Tussenverslag leesclub Een vorm van verraad
Door: Karin op 3 april 2020

Tussenverslag leesclub Een vorm van verraad

 
Een paar dagen voor zijn huwelijk ontvangt inspecteur Paul Vegter een dreigbrief met de boodschap: ik ga iets rechtzetten, klootzak. Thuis blijkt er een tweede brief te zijn bezorgd, waarin ook zijn collega en aanstaande vrouw Renée wordt bedreigd. Ze maken zich zorgen, maar hebben geen enkel aanknopingspunt. De dreiging wordt reëel wanneer er op een nacht een aanslag op het huis van Paul en Renée wordt gepleegd, die hen verbijsterd achterlaat. Ze krijgen bewaking en werken verder aan de zaak van een kind dat onder verdachte omstandigheden van een balkon is gevallen. Op hun trouwdag verlaten ze net het stadhuis door een erehaag van collega's in uniform, als er vanuit een rijdende auto een automatisch wapen op hen wordt gericht.



Een vorm van verraad van Lieneke Dijkzeul is het zevende deel in de Paul Vegter-serie.

De deelnemers:

Dini van Heumen 
Amarins Elzinga 
Wendy Perdok 
Annemieke Meppelink 
Joke Zwier 
Alda de Bruijn 
Hilma Berveling 
Corine Smans 
Brigitte Audiens 
Meike Damen


In afwachting van de ontvangst van het boek stellen de deelnemers zich één voor één voor zodat we elkaar alvast een beetje leren kennen. 

Nadat bij iedereen het boek op de mat is gevallen en sommige hiervan een leuke foto plaatsten, gaan we van start. 
Een bekende uitspraak is Don’t judge a book by its cover maar dit gaan wij dus wel doen. Wat vinden onze lezers van de cover en de tekst op de achterflap. 

Alle lezers zijn het met elkaar eens: het is een prachtige cover.
Brigitte verwoordt het zo: Een prachtige cover in de mooie rood/zwarte kleuren. Heel uitnodigend. Het is een ongelooflijk aantrekkelijke cover. De achterflap geeft mij de verwachting van een spannend verhaal waar ik me ik kan verliezen. Er staat veel te gebeuren. Het verhaal spreekt me enorm aan en ik kijk er enorm naar uit om te starten met lezen. De tekening van de vlinder met in het midden de kogel en het bloedspoor zegt al voldoende.

Op de vraag of onze lezers bijzondere woorden tegenkomen tijdens het lezen, volgt er een hele rij

Joke vindt deze zin bijzonder: Hij vond dat onzin, al toonde de spiegel hem dat het jasje inmiddels reminiscenties opriep als een genetisch gemanipuleerde kangoeroe.
Wendy ziet deze: De hoofdinspecteur was doorgaans sterk geporteerd voor afwachten, ...
Joke ziet een aantal bijzondere zinnen: 
- Als niet, en zijn auto staat daar, blijf je wachten
- Vegter gordde zich aan
- Hij schaakte op twee borden en dat zou hem kunnen opbreken
- Hij sloot de deur achter zich, de linker broekspijp stroppend op een sok, de vlezige rug nog niet helemaal recht
- Hij trachtte de portee van de zin te begrijpen
Meike: De afgelopen jaren was hij voor niets en niemand verantwoordelijk geweest en het waren loze jaren gebleken. En: Buiten roesde de stad.
Dini: Op grijze kousenvoeten sloop intussen de ochtend naderbij, bezemde het duister voor zich uit, veegde het uit de hoeken en gaten tot het was opgelost. En een woord: Godlof.
Annemieke: Voordat een melkkoe droog staat, duurt een lange tijd. Maar als je te hard aan de uier trekt, gaat ze schoppen.

De volgende vraag gaat over schrijfstijl:
Hoe leest het verhaal? Met andere woorden: hoe vind je de schrijfstijl? En indien je eerder boeken van Lieneke Dijkzeul las: heeft ze een herkenbare schrijfstijl? Hoe herken je deze dan?

Hierover zijn de meningen verdeeld. 
Dini is een fan van Dijkzeul en zit direct weer in het verhaal terwijl Wendy een beetje moeite heeft om in het verhaal te komen door de schrijfstijl. 
Meike vindt het vlot lezen in een bekende nuchtere schrijfstijl van Dijkzeul. 
Het is het eerste boek van Dijkzeul dat Brigitte leest en tot nu toe heeft ze er geen enkel probleem mee. 
Annemieke houdt van haar schrijfstijl: Kort, staccato bijna, zonder onnodige tekst, laat ze mensen praten maar haar beschrijving van gedachtes, omgeving en emoties zijn heel mooi.

