Na de voorstelronde zijn onze lezers er klaar voor: De boeken zijn ontvangen met een mooie boekenlegger en het lezen kan beginnen.
De voorkant is de eerste kennismaking met een boek. Wat vinden onze lezers van de cover en wat zou het uitrafelen van de strop betekenen?
Iedereen is het met elkaar eens dat het een hele mooie cover is en dat er mooie kleuren zijn gebruikt. Over het uitrafelen van de strop zijn de meningen verdeeld:
Erna denkt dat het iets te maken heeft met ontsnappen.
Tina heeft geen idee.
Volgens Marieke heeft het uitrafelen iets te maken met een niet perfecte relatie.
Nancy veronderstelt dat het gaat over meerdere mensen die slachtoffer zijn of worden.
Annette vindt dat het uitrafelen gaat over plannen die anders uitpakken.
Meike, Miranda en Leonoor hebben nog geen idee en denken nog even verder na.
Hannie heeft het gevoeld dat aan een bepaald vonnis niet volledig voltrokken kan of mag of hoeft te worden.
We zijn benieuwd naar de verwachtingen van onze lezers. Sommige hebben al eerder een boek van Karin Hazendonk gelezen, andere niet.
Lydia is vooral heel benieuwd na het lezen van Waanidee.
Erna verwacht een spannend verhaal met psychologische diepgang en een verrassend plot.
Hannie heeft Waanidee en De dood heeft blauwe ogen gelezen en erg van genoten. Ze hoopt op een spannend onvoorspelbaar verhaal.
Annette hoopt op een waanzinnig spannend avontuur.
Miranda heeft nog geen boeken van Karin gelezen, wel de recensies gelezen. Naar aanleiding daarvan verwacht ze een spannende thriller met een goede verhaallijn.
Tina en Meike verwachten of hopen op een spannend verhaal met verrassende plotwendingen.
Leonoor voegt daar nog een gruwelijk en boeiend verhaal aan toe.
Nancy wil na het dichtslaan van het boek kunnen zeggen: ‘Dit had ik niet verwacht.’
Op de vraag welk personage als favoriet uit de bus komt, zeggen onze lezers bijna allemaal dat veel personages vreemde trekjes hebben.
Als favoriet kiezen Marieke, Leonoor voor Bas. Hij is het rustpunt.
Nancy kiest Joyce.
Tina en Meike gaan voor Miranda, de zus van Anouk.
Lydia en Miranda hebben respect voor Anouk en kiezen haar.
Wel zijn de lezers het met elkaar eens dat de belangrijke personages voldoende zijn uitgediept. Je leeft met ze mee.
De volgende vraag die werd gesteld gaat over de schrijfstijl. Wat vinden onze lezers hiervan en is deze anders dan in de voorgaande boeken van Karin?
Erna vat dit als volgt samen:
Het leest prettig en fijn. Korte hoofdstukken met een duidelijke aanduiding zodat je de personages goed kunt volgen.
In vergelijking met de vorige boeken heeft Karin een grote stap gemaakt vind ik. De dood heeft blauwe ogen vond ik al veel beter geschreven dan Waanidee, maar Ongenade is echt nog veel beter zowel wat schrijfstijl betreft als inhoudelijk.
Ik ben echt heel aangenaam verrast.
Super als de auteur ook deelneemt in de club. We grijpen de gelegenheid aan om een aantal vragen aan Karin te stellen.
De eerste vraag komt van Tina: je was toch ook bezig met een horror? En als dat zo is, hoe gaat het daar mee, want die zou ik ook heeeeeeel erg graag willen lezen!!
Karin: Daar ben ik inderdaad nog mee bezig, Tina. Dat gaat niet zo snel, maar ik hoop dat dit ooit als boek zal verschijnen :-)
Annette heeft ook een vraag:
Hoe kwam je bij dit verhaal ...wat triggerde tot het schrijven ervan? Zijn het voorbeelden uit de praktijk of juist niet?
Karin: Ik las ooit in een online tijdschrift een artikel wat mij triggerde. Dat is ook verwerkt in Ongenadig, maar daar kan ik nu nog niet te veel over zeggen. Als iedereen het boek heeft gelezen, kom ik op jouw vraag terug.
De volgende vraag komt van Lydia: Karin er zitten beschrijvingen van gruwelijke momenten die zich in het boek afspelen. Hoe kom je hierop, kan je ‘s nachts nog wel slapen of houden de personages je wakker?
