Een vastgoedhandelaar gaat wandelen in de Hoge Venen en verdwijnt voorgoed, tot groot verdriet van zijn verloofde. Een huisarts bezoekt diep in de nacht een patiënte in het Haagse Laakkwartier, maar hij wordt de volgende dag door de politie bij het Kurhaus gevonden, dronken en met een gat in zijn geheugen. Een verpleegster solliciteert in Bunnik op een baan waar een luchtje aan zit. In de Amsterdamse Warmoesstraat heeft schrijfster Patricia Rooth haar man omgebracht. Of zit zij onschuldig vast? En in Albanië is al meer dan tachtig jaar een moord onopgelost gebleven.

Deze en nog vijf mysteries zijn een kolfje naar de hand van Robbie Corbijn en zijn assistente Lowina de Jong, van recherchebureau Research & Discover uit Leiden.

Anne van Doorn heeft met De mysteries van Robbie Corbijn een verhalenbundel samengesteld met tien korte verhalen van mysteries die Robbie en Lowina op moeten lossen. Het zijn mooie verhalen met bijzondere titels zoals De boerin die niet wilde sterven of De bergen die geen vergetelheid kennen. Naast deze mysteries leren we Robbie en Lowina steeds beter kennen. Robbie blijft een beetje een bijzonder persoon met zijn eigen verhaal dat hij nog niet prijs geeft, terwijl Lowina echt groeit in haar werk en persoonlijk leven. Ze haalt haar diploma waardoor ze meer bevoegdheden krijgt en ook in Enschede stage gaat lopen. Daar komt ze ook weer vreemde zaken tegen. De verhalen worden vanuit Lowina beschreven. Voorin zit een kaartje van Nederland waarin aangegeven wordt waar de verhalen zich afspelen. De zaken zijn zo beschreven dat je als lezer echt nieuwsgierig wordt naar het verhaal achter het verhaal. Robbie heeft een uitstekend luisterend oor een oog voor detail. Hij is een goede leermeester voor Lowina. Samen spitten ze de dossiers door en horen ze de verhalen van getuigen van toen en nu. Net als in zijn andere boeken laat de schrijver veel ruimte voor de gevoelens van de nabestaanden, het rouwen en het verdriet. Toch gaan niet alle verhalen standaard over een vermissing. Als lezer hoef je je niet te vervelen met de diversiteit aan verhalen.

De auteur geeft wel een advies in zijn voorwoord; lees een verhaal per dag, en lees ze op volgorde. Dat was een goed advies want daardoor neem je de verhalen beter in je op omdat er best veel informatie wordt gegeven per verhaal en door ze op volgorde te lezen zie je de groei van de personen veel beter en leer je deze mensen pas echt kennen. Je proeft de sfeer van vroegere auteurs maar Anne van Doorn heeft er wel zijn eigen draai aan gegeven en de verhalen zo geschreven dat ze in deze tijd passen.