Voor de kerstdagen van 1941 komt de familie Mitford komt bij elkaar in een van hun landhuizen. Ook Louise, hun voormalig kindermeisje die inmiddels als detective werkt, is uitgenodigd. De toch al middelmatige sfeer slaat helemaal om als een vrouw aanbelt met een angstaanjagende boodschap. 

Fellowes weet haarfijn de sfeer weer te geven van het Engeland tijdens de oorlogsjaren. Het standenverschil, het trage reizen per trein, de langzame communicatie per brief!, het politieonderzoek dat nog in de kinderschoenen staat, het leven dat nog lang zo snel niet ging als nu; al haar beschrijvingen zijn tot in detail. Het verhaal verloopt dan ook best traag. Het begin komt een beetje rommelig over, mede door de losse schrijfstijl die alle kanten opvliegt. Het duurt een paar hoofdstukken voordat de auteur alles onder controle lijkt te hebben en een en ander op zijn plaats valt. Het veelvuldig noemen van allerlei bijnamen en voorvallen uit vorige delen die niet nader toelicht worden helpt ook niet. Achteraf blijkt dat achter in het boek een lijst met personages staat. Dit is het nadeel van een e-book. Zo’n lijst is handiger voorin. 

De onderlinge verhoudingen tussen de leden van de familie Mitford zijn niet allemaal even hartelijk. Er hangt een kille, nerveuze sfeer en dat is goed voelbaar. Heel lang lijkt De Mitfordmoorden - Deborah een historische familieroman te worden in de geest van bijvoorbeeld Elizabeth Jane Howards The Cazalets. In feite blijft het dat ook, zelfs na de komst van de mysterieuze vrouw en de ontdekking van de bebloede muts. Maar als er een dode valt, wordt het ineens een ouderwetse detectiveroman. Louise begint een onderzoek, ondanks de tegenwerking van bijna alle andere gasten, die daar geen zin in hebben en liever de koppen in het zand steken. Het detectivegedeelte van Deborah kan de vergelijking met Agatha Christie glansrijk doorstaan. Het is spannend, er hangt dreiging, het ademt net zo’n sfeer, die nostalgisch aandoet. De plot zit niet heel ingewikkeld in elkaar, het is niet onmogelijk om een vermoeden te krijgen van wat er gaande is. Maar dan blijkt Fellowes gelukkig veel meer in petto te hebben. Jammer dat zij deze laatste hoofdstukken dan zo snel afraffelt. Zoveel tijd als de rest van het verhaal krijgt, zo weinig geeft ze aan de ontknoping. En plotseling is het boek uit. 

Deborah is een heel onderhoudend detectiveverhaal, levendig en met humor geschreven. Het is wel raadzaam om de serie in volgorde te lezen, om de draad niet kwijt te raken.