Aline: Ik ben begonnen met het lezen van Verknipt! Al ruim honderd pagina’s gelezen en ik heb nog geen idee waar het heen gaat, knap gedaan. Je debuutthriller was een enorm succes, hoe hoog is de spanning nu je tweede boek binnenkort verschijnt?
Eveline: Gigantisch! Tussen Verstrikt en Verknipt zitten negen jaar: een moeilijke tijd waarin ik veel heb meegemaakt. Ik heb het schrijven zo gemist! Nu ben ik er weer, maar dan is er toch stiekem die angst ‘wacht er nog wel iemand op mij?’.
Aline: De hoofdpersoon van Verknipt is Emma Doyle, een Nederlandse dame van Ierse afkomst. Heb je de Ierse afkomst van de hoofdpersoon met een doel gekozen?
Eveline: Emma is zo Nederlands als wat, ook al zijn haar ouders rasechte Ieren. De mystieke sfeer van Ierland paste perfect bij deze thriller: Emma’s ouders zijn dankbaar voor hun leven hier maar voelen zich ontworteld, hetgeen een grote rol speelt in dit familieverhaal.
Aline: Ik denk dat ik niet te veel spoiler (en anders moet je het maar zeggen) als ik zeg dat Emma alcoholproblemen heeft (gehad). Door je beschrijving kan ik als lezer in de gedachtewereld van een alcoholist kruipen. Heb je mensen met hetzelfde probleem gesproken om het zo goed te kunnen beschrijven?
Eveline: Voor mijn werk als journaliste interviewde ik honderden vrouwen. Met een Belgische dame en een Nederlandse tiener ging ik de diepte in over hun titanenstrijd tegen alcohol. Hun verhalen raakten me; het feit dat een avondje uit, een middag winkelen, voor hen telkens een strijd blijft. De moed van deze twee vrouwen om hun ziekte te overwinnen is immens. Die kracht die uit hun tenen kwam, paste perfect bij de eigenwijze en sterke Emma.
Aline: Je vertelde al dat het idee van dit verhaal is ontstaan toen iemand je iets had opgebiecht. Had je daarna het verhaal volledig uitgedacht voordat je aan het schrijven begon of heb je het verhaal al schrijvende ontdekt?
Eveline: Ik kreeg ooit een gruwelijke biecht te horen tijdens een interview. De persoon was na twintig jaar nog steeds ontdaan. Dat raakte me en zette me aan het denken. In eerste instantie heb ik Verknipt losjes gebaseerd op die biecht, maar later vond ik dat toch respectloos naar deze persoon. Ik heb het einde helemaal herschreven, dat voelde zoveel beter. Emma was niet meer een kopie met een ‘gestolen’ verhaal, maar maakte nu haar eigen avontuur en ontdekkingsreis door.
Aline: Wat vond je het leukste en het moeilijkste aan het schrijven van Verknipt?
Eveline: Het was voor mij zo’n enorm feest om te ontdekken dat ik mezelf verbeterd heb sinds Verstrikt. Ik heb zoveel plezier gehad in het schrijven van dit boek, ook al was het hard werken en soms even pas op de plaats omdat mijn enthousiasme soms met me aan de haal ging. Bij het herschrijven viel alles op zijn plek en begon het kriebelen in mijn maag. Was dit echt zo goed als het voelde? Ik heb van elke letter genoten. Het moeilijkst vind ik het puzzelen. Ik houd niet van rafels, van onafgewerkte randjes. Elke vraag moet worden beantwoord en alles moet realistisch zijn. De lege telefoon kom ik te vaak tegen bij rampscenario’s. Zeg nu zelf: hoe vaak is jouw telefoon leeg? Omdat ik ASS heb (een autismespectrumstoornis, ik heb Asperger), is dat totaaloverzicht vinden een strijd voor mij. Gelukkig las de uitgever mee en klopte alles!
Aline: En een vraag om je beter te leren kennen. Wat voor boeken lees je graag zelf? Zijn er auteurs die je bewondert?
Eveline: Ik ben dol op thrillers! Ik volg jullie via social media en doe daar graag ideeën op, ook al beken ik eerlijk dat ik de selfpubs meestal laat liggen. Omdat ik zelf schrijf, vind ik die vaak ondermaats. Ik kan wel ontzettend genieten van de prachtige zinnen van Joël Dicker en het verhaaltempo van Steve Cavanagh. En als we dichter bij huis blijven: de thrillers van Marelle Boersma, Esther Verhoef (De kraamhulp), Elvin Post (De cursus) en Michael Berg (Ik zie je) lust ik rauw!
Aline: Dank je wel weer voor je antwoorden. Ik ga nu verder met lezen van je boek, heel benieuwd hoe het verder gaat. Tot volgende maand!
