Vandaag is het feest. Mijn dertiende boek wordt vandaag liefdevol de wereld in geschopt. Alweer het dertiende boek, toch voelt het eerder als een nieuwe start. Of zelfs als 'Het roer om'. Na een hele reeks thrillers over misstanden in Nederland verschijnt vandaag namelijk de eerste Ik vertrek-thriller: Chateau de Provence. Maar onderweg naar Amsterdam waar de lancering bij boekhandel Scheltema zal plaatsvinden, merk ik dat ik me niet feestelijk voel. Er zit vooral een nerveuze kriebel in mijn maag. Ik voel me een verknipte schrijver.
Ik ben totaal niet zenuwachtig voor de presentatie, dat is alleen maar leuk. Ik ben vooral nerveus voor het laatste stukje van het traject: Amsterdam centrum. Met de auto. Vreselijk. Ik hou niet van Amsterdam. Veel drukte, beton, overal auto’s, rinkelende trams, een stad met heel veel mensen en te weinig natuur. Na een aantal jaar in de rustgevende natuur van Portugal is dit dus echt geen Marelle omgeving. Toch hoop ik dat er straks onwijs veel mensen zullen zijn. Op dat feestje. Daar hoop ik wel op die gezellige drukte. Of is dat vreemd verknipt?
Autorijden is heerlijk. Het geeft me een gevoel van vrijheid, van kunnen kiezen waar je heen wilt. Maar vandaag klopt dat niet. Ik weet namelijk precies waar ik níét heen wil. Juist ja, naar dat drukke centrum. Gelukkig gaan mijn schoondochter en zoonlief met me mee. En mijn zoon loodst me met rustige precisie door het centrum van Amsterdam, zelfs als ik bijna achter een ambulance aanrijd en daardoor op een totaal verkeerde weghelft dreig te komen. ‘Iets meer rechts aanhouden, mam,’ is zijn rustige reactie. En ik gehoorzaam, terwijl ik het liefst gillend wil omkeren. Mijn totaal verknipte ik.
De rit tot aan Amsterdam is gelukkig alleen maar fijn. Een uur tijd om gezellig te kletsen. En dat doen we dan ook uitgebreid. We zitten zelfs met ons hoofd in Sicilië. Ik ben namelijk alweer een tijdje bezig met een nieuw boek. En ik had net voor mijn eigen vertrek naar Nederland, mijn personage in een behoorlijk lastig dilemma geschreven. Mijn zoon, net zo’n creatief mens als ik, kan onwaarschijnlijk leuke uitwegen bedenken. En zo brainstormen we tijdens het rijden samen over mijn verhaal in een setting van een Italiaans dorpje. Heerlijk. Binnen een week zit ik dus in Sicilië, Portugal, Nederland en vooral de Provence. Best leuk verknipt.
Met een hoofd vol nieuwe Sicilië ideeën kom ik aan in hartje Amsterdam voor de presentatie van Chateau de Provence. Vanaf dat moment mag ik me onderdompelen in een warm welkomst bad. In de sfeer van de lieflijke Provence. Er zijn zo veel lieve mensen gekomen om mijn feestje mee te vieren! Ik geniet me suf. Het boek is dan ook een plaatje, met een sfeervolle cover die onwijs zacht aanvoelt. En als verrassing een boekenlegger die geurt naar lavendel. Wat een zoete sfeer! Pas dan bedenk ik dat deze thriller misschien wel het meest raakt aan wie ik ben. Een thriller verpakt in een rustgevend zoete geur. Hoe verknipt is dat?!
