Marijke Verhoeven werkte in een evenementenorganisatie voordat zij fulltime ging schrijven. Met haar twaalf thrillers heeft ze veel succes. Ze noemt ze zelf cosy crime - luchtige thrillers met humor en romantiek. Verhoeven woont in Paterswolde en kent de omgeving waarin De moord op Wilhelmina Jansen zich afspeelt dus goed. 

In april 1917 wordt in een donker bos in Paterswolde het halfvergane lichaam van een vrouw aangetroffen. Het blijkt te gaan om de al maanden vermiste onderwijzeres Willemina Jansen uit Groningen.

Tien jaar later logeert de Haarlemse Ella in het Familiehotel bij Paterswolde. Wanneer ze hoort over de onopgeloste moord gaat ze op onderzoek uit. Maar iemand vindt dat Ella teveel vragen stelt en gaat heel ver om haar de mond te snoeren.

De moord op Wilhelmina Jansen is gebaseerd op de ware gebeurtenis van een niet-opgeloste moord in 1916. De auteur heeft onder de inwoners van Paterswolde grondig research gedaan en daarmee dit verder fictieve verhaal geschreven, dat wordt gelardeerd met originele krantenberichten uit die tijd.

De moord op Willemina Jansen is best een ingewikkeld verhaal, maar  Verhoeven heeft het op luchtige wijze op papier gezet. Ze schrijft helder, bijna vrolijk, ze slaagt erin dat haar lezer helemaal meegaat in Ella’s verwikkelingen. De auteur laat haar lezers ronddwalen in vervlogen tijden. Ze schept uitstekend de sfeer van weleer, van een wereld die zoveel langzamer was dan de huidige, met nog zeer beperkte communicatiemiddelen en een politieorganisatie die nog niet beschikte over de technieken van nu.

De recalcitrante, eigenzinnige en vastberaden Ella raakt per toeval verstrikt in de mysteries die tien jaar na dato nog steeds rondom de nooit opgeloste moord op Willemina hangen. Koelbloedig doet ze haar onderzoek en gaat ze confrontaties aan waarbij ze zich door niemand laat tegenhouden. Tussendoor leert ze ook nog de liefde kennen. Verhoeven zorgt voor de nodige intriges die leiden naar een dramatische ontknoping, waarbij Ella als een ware Miss Marple van Agatha Christie een glansrol heeft.

De ware toedracht van de dood van Willemina zal altijd een mysterie blijven. Maar De moord op Willemina Jansen is een bijzonder charmant detectiveverhaal, waarin de auteur haar lezers meeneemt naar de wereld zoals die een eeuw geleden was. Een vleug romantiek ontbreekt niet. Behalve op een dramatische plot wordt de lezer ook getrakteerd op een happy end.

Imke en haar gezin krijgen met de komst van de wolf te maken met een nieuwe werkelijkheid. Vee en zelfs kinderen zijn niet veilig voor ze. Spanningen lopen op en Imke krijgt te maken met haar eigen demon: de ‘Wolvenman’. Hij haalt nare streken uit en is ook een bedreiging voor haar dochtertje Sterre. Imke verzwijgt voor haar man dat de ‘Wolvenman’ haar lastigvalt omdat ze bang is om hem dan kwijt te raken. Zal het haar lukken om haar gezin en vooral Sterre uit de klauwen van de wolf te houden?

Als schrijfster van fictie laat Marcella Kleine de personages in haar boeken balanceren op de dunne scheidslijn tussen goed en kwaad. Schrijven is iets wonderlijks: telkens weer ervaart Kleine dat de personages het verhaal van haar overnemen en dat zij het slechts mag uittypen. Haar passie ligt bij het schrijven van psychologische thrillers, maar ze schuwt een uitstapje naar een ander genre, waaronder romans op basis van ware gebeurtenissen, korte verhalen en zelfs kleuterverhaaltjes, ook niet. Pas maar op voor de boze wolf is Marcella Kleine haar nieuwste thriller die in augustus dit jaar is verschenen.

Pas maar op voor de boze wolf heeft een zeer actueel thema, namelijk de wolf. In een aantal gebieden in Nederland rukt de wolf op en bedreigt hij vee en zelfs de mens. Recentelijk is er ook een meisje gebeten door een wolf. De wolf is echter beschermd en mag niet zomaar afgeschoten worden, al denken veel mensen daar anders over. De meeste mensen zijn niet blij met de komst van de wolf net als het gezin van Imke. Het geeft een zekere dreiging in het dorp en in het gezin. Ondertussen kampt Imke met haar eigen Demon: de ‘Wolvenman’. Een gebeurtenis uit het verleden dringt zich weer sterk aan haar op nu de ‘Wolvenman’ haar en haar gezin bedreigt. Kleine heeft met haar nieuwste thriller Pas maar op voor de boze wolf een spannend verhaal geschreven. Het verhaal wordt geschreven vanuit Imke, afgewisseld door schuingedrukte tekst waarin de ‘Wolvenman’ aan het woord is. De schrijfstijl is vlot en Kleine weet de spanning naar het einde toe goed op te bouwen waardoor het boek bijna niet weg te leggen is. Regelmatig zet ze de lezer op het verkeerde been en eindigt met een verrassende ontknoping.

Pas maar op voor de boze wolf is origineel en heeft een zeer actueel thema, en zeker een aanrader om te lezen!

