Vijf voor twaalf speelt zich af in New Orleans. Karen Rose heeft de stad vaak bezocht en de pijnlijke geschiedenis met de orkaan Katrina greep haar aan. ‘Een van de beelden die ik zag op televisie was dat mensen op het dak waren geklommen van hun huis. Ik ben hierover gaan fantaseren en bedacht voor dit boek een 5-jarige jongen die een moord zag gebeuren terwijl hij op het dak zat. De politie gelooft hem niet, omdat ze denken dat hij nachtmerries heeft als gevolg van de traumatische gebeurtenissen en de dood van zijn moeder.’ Karen Rose schrijft series, maar probeert elk boek ook te schrijven zodat het als een standalone gelezen kan worden. Ze had nooit bedacht om series te schrijven over steden, dit is geleidelijk ontstaan. Ze kiest steden uit die ze goed kent of waar ze veel geweest is. In New Orleans heeft ze nooit gewoond, maar ze komt uit een familie uit het zuiden en kent de zuidelijke cultuur. Haar favoriete stad is Sacramento. Toen ze Californië beter leerde kennen werd ze verrast. Iedereen kent Los Angeles en San Francisco, maar ook de kleine plaatsen en de natuur in deze staat hebben veel te bieden.

Karin en Wendy ervaren dat de beschreven personages complex zijn. Hoe komen deze tot stand? ‘Ik vind het lastig om met een boek te beginnen. Ik start met een karakteromschrijving van de verschillende personages om mezelf op weg te helpen. Als ik begin met schrijven weet ik altijd wie de dader is. Ik weet niet hoe deze dader uiteindelijk gepakt gaat worden, dat volgt tijdens het schrijven. Mijn favoriete personage in Vijf voor twaalf is Willa Mae. Het was de naam van mijn tante en ze kwam zomaar in mijn fantasie op. Ze had wat lichte humor in dit boek moeten brengen, maar ze is veel belangrijker geworden.’ Ook de plot was complex en deze ontwikkelt zich tijdens het schrijven. Sommige plottwists ontstaan, omdat ze er tijdens het schrijven achter komt dat iets niet klopt. Om het weer kloppend te krijgen gaat ze terug in het verhaal. Vijf voor twaalf heeft ze in een maand geschreven. Karen Rose begint met schrijven om 22.00 uur en gaat door tot ongeveer 8.00 uur, daarna is het tijd om haar bed in te duiken.

Hoe is het om zulke gruwelijke details te schrijven? Karen Rose houdt er niet van om gruwelijke details te beschrijven en denkt ook niet dat lezers dat graag lezen. Ze maakt gebruik van dezelfde technieken als bij ‘film noir’. In die films laat men nooit bloed zien, maar wel de geschokte reacties van de omstanders. Ze gelooft erin dat dit veel meer indruk maakt. Soms moet ze wel in het hoofd van de dader kruipen, maar dit doet ze niet graag. Ze bewaart die scènes vaak en schrijft deze dan in een dag achter elkaar uit.

Toen ze begon met schrijven keek ze veel naar Law & Order en Quincy Medical Examiner. Door de jaren heen heeft ze verschillende mensen om zich heen verzameld die haar helpen. Zo rekent ze verschillende artsen en politieagenten tot haar vriendenkring. Op die manier verzamelt ze informatie over politieonderzoeken, autopsies en de impact van verwondingen. Ze zit in een schrijfgroep en heeft ook een aantal naaste vriendinnen die ze belt als ze vastzit met een verhaal.

Karen Rose gaat nu beginnen met een nieuw boek dat gesitueerd is in San Diego. De serie die zich afspeelt in deze stad draait om twee personages die telkens terugkomen. Zo heeft de lezer de tijd om deze personages te leren kennen. Daarnaast heeft Karen Rose nog talloze andere ideeën voor boeken op de plank liggen. Ook speelt er nog een idee voor een paranormale serie door haar hoofd, maar het is lastig om de balans te vinden tussen nieuwe verhalen en het vervolg schrijven op al bestaande series.

‘Ik begon met schrijven als hobby. In 2002 verloor ik mijn baan en toen moest ik op mijn veertigste mezelf opnieuw uitvinden. Ik werd docent en schreef in de zomer. Ik werd succesvoller en begon geld te verdienen met schrijven. Op die manier kon ik makkelijker voor mijn gezin zorgen. Ik had nooit gedacht dat ik auteur zou worden. Ik ben er nog elke dag dankbaar voor.’

Ook haar fans zijn haar dankbaar. Karen Rose bedankt voor je openheid en dit interview.