Kleien
Door: Antoinette Verstegen op 21 februari 2012

Die behoefte aan boetseren en kneden, maakt dat we niet al aan de start kiezen voor de perfecte man. Je weet wel die leuke jongen waar je altijd zo goed mee kon praten, van wie je die bobbel in z’n broek als je hem gezellig knuffelde, steevast negeerde omdat hij nu eenmaal niet spannend genoeg was. Die nog steeds vrijgezelle man, die als huisvriend op de achtergrond blijft en je zo goed weet te troosten als de liefde van je leven je weer eens niet begrijpt.

Al het gezwoeg op dat weerbarstige materiaal is zwaar, maar gelukkig begin je langzaam maar zeker resultaat te zien. Hij komt steeds minder met van die wilde, onuitvoerbare ideeën, heeft zich er bij neergelegd dat hij de financiën beter aan jou kan overlaten en weet wanneer hij beter even z’n mond kan houden. Op de vervelende neveneffecten was je helaas niet voorbereid. Het ooit zo avontuurlijke exemplaar hangt uitgeblust voor de buis, met als bijkomend voordeel dat hij te lam is om nog sex te willen, want sexy vind je ‘m allang niet meer.

Natuurlijk ben ik zelf beslist niet zo’n vrouw. Ik ben als de dood opnieuw als een blok te vallen voor zo’n man die aan je kop blijft zeuren wanneer je eens achter je laptop uit komt, waarom je met zo’n rare vriendin op stap wilt, waarom je zo’n lelijke jurk aandoet, waarom je het nodig vindt áltijd je schoenen onder de tafel te kwakken.

Maar natuurlijk ben ook ik zo’n vrouw. Wat me echt mijn adem beneemt, is Jack Nicholson als niet-functionerende botte hond in ‘As good as it gets’. Op het moment dat Helen Hunt zich voor de zoveelste keer wanhopig afvraagt wat ze in godsnaam met hem moet, zegt hij: ‘You make me wanna be a better man.’ 
‘Dat is het grootste compliment dat ik ooit heb gehad,’ zegt Helen Hunt.

And she’s damn right.

Antoinette Verstegen

Onze columniste Antoinette Verstegen maakt ons elke maand deelgenoot van een gedachtenkronkel of zieleroersel. Antoinette (1967) is schrijver van de spannende roman Wraak en de thriller on demand Niet omkijken.