Hanneke Meier heeft inmiddels al meerdere tussendoortjes uitgegeven bij ebook-only uitgever De Verhalenfabriek, het zusje van de uitgeverij De Crime Compagnie. Het begon met haar debuut met de driedelige serie Lucy, waarna Hoog snel volgde. Target – het beest in mij – is haar nieuwste boek uit 2024. Het schrijven is niet nieuw voor haar. Al vanaf een jaar of veertien verliest Meier haar realiteit in het op papier zetten van haar eigen verzonnen wereld. Inspiratie haalt ze uit de kleinste dingen, zoals uit nieuwsberichten en artikelen die ze zelf leest in het dagelijks leven.

Zijn hart staat in lichterlaaie vanaf het eerste moment dat hij Valerie ziet. Want als Valerie naar huis rijdt stopt er een stoere motorrijder naast haar. Haar hart slaat meteen een slag over, als ze hem recht in de ogen aankijkt en er een vlammetje ontwaakt in haar binnenste. Ook Antonio kan Valerie vanaf dat moment niet meer uit zijn hoofd zetten. Haar groene, twinkelende ogen, de sproetjes en die rode krullenbos… een prachtige verschijning. Een beginnende romance vol passie en hartstocht is wat eruit voortkomt. Echter ligt er een beest op de loer dat tot het uiterste zal gaan om ervoor te zorgen dat dit niet voor altijd zal zijn. 

Meier staat bekend om novelles waar de lezer van spanning naar het puntje van zijn of haar stoel schuift. In Target voegt ze daar wat pit aan toe dat niet onderdoet aan de Vijftig tinten grijs boeken van E.L. James. Na de ontmoeting van Valerie en Antonio neemt het sensuele spel tussen de twee in hoge tempo toe. Langzaam volgen onverklaarbare situaties elkaar op, waardoor de lezer voelt dat er iets niet helemaal pluis is. Het wisselende perspectief zorgt ervoor dat er cliffhangers zijn die de lezer zelf laten meepuzzelen om de waarheid te achterhalen in de strijd om leven en dood. Opbouwende spanning is waar Meier goed gebruik van weet te maken en ervoor zorgt dat de lezer wordt getrakteerd op een spetterend slot. Ondanks dat het verhaal afgerond voelt, blijft er ruimte over voor een vervolg.

Een hoogwaardige Nederlandse thrillerauteur is hoe Meier omschreven kan worden en met Target heeft ze een spannende en erotische novelle in één geschreven! 

Annet Hulst staat bekend als initiatiefneemster van de websites Chicklit.nl en VrouwenThrillers.nl. Al heeft zij veel meer in petto. Zo is ze werkzaam in de IT, volgde ze de opleidingen voor wiskunde en voor leraren en schrijft ze. Alsof dat niet voldoende is heeft de moeder van twee nog voldoende hobby’s en zaken waar ze van houdt zoals het volgen van romantische komedies, gadgets, psychologie, biologie, omdenken, priemgetallen, taal, Canada, horoscopen, lijstjes, Expeditie Robinson en drop.

Het lege net syndroom is nooit makkelijk voor ouders. Maar al helemaal niet als je zoon besluit dat hij liever bij zijn vader intrekt en je daardoor ineens van de ene op de andere dag alleen achterblijft. Het overkomt Annelinde en het huis waar ze ooit met zijn drieën woonden voelt leeg aan. Ze kan maar moeilijk wennen aan de stilte om haar heen. Gelukkig zijn daar haar buren die voor de nodige afleiding zorgen. Het organiseren van een buurtbarbecue staat op de planning. Dan komt er dagelijks een kat bij haar buurten. Ze is ervan overtuigd dat hij niet zomaar haar leven is binnengewandeld en dat het meant to be is. Flip hoort bij haar, hij is stoer, eigenwijs maar vooral gek op knuffelen. Annelinde weet dat Flip het beste in haar naar boven haalt… maar misschien ook wel het slechtste?!

Waar Annelinde haar gevoel voor Flip ziet als liefde, kan de lezer het gevoel niet loslaten dat er eerder sprake is van een dwangmatig en terugkerend beeld dat Annelinde niet kan loslaten. Hulst weet wel goed over te brengen wat een obsessie met een mens kan doen. De beladen sfeer die Hulst daarmee in het verhaal brengt, zorgt ervoor dat de lezer voelt dat het niet normaal is hoe Annelinde omslaat in haar goede zorgen voor de kat. Echter blijft het daarin hangen. Echt sprake van een grote spanningsopbouw is er verder namelijk niet. Het grotendeel van het verhaal vliegt somber voorbij, een schrijfstijl die naar alle waarschijnlijkheid bewust gekozen is. Daarbij voelen gebeurtenissen onrealistisch aan. 

Kat in het nauw is geen thriller van hoogwaardige kwaliteit, eerder een cosy crime dat meer naar een feelgood boek voor kattenliefhebbers neigt. Neemt niet weg dat de lezer kan genieten van de schrijfstijl van Hulst en daarmee wat uurtjes leesplezier kan hebben!

Latijns-Amerika is de plek waar Sacha Voogd een deel van haar jeugd heeft doorgebracht. Daardoor komt haar liefde voor het continent ook vaak terug in haar korte verhalen en romans. Haar studie Nederlandse taal en cultuur heeft ze echter gewoon in Utrecht gevolgd. Voor In de schaduw van het Alcazar zoekt Voogd het dichterbij huis en reizen we af naar Spanje. Haar thrillernovelle Bitch! is uitgegeven door De Verhalenfabriek nadat het de derde plaats in een schrijfwedstrijd won.

