De taal in mijn boeken is redelijk rechttoe rechtaan. That’s me. Ik heb me nooit thuis gevoeld in intellectuele kringen waar mensen een wedstrijdje ver plassen doen. 

Toen ik naar de universiteit ging, hield ik er rekening mee dat ik het daar nog geen jaar vol zou houden. Ik was in vier vwo blijven zitten en had alleen met flink blokken mijn eindexamen gehaald. De werkelijkheid overviel me. De universitaire wereld en studie stelden, in mijn optiek, niet veel voor. Als je een paar keer per jaar de discipline had om een aantal boeken door te lezen en er een goede samenvatting van te maken, waren de tentamens vrij makkelijk te halen. De maanden tussendoor had ik maximaal acht uur college per week. Acht uur maximaal! Ik vond het eerlijk gezegd best gênant dat dit het instituut was dat de crème de la crème van Nederland opleidde. Binnen viereneenhalf jaar studeerde ik af. Ik, de praktische hbo’er die een verkeerde afslag had genomen.

En nu schrijf ik boeken. Omdat ik van taal houd, van dingen uitzoeken en mijn gedachten daarover op papier zetten. Dat wil niet zeggen dat ik een hooggeleerd wezen ben dat zich in van alles verdiept en in alles geïnteresseerd is. Sterker nog; ik vind heel veel dingen saai of zelfs slaapverwekkend. Ik kijk liever naar De Beste Zangers dan naar Zomergasten. Een van mijn exen zei dat ik een beetje tegenviel omdat hij had verwacht dat iemand die boeken schreef intellectueler zou zijn. Toen ik terugkaatste (ik heb jullie al eerder uitgelegd dat ik niet goed tegen feedback kan) dat ik zijn verhandelingen over de bijlage in de Volkskrant op zaterdag niet erg boeiend vond was het einde van onze relatie in zicht.

Ik ben soms verbazingwekkend en gelukzalig oppervlakkig. Ik hou van goede humor en meestal is die, volgens mij, juist simpel. Ik ken weinig intellectueel verantwoordde grappen. Of ik snap ze niet, dat kan ook nog.

Verwacht van mij geen hoogdravende en lyrische zinnen. Zo gauw ik struikel over bijvoeglijke naamwoorden en zinnen die ik drie keer terug moet lezen om te zien wat er staat, log ik uit. Als iemand tegen me begint te oreren over de achterstandspositie van vrouwen op het meest zuidelijk deel van de Noordoostpolder, denk ik meestal aan seks en een wijntje. 

De uitgever van mijn eerste managementboek zei: ‘Je hebt geen wetenschappelijk vernieuwend boek gemaakt, maar het leest wel prettig.’ 

Keurde ik goed.

Punt.