Kerstsprookje
Door: Antoinette Verstegen op 21 december 2010

Vanaf zijn derde liet ik hem elk jaar een kerstversiering voor de boom uitzoeken. Het eerste jaar verraste hij me met de keuze voor een groot donkerpaars, bijna zwart glazen ei, dat hij verkoos boven mega-rendieren, giga-gekleurde ballen en zichzelf opblazende Kerstmannen.

Dit jaar bracht ik een sneeuwuiltje voor hem mee, zeker wetend dat dit een schot in de roos is. Zorgvuldig hangt hij hem aan het touwtje aan een tak, zodat de vogel comfortabel op de tak eronder landt.
Voor mezelf kocht ik een kikkerprins. Geen enkele kus leverde een in mijn boom bungelende prins op, tot verdriet van de kikkerprins zelf die niets liever wil dan mijn prins zijn.

Bij thuiskomst uit school is mijn kind blijverrast over de lampenslierten voor het raam. Zijn enthousiasme maakt een uur lang vloeken om de telkens mislukkende pogingen ze daar te krijgen meer dan goed.

Na het eten bouwen we in de donkere tuin een sneeuwpop van de versgevallen sneeuw. We werken hard, zij aan zij, mijn sombere gedachten rol ik in de steeds groter wordende bol en voel me zo samen met mijn zoon domweg gelukkig.

Tevreden ben ik als hij de volgende dag meteen de gekleurde lampjes in de kerstboom opmerkt, die ik niet kon laten te kopen ondanks de zeshonderd gele en wit knipperende die er al in hingen. Onder de boom pingelt hij wat op zijn keyboard. Hij heeft een sterke voorkeur voor Coldplay en het thema van James Bond, maar knalt er voor zijn moeder met alle liefde wat kerstdeuntjes tegenaan.

Dit wordt een andere Kerst dan de afgelopen jaren, waarvan ik zeker weet dat we die hem niet meer kunnen geven. Sprookjes lopen namelijk lang niet altijd goed af. Al weet ik dat mijn zoon en ik het ondanks alles ook prima met z’n tweeën gaan redden.

Met de betoverde prins komt het ook wel goed. Op een dag kust de juiste prinses de vloek weg en weet hij dat juist het voorbije sprookje hem in een kikkerprins veranderde.

Antoinette Verstegen

Onze columniste Antoinette Verstegen maakt ons elke maand deelgenoot van een gedachtenkronkel of zieleroersel. We leerden haar kennen als deelneemster aan de thrillerwedstrijd van Verbum Crime medio 2008, waarbij zij derde werd met haar manuscript 'Wraak'. Antoinette (43) heeft een zoon van elf en is communicatieadviseur en schrijver.