Het leven van Lara is totaal op zijn kop gezet na een zwaar ongeluk waarbij haar vriend om het leven is gekomen. Ze besluit niet bij de pakken neer te gaan zitten en vertrekt naar Córdoba in Spanje om een nieuwe start te maken. Niet zonder een plek, maar de plek waar haar overleden vriend Javi oorspronkelijk vandaan komt. Ze geniet van haar werk in de Mezquita, ontmoet nieuwe mensen en heeft het dan ook prima naar haar zin. Al laat ze tot nu toe het verleden nooit helemaal los. Dat heeft ook alles te maken met de dreigbrieven van een onbekende afzender die ze ontvangt. Samen met haar huisgenoot Mason, een Amerikaanse journalist, probeert ze te achterhalen wie de geheimzinnige afzender is. Dat blijkt alleen een stuk gevaarlijker dan ze hadden ingeschat. 

In In de schaduw van het Alcazar wordt een opeenstapeling van elementen toegepast om er een mooi verhaal van te maken. De lezer wordt getrakteerd op een geschiedenislesje over het Spaanse gebied zonder dat dit te veel afleidt van de werkelijke verhaallijn. Intriges, maar ook de dagelijkse blik op zigeuners vanuit die regio komen aan bod. Voogd weet hiermee de spanningsopbouw goed te doseren en details over te brengen die pas later tot zijn recht komen. Onverklaarbare gebeurtenissen volgen elkaar op een rap tempo op, waardoor de grimmige sfeer dat er meer achter zit op de lezer wordt overgebracht. De hoeveelheid details kan ervoor zorgen dat de lezer snel een verwachting vormt van welke richting het verhaal op zal gaan. Het eind voelt echter abrupt aan en laat de lezer met vragen achter. Alles kan uiteraard bewust zijn gekozen als ruimte voor een vervolg. 

Voogd weet In de schaduw van het Alcazar een idyllische vakantiebestemming om te toveren tot een grimmige stad waar criminele activiteiten gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen! Vergelijkbaar in het rijtje met een aantal Nederlandse grootheden in het thrillergenre: Suzanne Vermeer, Linda van Rijn en Noortje Brink.

Inge van Prooijen woont samen met haar vriend en zoontje in Den Haag.  Ze heeft tien jaar in de psychiatrie en verslavingszorg gewerkt en nu werkt ze in een huisartsenpraktijk. Met haar debuutthriller Zonder angst heeft ze de aandacht van de lezers getrokken. Ze heeft hiermee meerdere prijzen gewonnen. Naast thrillers schrijft ze ook feelgoodverhalen. De bonusmoeder speelt zich af in Benoordenhout, een wijk in Den Haag.

 

Nena woont sinds kort samen met haar vriend Diederik in Den Haag. Diederik heeft een zoontje uit een eerdere relatie en Benjamin is daarom ook regelmatig bij hen in huis. Benjamin is helemaal gek op Nena maar helaas merkt ze dat niet iedereen blij is met haar komst. De begeleiders op de opvang, de moeder van Benjamin en ook haar schoonmoeder laten merken dat ze haar liever niet in het leven van Diederik zien.

Om wat om handen te hebben gaat Nena op zoek naar werk. Ze krijgt een baan in een leuke boekwinkel bij haar in de buurt. Maar al snel stapelen de nare gebeurtenissen zich op en zal ze zich uit deze situatie moeten redden.

 

Inge van Prooijen heeft met De bonusmoeder wederom een spannende thriller neergezet. Ze weet de aandacht goed vast te houden en de spanning is gedurende het hele verhaal aan de oppervlakte. Het verhaal start met een spannende proloog waarin duidelijk wordt dat er geen fijne toekomst in het vooruitzicht is.

 

'Als ik toen wist wat ik nu weet, was ik dan wel door mijn raam naar buiten geklommen, of had ik de kans om onze toekomst te herschrijven met beide handen aangegrepen?' 

 

Nena is een sterke vrouw, die realistisch nadenkt bij alles wat er gebeurt. Desondanks is het wel een opstapeling van zoveel gebeurtenissen dat wegkijken niet meer mogelijk is. Gelukkig heeft ze haar lotgenoot Lou leren kennen. Ook een vrouw met een bonuskind. Haar situatie is alleen iets anders dan die van Nena. Haar man was namelijk weduwe. Er is bij Lou dus geen ex in het spel. Maar ze kan zich wel goed inleven in de situatie van Nena en de kinderen zitten bij elkaar op de opvang. Ze ondernemen dan al snel allerlei leuke activiteiten met elkaar. De kinderen kunnen het erg goed vinden met elkaar en Nena kan zich daardoor wat afleiden van de ellende die ze ervaart sinds ze met Diederik samen is gaan wonen.

 

Er zijn verschillende manieren waarop er gereageerd kan worden op een bonusmoeder. Het is dan ook leuk om te zien dat Benjamin weg is van Nena. Zijn band met haar is goed naar voren gekomen, waardoor het een harmonieus gezin lijkt. Echter zijn de ex en schoonmoeder niet aardig tegen Nena. De wrijving tussen hen is zichtbaar, waardoor het afwachten is wanneer de relatie van Diederik en Nena onder druk komt te staan.

 

Inge van Prooijen heeft met De bonusmoeder een indrukwekkend psychologische thriller geschreven met een zeer verrassende plot.  

Inge van Prooijen woont samen met haar man en zoontje in Den Haag en ze werkt in een huisartsenpraktijk. Ze speelt graag bordspelen met haar man en lezen is voor haar een ultieme vorm van ontspanning. Inge leest graag thrillers en feelgoods. Ze kan vooral genieten van een boek als er veel humor in zit. Zelf schrijft Inge ook in verschillende genres. Ze heeft al twee feelgoodverhalen geschreven en De bonusmoeder is haar derde thriller.

Nena is bonusmoeder. Maar niet iedereen is blij met haar komst...

