca doodgeschoten. De dader is spoorloos en voor het politieteam is het al meteen een groot raadsel. Een tweede, soortgelijke moord zet alles op scherp. 

“Ze krijgt een waas voor haar ogen en op dat beslissende moment is haar ongeloof om het ronde gaatje dat plots op haar is gericht te groot om nog te kunnen wegduiken. Het is alsof ze de knal voelt voordat ze hem hoort.”  

In Levend aas hebben we kennis kunnen maken met Patricia, Marnix en de collega’s van Patricia. Marnix is vlieginstructeur en werkt daarbij deeltijds als profielschetser voor de Federale Gerechtelijke Politie. In het vorige deel hebben Patricia en Marnix elkaar leren kennen en hebben nu een relatie. Marnix ligt nog in scheiding maar zijn ex-vrouw maakt het hem niet al te makkelijk, tot frustratie van Patricia. De moorden die gepleegd worden zijn koelbloedig en geven het team sterk het idee dat dit om een soort van wraak gaat. Een verband te vinden lijkt een onbegonnen zaak, laat staan degene te vinden die verantwoordelijk is voor deze moorden. Er blijven slachtoffers vallen wat het team flink onder druk zet.  

Restafval heeft een verhaal dat op zich staat en is in dat opzicht prima afzonderlijk te lezen. Alleen is de uitwerking van Patricia in dit boek wat vlak. Ik heb Levend aas ook gelezen en daardoor kon ik me toch een beter beeld vormen van dit personage. Het karakter van Marnix heeft wel meer ontwikkeling en zijn personage krijgt wat meer body. Zijn gevoelens rondom zijn scheiding heeft herkenbare aspecten, zijn getreuzel om de knoop definitief door te hakken is op een aantal punten begrijpelijk waardoor er goed in te leven is in dit personage. Maar dit geldt ook zeker voor Patricia, haar frustraties zijn typerend voor de situatie. 

De meerdere verhaallijnen in Restafval zijn door middel van dunne lijntjes aan elkaar verbonden. Compacte hoofdstukken zonder de aandacht voor de details te verliezen. Levensecht beschreven fragmenten laten je naar lucht happen om daarna met een diepe zucht van opluchting verder te lezen. Door deze fragmenten af te wisselen met romantische, erotische scènes creeërt de auteur mooie momenten van rust in het verhaal. Al  hadden de erotische scènes iets minder nadrukkelijk aanwezig mogen zijn, het was net iets teveel van het goede. 

In Restafval laat de auteur de donkere kant van de mens zien, en hoever iemand kan gaan voor een kind. De vorderingen in het onderzoek worden gedetailleerd vrijgegeven maar net als voor het team, bleef het voor mij ook een raadsel vanuit welke hoek de dader gezocht moest worden. Een controversieel thema lijkt in verband te staan met de moorden, maar toch is het team almaar zoekende naar die speld in de hooiberg. De spannende en rustige momenten wisselen elkaar af totdat er uiteindelijk een doorbraak komt. Op een kalme manier wordt de dader bekend gemaakt, maar dan begint de race tegen de klok. Onbeduidend lijkende fragmenten eerder in het boek, blijken toch meer impact op het verhaal te hebben dan verwacht. De auteur heeft op deze wijze een aantal kleine hints gegeven, maar ik ben hier volledig aan voorbij gegaan. Het is een schokkende ontdekking waarachter veel leed schuilt en waarmee de titel een verklaring krijgt.

“Wat ze zelf hadden gemaakt, was beter, mooier, liever, zachter. En dan wordt je opnieuw bij het restafval gezet.” 

De auteur heeft een gedreven en scherpzinnige schrijfstijl die imponeert en meesleept en met Restafval is ze er prima in geslaagd mij van begin tot eind bij de les te houden. Een vrouwenthriller die alle benodigde eigenschappen in zich heeft en een aanrader om te lezen!