Vooraf hebben onze lezers bepaalde verwachtingen van het boek. We zijn benieuwd of deze verwachting is uitgekomen en hoe ze de plot beoordelen. We vragen het ze.

Iedereen is het ermee eens dat de plot niet erg sterk is en Joke verwoordt het op de volgende manier: 
Voor mijn gevoel is er naar het einde toegeschreven en moest er nog even een dader bekend worden. Het plot wordt heel rustig opgebouwd en spanning mis je. Het verhaal wordt te veel rond Paul en Renée opgehangen en bloed een beetje dood. Het jongetje dat van het balkon valt, lijkt net op dit erin verwerkt is om te proberen het verhaal spannend te maken, want uitgewerkt is het niet. Mijn verwachting tot een spannend verhaal is niet uitgekomen.

Meike voegt er het volgende aan toe: Toch heb ik het boek wel met plezier gelezen, mede vanwege de schrijfstijl en de vaste personages.

Een vorm van verraad is het zevende deel in de serie met Paul Vegter in de hoofdrol. We zijn benieuwd hoe onze lezers de personages in dit deel ervaren. Vinden zij bijvoorbeeld dat de personages duidelijk uit de verf komen, hebben ze een favoriet en roept een van hen een emotie bij ze op? Hieronder een greep uit de antwoorden.

Meike: Paul, Renee en Sjoerd vind ik allemaal goed uit de verf komen en zijn eigenlijk alle drie wel favoriet, vertrouwd ook op de een of andere manier. Echt een emotie roepen ze niet op, maar ik vind het wel lief van Paul dat hij zich zorgen maakt over een mooie trouwerij voor Renee.
Corine: Ik ken natuurlijk al wat personages uit de vorige boeken. Een echte favoriet heb ik niet echt, maar als ik echt zou moeten kiezen heb ik een kleine zwak voor Renee. Eigenlijk al vanaf het moment dat ze voor het eerst in de boeken voorkwam. Geen idee waarom. Niemand roept bij mij emotie op.
Joke: Eigenlijk leer je alleen Renée, Paul en Sjoerd kennen. Renée is ambitieus en gaat ervoor, terwijl Paul en Sjoerd wat meer van het afwachtende type zijn. Ze zijn gepokt en gemazzeld door het leven. Een echte favoriet heb ik niet. Nee, ik kan niet echt zeggen dat een van de personages een emotie bij mij oproept. Of het moet het zorgzame zijn, dat Renée heeft t.o.v. Paul en Sjoerd.
Dini: Paul, Sjoerd en Rénee komen het meest aan bod dus het meest uitgewerkt. Ik heb een zwak voor degene waar de reeks omdraait en dat is Paul. Ik heb altijd al meer met mannen dan vrouwen :-) Ik vind het een fijn vertrouwd personage. Verder roepen ze niet echt een emotie op.
Annemieke: Ik vind Sjoerd wel het best tot z’n recht komen in dit boek. Sowieso hou ik wel van het beetje nurkse, sociaal onhandige maar o zo fijngevoelige type man. Zo iemand die een beetje schuurt zeg maar. Het gesprek dat hij heeft met Renee in de tuin als Paul in het ziekenhuis ligt ... dat vond ik echt ontroerend.

Geen enkel verhaal kan zonder spanning.We zijn benieuwd hoe het met de spanning zit in Een vorm van verraad en vragen het onze lezers.

Zij zijn het erover eens dat het niet heel erg spannend is maar wel een mooie schrijfstijl heeft. 

Meike: Niet heel spannend maar wel lekker leesbaar boek. De boeken van Lieneke Dijkzeul zijn niet echt nagel bijtend spannend.
Joke verwoordt het zo: Eigenlijk draait het verhaal om de dreiging rond Paul en Renée. De spanning wordt erin een beetje in gebracht door de nachtelijke schietpartij, de beschieting op de trap van het stadshuis en de val van het jongetje. Echt spannend is het niet en het is makkelijk weg te leggen. Door de korte hoofdstukken lees je wel makkelijker door.

De meeste lezers hebben het boek inmiddels uit en we kijken uit naar de eindbeoordelingen.

Wordt vervolgd …


Karin



Bezoekersreacties:
Website Security Test