Nena heeft een relatie met Diederik. Hij is gescheiden en hij heeft een zoontje van drie. Als Nena bij ze intrekt, merkt ze dat niet iedereen blij met haar is. Haar schoonmoeder en de ex van Diederik hebben moeite met haar en laten merken dat ze niet welkom is. Gelukkig heeft ze steun aan haar nieuwe vriendin Lou, die ook bonusmoeder is van een peuterzoon.

Als er allerlei vreemde dingen rondom Nena gebeuren, kan dat geen toeval zijn. Het lijkt alsof ze geen goede bonusmoeder is, terwijl die dingen buiten haar om gebeuren. Bovendien raken een aantal vreemde gebeurtenissen aan een trauma uit haar verleden. Nena is vastbesloten om te ontdekken wie al die vreemde dingen veroorzaakt en waarom.

De bonusmoeder is een goede psychologische thriller. De proloog lijkt een gewone beschrijving van een gebeurtenis in het verleden, tot je de laatste onheilspellende regels leest:

“Als ik toen wist wat ik nu weet, was ik dan wel door mijn raam naar buiten geklommen, of had ik de kans om onze toekomst te herschrijven met beide handen aangegrepen?”

In het eerste hoofdstuk wordt de nieuwsgierigheid van de lezer nog verder aangewakkerd door gedachten naar het verleden.

“Zelfs na zijn dood weet hij me nog tot in het diepste van mijn ziel te raken.”

Veelvuldig komen gedachten naar het verleden terug. Soms voelt het zelfs als teveel. Ze zorgen wel voor een extra laag spanning naast de vreemde gebeurtenissen die in het heden gebeuren. Af en toe is De bonusmoeder wat langdradig door gebeurtenissen die wel erg uitgebreid worden beschreven, maar over het algemeen leest het boek heel vlot weg en houdt het de lezer in zijn greep. De opbouw is zeer goed en vooral het einde is verbluffend. De plottwist is erg mooi gevonden.

De bonusmoeder is een goede psychologische thriller die de lezer in zijn greep houdt en verbluft achterlaat na het lezen van de laatste hoofdstukken.

Inge van Prooijen woont met haar vriend Bob en zoontje Dice in Den Haag. In 2016 werd ze bekend via Instagram. Op haar account PickOneQuotes postte ze quotes waarover haar volgers konden beargumenteren of ze het eens of oneens waren. De populariteit hiervan mondde uit in haar eerste boek. Intussen werden ook nog twee e-book novelles en haar debuutthriller Zonder angst uitgegeven. De bonusmoeder is haar tweede psychologische thriller. 

Wanneer Nena intrekt bij haar vriend Diederik en zijn driejarige zoon Benjamin voelt haar leven compleet. Ze is gelukkig en heeft al snel een goede band met Benjamin opgebouwd. Toch merkt ze dat niet iedereen blij is met haar komst naar Den Haag. De moeder van Benjamin, maar ook de moeder van Diederik zien Nena liever niet als bonusmoeder. Wanneer er een aantal vreemde gebeurtenissen voorvallen, is het hek helemaal van de dam. Nena moet vechten voor haar relatie en zal zich meer dan ooit moeten bewijzen. 

De cover van De bonusmoeder oogt mysterieus en roept meteen de vraag op wiens gele laarsjes dit zijn. Een goede insteek voor een thriller. 

Inge van Prooijen steekt van wal met een flashback. Dan start het verhaal in het heden, geschreven in de ik-vorm, vanuit de visie van bonusmoeder Nena. De schrijfstijl is meteen actief: de lezer wordt van bij aanvang in het dagelijkse leven van Nena’s nieuwe gezin gedropt. Op regelmatige basis wordt in cursief gedrukte tekst een uitstapje naar het verleden gemaakt in de vorm van herinneringen. Zo wordt in kleine stukjes een inkijk gegeven in de gebeurtenissen van vroeger, die een invloed hebben op het heden. Op die manier diept van Prooijen haar hoofdpersonage Nena verder uit. Het gezinsleven en de rol van de bonusmoeder worden herkenbaar en geloofwaardig neergezet. De gebeurtenissen, gevoelens en gedachtewereld zijn levensecht. 

Het verhaal zet aanvankelijk vooral in op deze psychologische ontwikkeling en dus minder op spanning. Langzaamaan wordt verwarring gezaaid. Pas naar het einde toe beginnen puzzelstukken in elkaar te vallen en wordt daarmee de spanning opgebouwd. Nena begint keuzes te maken en risico’s te nemen, met alle gevolgen van dien. Er zitten knappe plottwists in het verhaal en ze zijn bovendien perfect getimed. En net wanneer de lezer verwacht dat het einde van het verhaal nadert, deelt Inge van Prooijen de genadeklap uit.

De bonusmoeder is knap geschreven en heeft een goed doordacht plot. Een psychologische thriller die de lezer door de rustige opbouw aanvankelijk zal onderschatten, maar die zeker zal verrassen. Dit is een op en top vrouwenthriller voor de fans van Michelle Frances. 

Met Witkind debuteerde Merel Disselkoen in 2022 en verwerkte hierin haar zelf opgedane ervaringen in Zuid-Afrika. Leuk detail, hoofdpersoon Mia is getrouwd en in de tijd speelt dit boek na haar tweede boek De belofte.  In dit verhaal neemt zij de lezer opnieuw mee naar Zuid-Afrika met de vijfentwintigjarige Mia. Naast auteur is Disselkoen gastredacteur voor Salt Magazine, schrijft reisblogs en geeft boeklezingen. Op haar website zijn korte verhalen van haar hand te lezen. Het is overduidelijk dat Disselkoen haar hart verpand heeft aan Zuid-Afrika, land van contrasten.

