|
Spelen met verwachtingen is een van de leukste dingen die je als schrijver mag doen. Ik geniet daarvan. Beetje op het verkeerde been zetten, wat dwaalsporen neerleggen en dan nog een fikse duw zodat er iets gebeurt wat niemand verwacht. Yeah! Een thriller is dus een heerlijk genre om te schrijven, omdat je als thrillerschrijver lekker los kunt gaan. Je mag die spanning opladen en het hele verhaal lekker onder druk zetten, waarbij de dader pas aan het eind wordt ontmaskerd.
Maakt het eigenlijk uit of dit een man of een vrouw is? Uit mijn begintijd als schrijver weet ik nog dat ik me daar druk om maakte. Ik dacht echt na over wat de lezer verwachtte. Wil een vrouwelijke lezer het liefst een ‘bad guy’ en niet die ‘mean girl’? Zoeken ze het kwaad in een hufter of is het juist prachtig om een feeks te ontmaskeren? Man of vrouw? Ik bleef dan vaak hangen in: als ze dát verwachten, moet ik juist iets anders doen. Wat een gedoe.
Inmiddels ben ik nooit meer bezig met de vraag of ik een mannelijke of een vrouwelijke dader zal kiezen. Die zit namelijk al verweven in het verhaal. Als schrijver weet ik welk probleem de hoofdpersoon moet oplossen, én ik weet ook welke ‘mean person’ dit allemaal op zijn/haar geweten heeft. Het daderprofiel moet kloppen. En dat draait om het karakter van de dader, en niet of dit toevallig een man of een vrouw is. Verwachtingen en vooroordelen, de meeste mensen zijn er meesters in. Aan mij de taak om die níet uit te laten komen. Of dit keer misschien juist wel?
Marelle Boersma Druk bezig met het schrijven van de volgende ik-vertrek-thriller Ciao Sicilia
Bezoekersreacties:
|
