Annet Hulst is initiatiefnemer van de websites Chicklit.nl en Vrouwenthrillers.nl. Ze studeerde wiskunde, deed de lerarenopleiding en werkt momenteel in de IT. Zij schrijft sinds enkele jaren thrillers, novelles en korte verhalen.

De 30-jarige Emily is erg gelukkig met haar hondje Jazzy. Als deze bij haar flat een menselijke hand vindt, slaat de angst Emily om het hart. Ze vreest dat een van haar buren meer zal weten van deze lugubere vondst en ze gaat op onderzoek uit, waarbij ze hulp krijgt van haar vriendin Melissa en haar aantrekkelijke bovenbuurman Joost. Maar de andere flatbewoners raken geïrriteerd door al haar vragen. Toch geeft Emily geeft niet op, zelfs niet als ze daarmee zelf in gevaar komt.

Annet Hulst heeft een fijne, beeldende stijl, ze slaagt erin om in korte tijd personages en situaties te schetsen terwijl er al volop actie is. Met een korte proloog trekt ze de aandacht van haar lezers en nodigt ze uit om het verhaal vanaf het begin mee te beleven; geheel vanuit Emily’s perspectief. De sfeer van Geen hond op straat doet denken aan Hulsts eerdere hilarische novelle Kat in het nauw. Terwijl in dat verhaal een kat op de voorgrond staat, spelen in Geen hond op straat, misschien zoals te verwachten, honden een belangrijke rol. De spoiler voorin het boek stelt gerust: ‘In dit verhaal overlijden geen honden of andere huisdieren.’

Emily is niet zo handig bezig met haar onderzoek naar de herkomst van de hand en de eventuele rol van haar medebewoners. Ze strijkt hen behoorlijk tegen de haren in, maar haar doorzettingsvermogen zorgt voor flink wat spanning en extra bezorgdheid bij de lezer, die steeds weer gaat vrezen voor allerlei onheil dat haar en Jazzy kan overkomen. Emily gaat een beetje naïef te werk, Hulst volgt nauwlettend elke stap. Dat had hier en daar wat korter gemogen. 

Geen hond op straat is vlot en luchtig geschreven. Het mist misschien de diepte van Hulsts thrillers, maar ook dit past bij het wat gezelligere imago van cosy crime. Het is heel onderhoudend, af en toe een tikkeltje ongeloofwaardig. Het chicklit-achtige karakter past ook bij cosy crime, net als het feelgood-slot. Met de verrassende twist in de epiloog laat de auteur nog even haar vakmanschap als thrillerauteur zien.  

Als verhaal voor tussendoor is Geen hond op straat prima geschikt. Het zorgt voor een paar uur heerlijk leesplezier.

Annet Hulst rolde in 2003 de boekenwereld in als initiatiefneemster van de website Chicklit en Vrouwenthrillers. Naast haar werk als IT risicomanager bij een bank was daar de liefde voor schrijven. Ze won in 2019 een prijs met haar verhaal Iris in een verhalenwedstrijd. In 2020 debuteerde zij met de young adult Privacy Live. Sindsdien verschijnt er elk jaar wel een verhaal of boek van haar hand. Hulst is sinds 2021 daarnaast als schrijfdocent/coach werkzaam en doet ook manuscriptbeoordelingen. Met Bloedheet kwam haar eerste thriler uit in 2021. Hulst vindt het leuk om moderne technieken als, ‘Artificial Intelligence en de modernste smartphones’, in haar verhalen te verwerken.

In de aanloop naar oudjaar horen we elk jaar over gevaarlijk, illegaal of verkeerd opgeslagen vuurwerk. De novelle Geen hond op straat zat heel toepasselijk op oudjaar in mijn mailbox. 

Speuren en luchtjes ruiken is weggelegd voor honden. Wanneer ze als puppy meegenomen worden op een speciale speurtraining en er aanleg voor hebben dan is dit hartstikke leuk om samen te doen. In Geen hond op straat heeft Emily een boerenfox, Jazzy, die gek op speuren is. Bij het wandelen in de buurt van haar flat ruikt Jazzy iets en trekt Emily mee. Aan de slootkant ligt een hand! Ze licht de politie in en hoort dat deze hun handen vol hebben aan illegaal vuurwerk en dat haar lugubere vondst geen prioriteit heeft. Emily kan het niet laten om navraag bij de bewoners van haar flat te doen. Ze wil hiervoor alle zeven verdiepingen langs gaan onder het motto onderzoek voor haar werk te doen. Nieuwsgierig als ze is, kan ze het niet laten om ook een kijkje te nemen in de kelderboxen. En waarom wil Jazzy steeds naar de bovenste verdieping van de flat?

Deze novelle zit vol onderhuidse spanning door toedoen van de verdenkingen van Emily die ze deelt met haar vriendin. Heeft ze het bij het rechte eind door te denken dat er meer aan de hand is in de flat? Hulst heeft een vlotte, beschrijvende stijl met humor. Een grappige benaming voor een aantrekkelijk man, ‘eye-candy’ laat een glimlach op het gezicht van de lezer verschijnen.

De personages passen goed bij dit korte verhaal. Emily is lekker gedreven, georganiseerd en loslaten is niet haar sterkste kant. Er zit zelfs een begin van een ontluikende liefde in verweven, wat knap gedaan is. Jammer is dat de geloofwaardigheid op een bepaald moment in het gedrang komt met bepaalde gebeurtenissen. In de laatste twee hoofdstukken wordt hier enige duidelijkheid in gegeven. Wellicht als het als boek uitgewerkt was, dat dit niet zo was geweest.

Geen hond op straat is een mooi afgerond verhaal dat eindigt met een onverwacht slot. Eén die een heel oplettende lezer misschien verwacht had en jou als lezer laat nadenken over de onverwachte plottwist aan het einde. Hulst is er goed in geslaagd om een aangenaam tussendoortje te schrijven.