Mia doet als achttienjarige op het sterfbed van haar moeder Halina, een succesvolle romanschrijfster een belofte.  Halina heeft een onafgemaakt manuscript achtergelaten die Mia op een zoektocht naar haar vader in Zuid-Afrika zal voeren. Deze toezegging kan ze pas zeven jaar na Halina’s dood uitvoeren. De studie fotografie is klaar en dankzij haar gewonnen prijs,  kan zij een maand naar Zuid-Afrika om te fotograferen. In het armoedige en afgelegen township Kraalwater maakt ze kennis met de gebruiken en leefgewoonten van de zwarte bevolking. Ze staat onder de hoede van doctor B die haar de restrictie oplegt om voor donker in haar appartement te zijn. Een beperking van haar vrijheid die Mia absoluut niet aanstaat en rebels als ze is overtreedt. De speurtocht naar haar vader levert een spoor op, maar of ze er verstandig aandoet om dit te volgen?

De belofte wordt vanuit Mia verteld, wat zorgt dat we ons in haar kunnen verplaatsen. Het verhaal wordt langzaam opgebouwd en wordt stelselmatig onderbroken door stukken uit een manuscript. Dit is geschreven door Halina, de moeder van Mia en springt regelmatig heen en weer in de tijd. Deze schrijfwijze prikkelt de nieuwsgierigheid naar het leven dat Halina heeft geleid. Hun moeder-dochterband is bijzonder, maar ook apart. Halina geeft op vragen van Mia over haar verleden altijd een ontwijkend antwoord. Iets wat Mia wel opvalt, maar voor zoete koek slikt. Hun band is innig en onder de magnoliaboom die een bijzondere plaats heeft in het boek praten ze heel wat af. Disselkoen heeft belangrijke thema’s als leren loslaten, levenswijsheid opdoen en rouwverwerking mooi verwerkt in De belofte. Haar schrijfstijl heeft een filmische karakter, is vlot, meeslepend en een tikkeltje mysterieus. Ze weet uitstekend de sfeer in donker Afrika weer te geven. 

“Je moet aandacht schenken aan diegenen die een beter leven willen, alleen dan zal de mentaliteit van de hele gemeenschap veranderen, omdat dan ook de onrustzaaiers de verbetering zullen gaan inzien.”

De atmosfeer die heerst in een township en de manier waarop bewoners orde handhaven komt duidelijk over. Gevaar komt niet alleen van de wildernis, maar ook van mensen. Het duurt lang voordat er spanning komt, maar als die komt, piekt deze behoorlijk. Richting het einde gebeurt er veel wat de lezer niet aanziet komen en het verhaal een duister tintje geeft, passend bij een township.

De belofte is een ontroerend verhaal,  met een verrassende ontknoping, passend in de sfeer van donker Afrika waar mensen zelf hun problemen oplossen.

Als Lara opnieuw wil beginnen nadat ze haar vriend verloor bij een ongeluk vertrekt ze naar Spanje, ze is uitgenodigd om hoorcolleges te geven aan toeristen in de Mezquita, een museum in Cordóba. Ze vertrekt en gaat daar aan de slag. Maar dan krijgt ze brieven, er volgen vreemde ontmoetingen en er zit duidelijk iemand achter haar aan. Het wordt een kat-en–muisspel dat zich zowel in Nederland als Spanje afspeelt…

“Lara leunt achterover. Wat is ze naïef geweest.”

De cover in warme sepia kleuren vallen op binnen de andere covers van deze uitgeverij en in zekere zin is dit ook een heel ander verhaal. Ok, een jonge vrouw maakt een nieuwe start in een ander land maar zij begint geen B&B of gaat geen grote liefde achterna. 

De karakters komen waarheidsgetrouw over, de emoties ten aanzien van haar ouders die haar missen, de man die ze bij het kruispunt van het ongeluk tegenkomt en van Lara zelf. Alles past als een puzzel in elkaar. 

Wat mist is een woorden- en begrippenlijst want er komen best veel Spaanse termen, gerechten en gebouwen voorbij. 

De puzzel mag van de lezer groter worden. Want door juist niet alles uit te leggen of te beschrijven maakt Voogd de lezer heel nieuwsgierig naar de andere lagen in het verhaal. In dit verhaal komen langs de rode draad meerdere onderwerpen aan bod die zeker bijdragen aan de spanning van het verhaal. Geheimen die niet onthuld mogen worden, hoe zigeuners gezien worden in Spanje en dat een vakantie nooit echt zonder gevaren is. De lezer komt er al snel achter dat er niets toevallig is in dit verhaal. Alles gebeurt met een reden. Aan de andere kant wordt de lezer nieuwsgierig gemaakt naar de parels van de mooie omgeving waar dit boek zich afspeelt. De plotselinge afloop zorgt dat de lezer gaat zoeken naar een vervolg. Zou dat er komen?

In de schaduw van het Alcazar is een veelbelovend verhaal dat eigenlijk meer dan een tussendoortje verdient. De hoop is groot dat Voogd het verhaal ooit helemaal uit mag werken met de geschiedeniselementen erbij voor een spannende pageturner. Dan zou het bijna Dan Brown-achtige elementen kunnen bevatten. 

 

Antonio en Valerie zien elkaar en het is gelijk raak! De sensuele gevoelens spelen in deze thriller een grote rol en ze zorgen ervoor dat de lezer vanaf het begin geboeid is aan het scherm van de e-reader. Ze ondernemen spannende avonturen, abseilen van de Euromast, rijden op de motor maar er gaat steeds iets mis...Wie loopt er nu gevaar?

'Dit is wat ze met me doet. Een stoere kerel die vrouwenpraat uitkraamt.'

