Plaats delict
Door: Anita Larkens op 15 oktober 2014

Moet een schrijfster de plaatsen bezoeken die zij in haar boek benoemt? 
Ja, voor zover dit binnen de mogelijkheden ligt. In sommige gevallen is internet een uitkomst; zo heb ik voor een feuilleton over Agatha Christie dankbaar gebruik gemaakt van Google Maps en historische foto’s op internet. Met een poppetje 'liep' ik de route die Agatha naar mijn idee gegaan was. Ik volgde haar pad over een golfbaan en door de straten van Guildford, een plaats die zo’n veertig kilometer ten zuiden van Londen ligt. Daar pakte 'ik' de trein.

Hoe leuk zo’n imaginaire reis ook is, er gaat niets boven een echte verkenning. Voor Schaduwdochter volgde ik met onze eigen auto de route die leidde naar een fatale plek. Dé plek. Zodra ik uit de auto gestapt was en het donkere water zag, herkende ik wat ik reeds had beschreven. Plaats delict.

Maanden later reden wij opnieuw langs deze plek. 'Plaats delict,' zeiden mijn man en ik in koor. Want dat is het en dat blijft het. Hier is iets verschrikkelijks gebeurd. De weerkaatsing van de zon op het water neemt het grauwe niet weg. De plaats delict is vrijgegeven. Maar ik heb het vastgelegd. Op deze foto en in Schaduwdochter.




Anita Larkens





Anita Larkens (www.anitalarkens.com) schrijft in de opmaat naar haar debuut zes columns op Vrouwenthrillers. Haar psychologische thriller Schaduwdochter (paperback) verschijnt op 29 januari 2015 bij De Crime Compagnie. Het e-book is verkrijgbaar via de bekende online bookstores.



Bezoekersreacties:
Website Security Test