Via Facebook kreeg ik een foto toegestuurd waarin mijn boek Enkele reis de hoofdrol vertolkte. Een lezeres was op vakantie in Canada en liet me weten dat ze mijn boek achtergelaten had. Niet omdat ze ontevreden was, maar omdat ze haar boeken graag deelt met andere lezers.
Ik hou daarvan.
De foto liet een minibieb zien voor een schoolgebouw. Ik heb geen idee of ze daar ook Nederlandse les geven, dus ik ben benieuwd of mijn boek al een nieuwe lezer heeft gevonden, of dat het echt een Enkele reis wordt. Maar… Zoals dat wel vaker gaat bij mij, begint er na zo’n leuk bericht van alles te borrelen. Er ontstaan fantastische ideeën – vind ik zelf – en soms voer ik die plannen ook nog uit. Soms. Niet altijd. Dit idee bleef hangen. Zeker in combinatie met de term die steeds bekender wordt: de Vertrekthriller.
Ik zag namelijk ineens een boek voor me, dat zélf op vakantie ging. De volgende dag had ik al een win-actie uitgezet. Ik stuur een boek naar een lezer die daarna zorgt voor een vervolg: een mooie plek voor mijn boek om verder op reis te kunnen gaan. Voor een ultieme Enkele reis. Een bijzonder Vertrekboek. Vandaag is deze Vertrekthriller op vakantie gegaan. Voorlopig is hij onderweg naar Katendrecht, waar de blije winnares het boek eerst natuurlijk zelf leest en hem daarna uitzwaait voor een volgend traject.
En ik ben nu gewoon heel nieuwsgierig hoe lang ik deze Enkele reis kan blijven volgen. Ik hoop alleen één ding: dat deze thriller niet in mijn buurt gedropt wordt. Het moet namelijk geen retourtje worden