Hanneke Meier begon in 2021 met schrijven, eerst een serie met de naam Lucy en daarna het thriller tussendoortje Hoog.

In Hoog maakte Meier het toneel waarop de gebeurtenissen zich afspelen heel klein, namelijk een bakje in een reuzenrad. In Target doet ze het weer en hier vertelt Meier een bijna sensueel verhaal vanuit twee personen. Een dertigjarige vrouw die valt voor een man die ze onderweg tegenkomt. De rest is ver naar de achtergrond gestuurd. Zij zijn bijzaak.

Boven elk hoofdstuk staat de naam van diegene die aan het woord is maar dat lijkt niet heel noodzakelijk want de tekst maakt dat ook vrij goed duidelijk. Verschillende situaties zetten de lezer op een verkeerd spoor terwijl de spanning toeneemt. Wie is de sterkste? En de verschillende betekenissen van spanning en sterk zijn, komen in dit verhaal goed verwoord aan bod. 

Het is een tussendoortje die niet zou misstaan naast de boeken met Christian Grey in de hoofdrol maar de diverse scenes doen denken aan de meest spannende scenes in films als Basic instinct. Hierdoor valt dit tussendoortje op tussen de andere verhalen. De scenes zijn mooi beschreven en passen zeer goed bij het verhaal. De rode draad blijft gedurende het hele verhaal gespannen. En hoe!

Meier deelt precies wat nodig is voor de spanningsboog van dit verhaal, de rest is aan de fantasie van de lezer. Ze mag liefhebbers van vrouwenthrillers vaker met dit type verhalen verrassen.

Target is een tussendoortje dat ik niet in de wachtkamer van de tandarts zou gaan lezen.

Annet Hulst is een manusje van alles. Ze is gehuwd, heeft kinderen, werkt in de IT en schrijft boeken. Voor ze zelf begon te schrijven, las ze graag en veel. Vooral romantische boeken met humor spraken haar aan. Bij gebrek aan een website met een overzicht van dit genre richtte ze chicklit.nl op. Nadien deed ze hetzelfde voor thrillers en was hiermee de oprichter van Vrouwenthrillers.nl. Intussen hebben beide websites een nieuwe eigenaar en richt Annet zich op haar auteurschap. 

In Kat in het nauw heeft Annelinde last van het legenestsyndroom. Haar man heeft haar verlaten en hun enig zoon is bij zijn vader ingetrokken. Ze besluit dan maar een handje toe te steken bij de voorbereiding van het buurtfeest. De leegte thuis wordt van de ene dag op de andere opgevuld door een kat die zomaar komt aanlopen. Hoe schattig het beestje ook is, hij zet een reeks gebeurtenissen in gaan die niet te overzien zijn. 

Kat in het nauw is een cosy crime novelle. De titel blijkt bij het lezen van het verhaal een dubbele betekenis te hebben en is dus goed gekozen. Annet Hulst slaagt erin om een volledig verhaal te brengen op het beperkte aantal pagina’s. Ze werkt haar hoofdpersonage goed uit: duidelijke karaktertrekken en een specifieke evolutie die passen bij het verhaal.

De schrijfstijl is erg vertellend en voelt in het begin enigszins aan als een opsomming van gebeurtenissen, waarbij het niet heel duidelijk is waar het verhaal naartoe gaat. Er zit wel vaart in de situaties, waardoor het vlot leest. Gaandeweg voelt de lezer dat er duidelijk één en ander niet pluis is, om vandaar uit te komen bij een niet te voorspellen plottwist.

Erg spannend is Kat in het nauw niet, maar voor het genre cosy crime is dit geen noodzaak. De auteur heeft hier eerder ingezet op de persoonsontwikkeling van Annelinde en dat is de sterkte van het verhaal. Liefhebbers van cosy crime en katten zullen dit verhaal wel vermakelijk vinden.

Annet Hulst werkt in de IT, daarnaast is zij een aantal jaren geleden met haar schrijverscarrière begonnen. Haar debuut was een Young Adult-thriller. In 2021 verscheen Bloedheet, haar eerste thriller. Kat in het nauw is een novelle die verschijnt bij De Verhalenfabriek, een uitgeverstak van De Crime Compagnie. Annet Hulst zelf noemt het verhaal een Cosy Crime. En dat suggereert direct een bepaalde mate van ontspanning, zelfs gezelligheid .

Annelinde is gescheiden en als haar zestienjarige zoon Timo ook het huis uit gaat, plopt direct het lege-nest-syndroom bij haar op. Ze is dus blij dat ze door buren gevraagd wordt te helpen bij de komende buurtbarbeque. En dan krijgt ze een wel heel onverwacht gezelschap.

Via een pakkende, korte proloog zet Hulst de aandacht van haar lezers op scherp. Direct daarna neemt ze hen mee naar de aanloop van alle gebeurtenissen, met de introductie van de zwarte kat Flip die als uit het niets bij Annelinde aan komt lopen. Gaandeweg zal blijken dat de titel Kat in het nauw niet alleen op Flip slaat. 

Hulst heeft een fijne, verhalende stijl, waarmee ze op een beeldende manier de personages en situaties schetst. Annelindes pijn als Timo van de een op de andere dag vertrekt, komt dicht onder de huid. De kat Flip vult voor haar echt het gat dat Timo heeft achtergelaten. 

