In augustus 1956 verdwijnt de vijftienjarige Lára spoorloos op Viðey, een klein eiland voor de kust van Reykjavík. Politieagent Kristján wordt met het onderzoek belast, en Lára verdwijnt nooit uit zijn gedachten. Zijn onderzoek wordt tegengewerkt en verdwijnt in de doofpot. 

Lára's verdwijning groeit uit tot een zaak die tot de verbeelding van de IJslandse bevolking spreekt en dertig jaar later nog steeds niet opgelost is. Journalist Valur Robertsson begint zijn eigen onderzoek en publiceert een aantal artikelen die de verkoopcijfers van de krant waarvoor hij werkt omhoog krikken. Hij duikt in het verleden van een groep vrienden en komt tot inzichten die licht op deze zaak werpen, maar ook zijn leven in gevaar brengen. Zijn zus Sunna vertrouwt hij zijn notitieboek toe en hij vraagt of zij mee wil denken. 

In het verhaal, dat opgebouwd is uit twee delen, komen veel personages voor, waarvan een lijst voorin het boek is opgenomen. Dit is best wel prettig, daar ook hun beroep en functie staat aangegeven, iets wat inzicht geeft. In het eerste deel wordt het verhaal vanuit Kristján verteld in perioden van tien jaar. Tegen het einde van dit deel start Valur met zijn onderzoek. Deel twee begint vanaf achttien augustus 1986 en gaat Sunna, zus van Valur verder met zijn onderzoek. De vertelwijze is dan per dag en de viering van het tweehonderdjarig bestaan van Reykjavik vindt plaats. 

Het verhaal is niet heel erg spannend, wel boeiend door de wisselende perspectieven. Maar ook de ontwijkende antwoorden van personages laten de lezer nadenken. De plot draait voornamelijk om het uitzoeken van Lára’s verdwijning en gerechtigheid vinden. De sfeer wordt goed beschreven, maar de ouders van Lára komen niet echt aan bod. De personages leren we niet goed kennen, wel de gedrevenheid van Valur en Sunna om dingen op te lossen. De beide auteurs hebben een simpele, vlotte schrijfwijze volop IJslandse woorden die meteen verklaard worden. Het is niet te merken dat dit boek door twee personen geschreven is. Actuele thema's als doofpotaffaires, huiselijk geweld, machtsmisbruik en vriendjespolitiek zijn op een intrigerende manier in de plot verweven. De plotwending op het einde voert de spanning op, weet de lezer te verrassen en zo voor een leuke afsluiting te zorgen. 

Reykjavik is een thriller waarin de kreet “een voor allen en allen voor een” een duidelijke lading krijgt als de zoektocht naar de waarheid ten einde loopt.