|
Deze door Franse auteurs geschreven verhalen bevatten zeker bovengenoemde ingrediënten, maar het dekt niet de algehele lading. Meedogenloos is het woord wat zeker ontbreekt. En hard. Er wordt voor weinig teruggedeinsd en geen enkel doekje wordt ook maar ergens om gewonden. Toch blijft het zeker voor het vrouwenpubliek geschikt. Juist, zou ik bijna willen zeggen. Het 'eind goed, al goed' slot gaat in de meeste gevallen niet op en laat de lezer met een weeïg gevoel achter.
Toch blinken de thriller noirs uit in hun sterke verhalen, krachtige karakters die vaak een spel met elkaar lijken te spelen. Deze maand verschijnen er twee nieuwe: Bruidsjurk van Pierre Lemaitre is zijn tweede boek en de eerste die in ons land is uitgebracht. Karine Giébel beet in 2009 het spits af met De duisternis valt, een boek dat ongetwijfeld lang in ieders geheugen is blijven hangen. De opvolger Bloedhonden belooft weer veel goeds.
  
Een jaar eerder dan Giébel verscheen bij uitgeverij Verbum de eerste heuse chicklit thriller: Op jacht van de Amerikaanse auteur Rhonda Pollero, die veel boeken op haar naam heeft staan. De 'Chicks & Crime', zoals dit genre ook wel wordt genoemd, is erg populair gebleken. ‘Een chicklit met een bite’ zo schrijven recensenten. Lucy Dawson schreef Zijn andere vriendin en in mei verschijnt de opvolger: Met huid en haar. De chicklit thriller moet het niet hebben van het intellect maar wel van de voorspelbaarheid. Toch storen weinig lezers zich hieraan omdat deze crimechicks wel erg lekker weglezen.
   
Beide genres zijn inmiddels aardig op weg om een vaste plek te veroveren tussen de orginele vrouwenthrillers en de uitgever doet er alles aan om ze in een herkenbaar jasje te steken. Voor ieder wat wils dus. Een thriller met een zwart randje of een thriller met een luchtig laagje. Een perfect tussendoortje. Diana
Bezoekersreacties:
|