In de eerste helft van de novelle komen geen thrillerelementen voor. Het verhaal over Annelinde kabbelt door - de gescheiden vrouw die zich eenzaam voelt nadat haar zoon het huis uit is en veel troost vindt bij een kat die precies op het juiste moment is komen aanlopen. Maar wel een vrouw die de wanhoop nabij is, bijkans verliefd wordt op kat Flip en buitengewoon verontwaardigd reageert als Flip toch ergens een baasje blijkt te hebben. Dit maakt iets bezitterig in haar los, en gebeurtenissen dreigen min of meer uit de hand te gaan lopen.

De auteur is duidelijk vertrouwd met katten. Ook met koken trouwens, met eten. Ze vertelt tot in detail wat Annelinde op tafel zet en hoe ze vooral troost vindt bij glaasjes wijn.

Op het hoogtepunt van Annelindes paniek over Flip komen er de meest wilde plannen in haar op. Hulst bouwt het verhaal zorgvuldig op tot tijdens de barbecue de ontknoping nadert. Zij trakteert haar lezers op een knallende, verrassende plot, die niemand heeft zien aankomen.

Kat in het nauw is fijn om te lezen; een heel leuk verhaal over wat er gebeurt als een eenzame vrouw met een leeg-nest-syndroom gaat doordraaien, ook al is het hier en daar niet moeilijk te raden wat er aan de hand is. Het kan een beetje absurdistisch overkomen, maar het is absoluut een heerlijk verhaal voor een vakantiemiddag.

Tamara Geraeds staat bekend om haar thrillers vol met verrassingen. Haar schrijfervaring begon al op zesjarige leeftijd met het gedichtje: Een knufje voor jou en een knufje voor mij en zo gaat het leven voorbij. Haar eerste boek: Achtervolgd door de Dood, volgde toen ze vijftien jaar oud was en heeft ze in eigen beheer uitgegeven in 2005. Na het volgen van de lerarenopleiding Engels en enige jaren werkervaring op een middelbare school, heeft ze het roer omgegooid. Naast dat ze zich volledig stort op het schrijven, heeft ze haar eigen Tekstbureau Charizma en gaat ze door het leven als freelance docent en redacteur en trainer op het gebied van cursussen omtrent creatief schrijven. 

Soms heeft het leven onverwachtse wendingen in petto. Zo ook Nora, die door een trauma uit het verleden in die tijd blijft hangen. Als dan haar grote liefde Hugo het niet meer aankan zien, verlaat hij haar. In plaats van het levenslicht te zien dat het anders moet, begraaft Nora zich in haar werk. Een manier om zich zoveel mogelijk van de wereld af te zonderen en haar verdriet te vergeten. Enkel Wiebe, haar tweeënzeventig jarige buurman, heeft ze toegelaten in de kleine kring mensen die ze spreekt. Ook bij haar buurman lijkt het leven niet van een leien dakje te gaan, zijn dochter Hannah heeft een gewelddadige ex. Samen met haar dochtertje besluit Hannah om onder te duiken. Deze drastische beslissing zorgt ervoor dat de zorg voor Wiebe op Nora’s schouders terecht komt. Al zet ze zich daarmee ook in de kijkers en al snel krijgt ze ook een eerste dreigement binnen: Geef me wat ik wil, of anders… Weet Nora erachter te komen wat de waarheid is?

Of anders wordt grotendeels verteld vanuit Nora’s perspectief. Lange tijd blijft voor de lezer ongrijpbaar welk trauma er aan het verleden van Nora vastkleeft. Ook Nora’s broer Nick komt regelmatig aan bod en lijkt een geheim met zich mee te dragen. Een plot die grotendeels in het ongewisse blijft en niet overal als toegevoegde waarde voelt. Het lijkt alsof Geraeds te veel verhalenlijnen in één novelle probeert te stoppen. Het plot bevat wel voldoende potentie, maar had hier en daar verder uitgewerkt mogen worden. Diepgang ontbreekt, terwijl Geraeds een hele mooie boodschap had kunnen overbrengen als de aandacht had gelegen op de ontwikkeling van Nora bij het omgooien van haar leven. De puzzelstukjes worden aan het eind wel mooi samengebracht, al voelt het soms te veel van het goede. Het is eind is dan wel weer mooi gekozen, maar misschien iets te zoetsappig voor de echte thrillerlezers onder ons.  

Al met al een ideaal tussendoortje om in een paar uurtjes uit te lezen en dus voor de lezers die zoek op zijn naar kortdurende spanning. 

Frank Vork staat bekend om zijn thrillers met menselijke, herkenbare personages. Wat voortkomt uit zijn studie psychologie en zijn interesse in de fascinatie hoe mensen reageren op gebeurtenissen. Het moment dat zijn personages een eigen leven gaan leiden, weet Vork dat hij op de goede weg is met zijn manuscript. Zelf heeft hij verhalen in eigen beheer uitgegeven. Aura is de tweede novelle van Vork die bij De Verhalenfabriek is uitgegeven. 

Heftig kloppende hoofdpijn tijdens een migraineaanval beperkt Isabels leven volledig. Als middelbareschoollerares moet ze daardoor vaak eerder vertrekken om zich thuis op te sluiten in een donkere kamer en de aanval uit te zitten. De aanvallen lijken in grote getale toe te nemen en niets van de behandelmethodes lijkt te helpen. Als ze op gesprek komt bij een vervangend neuroloog raadt deze haar een experimentele behandeling voor. Een keer geen nieuwe medicatie of een aanpassing van de bestaande medicatie mix, maar juist alle medicatie loslaten. De behandeling staat niet in het teken van de aanval verzachten of voorkomen, maar juist om er dieper in te duiken. Dan blijkt al snel dat er meer achter de verschrikkelijke sterrenstorm en kloppende hoofdpijn zit, meer dan Isabel ooit had kunnen bedenken. 

