|
Ondertussen ligt het manuscript van mijn tweede boek De betrokkenen bij de uitgeefster. Ik houd meerdere bordjes in de lucht. Aan de ene kant is er Schaduwdochter, aan de andere kant De betrokkenen. Ik heb zo lang met Mare (uit Schaduwdochter) geleefd, dat ik het moeilijk vond om haar uit mijn ‘systeem’ te krijgen. Al met al heeft het zo’n half jaar geduurd voordat Mare een begrip werd en Nora (uit De betrokkenen) de nieuwe logee. Nu leef ik met Nora en denk ik met weemoed aan Mare.
Zo werkt dat blijkbaar; de actuele hoofdpersoon dringt de oude naar de achtergrond. Maar ze is niet weg. Nooit. Want ook zo werkt het: iemand die zo een deel van je is geworden, blijft in je hart zitten. Wat je ook van haar vindt. Ik hield van Mare en ik houd van Nora, evenveel, maar op verschillende manieren. Mare is minder stabiel in haar gevoelsleven dan Nora. Nora houdt afstand, terwijl Mare je bij de les houdt. Maar er is nog een verschil. Een verschil in perspectief. In De betrokkenen zijn er drie personen die het verhaal vanuit hun perspectief vertellen/beleven. In Schaduwdochter word je alleen door Mare meegenomen.
Ik ben vol verwachting. Het is spannend om te zien en horen hoe Mare door jullie wordt ontvangen. Nora kan nog even wachten. Ze is er nog niet helemaal klaar voor om de wijde wereld in te gaan. Mare wil haar verhaal vertellen, hoe heftig dat ook is. Hoe zei George Michael dat ook weer? Listen without prejudice. Naderhand mag je oordelen. Ik hoop dat jullie genieten van Schaduwdochter!
De titel van deze column is een knipoog. Ik neem geen afscheid van Mare. Daar ben ik namelijk slecht in. Dat hebben zij en ik in elk geval gemeen.
Anita Larkens
Anita Larkens (www.anitalarkens.com) schrijft in de opmaat naar haar debuut zes columns op Vrouwenthrillers. Haar psychologische thriller Schaduwdochter (paperback) verschijnt op 29 januari 2015 bij De Crime Compagnie. Het e-book is verkrijgbaar via de bekende online bookstores.
Bezoekersreacties:
|