Karin: Vooral Sven heeft me zeker wakker gehouden, want hoe creëer je een personage die zo verknipt is, maar aan de andere kant zo charmant kan zijn. Heel eerlijk hou ik van dit soort personages van wie de donkere kant komt bovendrijven. De gruwelijke scenes waren ook best moeilijk om te schrijven, want wanneer ga je als auteur over de top en dat wilde ik voorkomen. Ik hou er niet van eromheen te draaien onder het mom van: ik laat het over aan de fantasie van de lezer. In Ongenadig maakt de lezer de gruwelijke momenten ook werkelijk mee. Dit was Sven met zijn drang naar perfectie. Er waren ook momenten dat Anouk me wakker hield. Ik heb haar zelf haar karakter gegeven, maar er waren zeker momenten dat ik dacht: domme doos, ga weg voor het te laat is, maar eigenwijs als vrouwen kunnen zijn …
De vraag van Nancy: De meeste thrillers worden geschreven in de tegenwoordige tijd omdat je dan het gevoel krijgt dat het zich op dit moment afspeelt wat extra spanning geeft. Heb je met een speciale reden gekozen voor de verleden tijd?
Karin: Ik denk dat het een beetje fifty-fifty is bij thrillers. Ik schrijf graag in de verleden tijd, omdat ik dan de zinnen mooier vind lopen. Het is ongetwijfeld iets persoonlijks.
Marieke: Heb je de omslag zelf gekozen of hoe ging het bij jouw boek?
Karin: Ik heb de omslag zelf opgezocht (stockfoto), maar de kleuren heeft mijn uitgever aangepast omdat de originele foto alleen grijstinten had. Daarna was het puzzelen welke kleur letters we erbij zouden zetten. Theo van Rijn heeft heel wat mogelijkheden voorbij laten komen, maar het paars had echt mijn voorkeur. Ik ben echt super blij met dit resultaat.
Twee lezers merkten een bijzondere zin op:
Lydia vond de volgende zin mooi: Zijn haat moest in kracht groeien tot die van een vulkaan die op uitbarsten stond.
En voor Nancy viel de volgende zin op: "Voor de show sloeg ik weer een ongelezen pagina om." Bijna een six word story. Heel mooi.
Op de vraag wie de favoriete persoon uit Ongenadig is, krijgen we verschillende antwoorden.
Marieke vindt dat ieder personage wel vreemde trekjes heeft en kiest uiteindelijk voor Bas.
Nancy is duidelijk in haar mening: Joyce.
Tina gaat voor Miranda omdat zij volhardend is.
Leonoor gaat ook voor Bas.
Meike en Tina gaan voor Miranda en Lydia voor Anouk.
Hannie kiest de tweeling.
Annette vindt het moeilijk om een keuze te maken.
En ook Erna gaat voor Miranda.
We zijn nieuwsgierig of de verwachtingen uitkomen. We vragen het daarom aan onze lezers.
Hierover zijn de meningen gelijk: de verwachting dat het een spannende thriller met onverwachte wendingen is, is helemaal uitgekomen.
Hoe staat het met de spanning in Ongenadig? Is deze steeds aanwezig?
Erna vat het als volgt samen wat een goed beeld geeft van alle antwoorden:
In het begin voel je een onderhuidse spanning, je voelt dat er wat gaat komen, die spanning bouwt zich mooi op. Dan wordt het even wat minder spannend en lees je verder met de vraag in je achterhoofd 'wat komt er nog?’ en dan ineens wordt het weer erg spannend.
Net een soort bergetappe.
De volgende vraag gaat over de plot. Is deze verrassend of voorspelbaar?
Niemand heeft de plot als voorspelbaar betiteld. Onze lezers vinden het stuk voor stuk verrassend met op het einde nog een verrassing.
Op de covers zie je vaak een quote staan. We vragen aan onze lezers om een quote te verzinnen die niet zou misstaan op de cover van Ongenadig. Hieronder de mooie vondsten:
Tina: Ongenadig waanzinnige wraak!! Durf jij dit boek aan?
Marieke: Tot de dood ons scheidt, of juist niet...
Lydia: Ongenadig bezorgt je nachtmerries! Wie durft?
Leonoor: Ongenadig spannend!
Erna: Verstikkende spanning!
Meike: Niet alles is wat het lijkt.
Annette: Ongenadig is een mysterieuze thriller, boordevol bizarre, sinistere momenten op weg naar een mooier ideaal.
Hannie: Spannende thriller met horrorelementen!
Miranda: Een ongenadig goede pageturner!
Nancy: Macht is vluchtig. Het kan je ontglippen voor je er erg in hebt. Wie vangt er en wie mist?
Wat is het thema in Ongenadig?
Annette vat het als volgt samen:
het beschadigd kind, misbruik, vrijheidsberoving, machtsmisbruik, mishandeling, en wraak.
Na het lezen was het uiteraard tijd voor de recensies, die vind je
hier. De sterren vlogen in het rond en
Ongenadig kreeg een gemiddelde waardering van 4,5 sterren.
We zijn toegekomen aan het einde van alweer een gave leesclub. Rest ons nog om Karin Hazendonk te bedanken voor het schrijven van een ongenadig goede thriller, Theo van Rijn voor het beschikbaar stellen van de boeken en natuurlijk onze lezers voor hun enthousiaste bijdrage aan de leesclub. Tot een volgende keer!