Vork weet de wanhoop die een patiënt voelt waardoor die bereid is elke mogelijke oplossing uit te proberen om van zijn klachten af te komen, hoe alternatief die ook is, goed op de lezer over te brengen. Vork slaagt er met zijn schrijfstijl goed in voelbaar de pijn en frustraties over te brengen die een ziekte op het dagelijks leven van mensen heeft. Hierdoor ontwikkelt de lezer een hoog inlevingsvermogen voor het hoofdpersonage Isabel. Al is het verdere plot her en der ver gezocht en dient de lezer wel een beetje van sciencefiction te houden om hiervan te genieten. Ondanks de kleine hoeveelheid bladzijdes worden er regelmatig zaken herhaald, dat hield de vaart uit het verhaal en zorgde dat de spanningsboog niet strakgetrokken werd. Aura is dan ook een psychologisch thriller met elementen van het bovennatuurlijke erin verwerkt.

Lysanne Hoksbergen woont samen met haar vriend en twee zoons. Ze werkt ze elk vrij moment dat ze heeft aan zowel korte als lange verhalen. Allemaal thrillers, niet zelden met een vleugje verleiding. Eind vorig jaar verscheen het tussendoortje Dodelijk verlangen van haar hand.  

Het gaat niet goed met Julia. Ondanks dat ze een heel fijn gezin heeft en een goede baan stort ze totaal in op een feestavond bij haar mooie luxe huis.  Ze gaat zonder haar gezin naar Egypte om even tot zichzelf te komen...maar of dat lukt?

“Ergens weet ik dat ik het niet verdien; deze ontspannende vakantie in dit tropische oord, maar ik dwing mezelf die negatieve gedachte te  verdringen.”

Lisanne Hoksbergen laat door de ogen van Julia heen een mooi beeld zien van hoe haar leven eruit ziet. Een lichte vorm van satire valt hier niet in te ontkennen. Ze laat echter ook stukjes uit het verleden los die zorgen voor een spanningsveld dat ze blijkbaar niet meer aan kan. Net als in Dodelijk verlangen begint het wat lyrisch, de idylle is bijna compleet en dan onverwacht barst de bom! Geweldig geschreven. 

Julia vindt in Egypte niet de rust en de antwoorden die ze zoekt maar haar ervaringen daar maken de lezer wel bewust dat er echt een thriller gelezen wordt. Punctueel beschreven gebeurtenissen laten niets te wensen over. Hoksbergen maakt van de personages mensen die je zo tegen zou kunnen komen, in een bar of bij de berichten in de krant. De lezer wordt ondertussen nog meer ingelicht over wat er eerder gebeurd is. Het einde is alleen op een veel mysterieuze manier geschreven dan verwacht. 

Hels paradijs is een thriller die de lezer achterlaat met vraagtekens die er best mogen zijn. Hoksbergen schuwt geen enkel onderwerp om over te schrijven. 

Frank Vork schreef in december 2023 het tussendoortje De storm van Sauville en deze zomer schreef hij Aura. Daarvoor gaf hij een aantal boeken in eigen beheer uit. 

Isabel heeft migraine dat zich uit in hevige aanvallen. Als ze door omstandigheden een andere neuroloog krijgt die een andere behandeling voorstelt komt ze ineens voor een nieuwe keuze en heel veel vragen te staan. Zal ze van de aanvallen afkomen of dient het een ander doel?. 

'Ik weet niet wat je nog meer gaat zeggen maar mijn leven met migraine is al moeilijk genoeg zonder dit soort bullshit.'

Dit tussendoortje plaatst de aandoening migraine in een heel ander licht. 

De beschrijvingen van de migraine aanvallen zijn een thriller op zich. Ze klinken voor iemend die niet bekend is met de aandoening misschien wat vreemd in de oren maar mensen die deze aandoening hebben zullen zich hierin herkennen.

'Maar er suddert wat onder de oppervlakte...Wat is er aan de hand. Waarom kijkt ze terug naar bepaalde ervaringen van vroeger...'

Omdat de neuroloog een bijzondere opdracht geeft aan Isabel krijgt het verhaal een heel andere wending en wordt het heel erg spannend. De vooruitdenkende lezer kan het niet geloven. Hoe heeft Frank Vork dit kunnen bedenken! Wat origineel.

Juist omdat het in de derde persoon geschreven is valt deze thriller echt op tussen de rest. Isabel vertelt niet haar verhaal vanuit haar eigen perspectief maar het verhaal wordt over haar verteld en in een breder perspectief gezet. Mooi dat een mannelijke auteur zich zo kan verdiepen in de gevoelens en emoties van een vrouw. Er wordt vergeten dat het door een man geschreven is. De rol van de vriend van Isabel is een wat ondergeschikte rol maar wel erg belangrijk om te laten zien dat migraine niet alleen de patiënt zelf treft. 

En het open einde geeft wel ruimte voor een vervolg. Dat geeft de lezer weer moed.

Lysanne Hoksbergen staat bekend om haar thrillers met als thema spannend met een vleugje verleiding. In 2023 kwam haar eerste debuut uit bij De Verhalenfabriek en begon haar echte schrijfcarrière. In 2024 deed ze mee aan de boekenweekschrijfwedstrijd en bereikte ze een mooie derde plek uit alle achthonderd inzendingen. Hels paradijs is de tweede novelle die door De Verhalenfabriek van haar wordt uitgebracht. In haar jongere jaren heeft ze het plezier van lezen als vroeg ervaren en las ze dan ook tot in de late uurtjes met de deken hoog opgetrokken en een leeslampje aan. 

Al jaren gelukkig getrouwd, drie prachtige kinderen, een goede baan, een mooi huis… alles wat je hartje begeerd. