Deel 3 – december
En daar is het dan: het derde en het laatste deel van Aftellen tot… met Nathalie Pagie. Nathalie heeft ons een inkijk gegeven in haar schrijfleven en een stukje privé, een auteur is tenslotte ook maar een mens😊. Zij heeft ons niet alleen verteld hoe haar nieuwste thriller Noordkaap is ontstaan en hoe de titel is bedacht, maar ook hoe haar schrijfdag verloopt en of zij ook op vakantie schrijft. Over een maand is Noordkaap dan eindelijk uit en overal verkrijgbaar, het komt steeds dichterbij. Nog een paar laatste vragen aan de auteur!
Je vertelde dat je ‘pas’ zeven jaar schrijft. Hoe kwam dat zo ineens? Of heb je altijd al een schrijfdroom gehad?
Ik ben nogal een laatbloeier 😊 Dat ik journalistiek wilde studeren, was op de basisschool weliswaar al duidelijk, maar de stap van journalist/tekstschrijver naar boekenschrijver was voor mij niet vanzelfsprekend. Het idee groeide langzaam. Ik las veel, vooral thrillers en gaandeweg raakte ik ervan overtuigd dat ik het ook in me had. Een spannend verhaal schrijven, met een kop en een staart, vaart, invoelbare personages en een fijn plot. Het duurde tot de zwangerschap van mijn tweede kind dat ik me eraan waagde. Toen ging het opeens snel: manuscript geschreven, ingestuurd, uitgegeven. The rest is history.
Heb je meelezers tijdens het schrijven of laat je het manuscript pas lezen als het is afgerond?
Bij mijn eerste boeken lazen er tijdens het schrijven meerdere mensen mee, maar mijn laatste boeken heb ik alleen door mijn vaste redacteur laten lezen. Ik merkte: hoe meer mensen, hoe meer meningen en daar schoot ik weinig mee op. Ik kan (en wil) niet iedereen tevreden stellen. Aan het oordeel en de suggesties van mijn redacteur hecht ik veel waarde, maar ik volg eerst en vooral toch mijn eigen gevoel. Het verhaal moet kloppen, geloofwaardig en spannend zijn en lekker lezen. Bij ieder boek leg ik de lat weer hoger, moet het spannender en verrassender worden. Ik blijf leren, maar vooral door het doen, door het schrijven zelf, en misschien júist door me minder aan te trekken van wat anderen ervan vinden.
Verloopt het schrijfproces van elk boek ongeveer op dezelfde manier of is het iedere keer anders? Wat is je het meest bijgebleven van het schrijven van Noordkaap?
Dat proces volgt min of meer steeds dezelfde lijnen. Eerst brainstormen en een locatie kiezen met de belangrijkste personages en daarna komt het grote Vragen Stellen. Waarom zijn ze daar? Wat is het probleem? Hoe is dat ontstaan en hoe wordt het opgelost? Die vragen stel ik aan mezelf, maar soms ook aan mijn man of een paar goede vrienden. Zij helpen me een richting te bepalen en daarna ga ik alleen verder. Ik maak een planning met deadlines en schrijf, chronologisch, van begin tot eind.
Het schrijven van Noordkaap was heerlijk. Nog niet eerder heb ik zoveel personages (18!) in een verhaal gestopt en toch is het een compact verhaal geworden. Dat het zich op een geïsoleerde locatie afspeelt, helpt daarbij. Ik beleefde het verhaal intens en was steeds benieuwd hoe het zich zou ontwikkelen. Ik voelde me schrijver en lezer ineen en dat was lekker. Het zetten van de laatste punt gaf een dubbel gevoel: opluchting en spijt, omdat het erop zat en ik afscheid moest nemen van het verhaal.
Je hebt meegedaan aan deze nieuwe rubriek van Vrouwenthrillers. Hartstikke leuk voor ons en goed voor de promotie van Noordkaap. Maar hoe ver zou je gaan voor de promotie van je boeken? Stel dat je wordt gevraagd om mee te doen aan Expeditie Robinson. Zou je dat doen😊?
Een maand niet eten?! Ik moet er niet aan denken! Ik houd van uitdagingen, ben best sportief en niet snel bang, wat dat betreft trekt een avonturenprogramma me zeker aan (lees ook De Trip), maar als ik niet eet, word ik een chagrijnige heks. Helaas, het is waar, vraag maar aan mijn man of vriendin… Promotie is ontzettend belangrijk. Als mensen een boek niet kennen, er niet van gehoord hebben, het nergens zien, gaan ze het ook niet lezen. Dus moet je zichtbaar zijn, zo simpel is het. Ik wil graag dat zoveel mogelijk mensen mijn verhalen lezen en ervan genieten, dus zorg ik dat ik zichtbaar ben. Social media zijn daarvoor geschikt, maar ik ben ook vaak te vinden in boekwinkels en op beurzen en evenementen. Op 26 januari bijvoorbeeld, ben ik op het event van de boekbloggers ‘Koukleum’ in Landgraaf, samen met Klaas Wilting, Sandra J. Paul en Anya Niewierra. Daar vertel ik over Noordkaap en signeer ik mijn boeken. Het is leuk op deze manier collega’s en lezers te ontmoeten, en meteen ook prima promotie.
Noordkaap is naar de drukker! Nog een maand en je nieuwe boek ligt in de winkel. Kun je nu op je lauweren rusten?
Precies! Ik mag ‘m loslaten en me verheugen op de lancering. Plannen voor de presentatie zijn in de maak, er komen posters, interviews in bladen (zoals Libelle en Vriendin) en signeersessies. Op mijn lauweren rusten is er niet bij! Het volgende boek zal in oktober 2020 in de winkels liggen, dus begin ik binnenkort alweer met schrijven. Een paar weken pauze is nodig om te schakelen naar een nieuw verhaal, maar van te lang nietsdoen word ik onrustig. Dus ik kruip snel weer mijn tuinhuis in, met een stel nieuwe personages en dan brouwen we samen een spannend verhaal. Als ik dit alleen al benoem, begint het al te borrelen van binnen… je kunt wel zeggen dat ik mijn passie gevonden heb. Ik wens de lezers van Vrouwenthrillers fijne feestdagen. Tot ziens op de Noordkaap!
Nathalie Pagie
Dank je wel, Nathalie! Namens de lezers van Vrouwenthrillers wens ik je ook fijne feestdagen. Jouw jaar 2020 begint in elk geval goed: met de verschijning van je nieuwe boek. Veel succes met Noordkaap!
En een kleine tip van mij voor de lezers van Vrouwenthrillers: houd de website in de gaten, want wij zullen de verschijning van Noordkaap niet ongemerkt voorbij laten gaan, er komt iets leuks aan!
