Op mijn twaalfde emigreerde ons gezin naar de Verenigde Staten, waar mijn vader aan vreedzame toepassingen van kernenergie ging werken, in het lab in Los Alamos. Mijn zussen en ik werden weer nieuwkomers, alle drie op een andere school. Ik reisde met de schoolbus naar de Junior High School. Het verschil tussen de basis- en middelbare school is altijd al groot, deze overgang was enorm. Anders dan in Nederland worden Amerikaanse kinderen niet al rond hun 12e verdeeld over scholen met verschillende niveaus, iedereen zat door elkaar. Een paar vakken – Engels, gymnastiek, geschiedenis – waren verplicht, de rest was maatwerk. Hierdoor had iedereen een eigen rooster, waardoor ik in mijn eentje mijn weg moest vinden naar de verschillende klaslokalen. Ik voelde me verloren in het grote, onoverzichtelijke gebouw en droomde er ’s nachts van dat ik verdwaalde en mijn ‘locker’ niet kon vinden, of in een verkeerd klaslokaal belandde.

Het kwam helemaal goed. Van alle plekken waar ik in mijn leven als nieuwkomer begon, was deze school het meest verwelkomend. Midden op de dag had ik een uur pauze waar ik gruwelijk tegenop zag, maar er was altijd wel iemand die me uitnodigde om erbij te komen zitten, in de kantine of buiten. Door alle nieuwe indrukken was ik aan het einde van de schooldag uitgeput. Gelukkig stond in de schoolbus de radio aan, waardoor ik me kon verliezen in muziek. Daar was het een goede tijd voor: Fleetwood Mac bracht Dreams uit, Abba maakte furore met Dancing Queen en de Eagles zongen over The new kid in town, een nieuwkomer die de aandacht opeiste en de oude garde van hun plek verjoeg. Er waren geruchten dat de tekst van het nummer over Bruce Springsteen ging, die met Born to Run de weg naar de top gevonden had. De Eagles ontkenden dit in alle toonaarden, hun nummer zou gaan over het feit dat niets in dit leven ooit hetzelfde blijft. Wat waar is, al verklaart dat de ondertoon van afgunst in de liedtekst niet helemaal.

Afgunst is er zeker rondom de nieuwkomers waar hoofdpersoon Sanne Molenaar in mijn nieuwe psychologische thriller mee te maken krijgt. Die nieuwkomers hebben het zelf ook niet gemakkelijk, voor hen is er geen warm welkom. Zelfs als mensen aardig zijn, zitten er addertjes onder het gras. Allemaal - de nieuwe tbs’ers en Sannes nieuwe leidinggevende – moeten ze vechten om hun plek te veroveren. Sanne moet ook vechten, om wat ze in de kliniek heeft opgebouwd niet te verliezen. Het liefst had ze gewild dat alles bij het oude was gebleven, alleen werkt het zo niet. Dat wisten de Eagles in de jaren ’70 al.

De nieuwkomer verschijnt 8 februari, het luisterboek volgt twee weken later.