Lowen Ashleigh is een schrijfster die negen van de tien keer niet achter haar eigen werk staat. Aan promotie doet ze al helemaal niet. Omdat haar nieuwe boek niet echt van de grond komt vanwege de zorg en uiteindelijk het overlijden van haar moeder, is ze bereid om een ander project aan te nemen zodat er toch geld in het laatje komt. 

Verity Crawford is een zeer succesvolle schrijfster, haar thrillers worden alom geprezen en fans wachten ongeduldig tot ze haar Virtue-reeks, een serie waarin de hoofdrol is weggelegd voor de meest duistere karakters, wordt afgerond. Maar Verity heeft een auto-ongeluk gehad en kan helemaal niets meer. Haar agentschap benaderd daarom Lowen om de serie af te maken. Lowen ziet deze opdracht helemaal niet zitten, maar Jeremy, de aantrekkelijke man van Verity, weet haar over te halen. Ze trekt in bij de Crawfords, maar hoe langer ze in het huis verblijft, hoe meer ze het idee krijgt dat er iets duisters aan de hand is. Als ze dan ook nog een autobiografie vindt van Verity, beseft ze pas hoe gestoord de schrijfster in kwestie is. 

Kan ze Jeremy beschermen door de waarheid voor hem verborgen te houden, of moet ze het hem juist vertellen om te voorkomen dat er slachtoffers vallen. En wat is de waarheid nu eigenlijk? 

Colleen Hoover heeft een zeer aantrekkelijke schrijfstijl. Dit is zo'n boek waarin je begint, de tijd vergeet en vervolgens alles hebt verzaakt wat je had moeten doen. Het gevaar loert echter ook in diezelfde schrijfstijl want zonder dat je het weet stuurt Hoover je het donkere bos in om genadeloos te verdwalen. De spanning wordt heel subtiel opgebouwd door de korte hoofdstukken met cliffhangers, en het bizarre manuscript So Be It van Verity ertussendoor. Daarnaast gebeuren er lugubere dingen in het huis die erop wijzen dat óf iemand de weg aan het kwijt raken is, óf iemand bezig is met een heel gestoord spel. Nogmaals is ook hier de subtiliteit het sterkste punt. Het voelt namelijk niet als een 'wending om een wending' of manier van de auteur om de lezer te misleiden. De manipulatie van de waarheid gaat zo sneaky, dat je het echt niet doorhebt. 

Sommige boeken zijn geschikt om twee keer te lezen, maar bij De Waarheid van Colleen Hoover is het echt aan te raden dit te doen. De eerste keer leest het boek als thriller waarin niets is wat het lijkt en word je voor je gevoel telkens op het verkeerde been gezet. De drive om door te lezen komt door de spanning uit de vreemde gebeurtenissen en de chemie tussen de twee hoofdpersonages. Kan en mag Lowen Jeremy beschermen voor de waarheid? De tweede keer lees je het boek echter heel anders. Niet in de zin dat je op zoek gaat naar de gimmick zoals in bijv. Het meisje in de trein, maar meer dat je vanaf het eerste hoofdstuk beseft dat je in een trein zit die onherroepelijk gaat crashen. De vraag is alleen wie de waarheid gaat overleven. 

De Waarheid van Colleen Hoover is een eigenlijk een totaalpakket: horror, thriller, romantiek met op het einde de welbekende mindfuck. Maar als je dan weer opnieuw begint lees je ieder hoofdstuk met een steeds viezere smaak in je mond. Hoover heeft met recht een echte psychopaat gecreëerd.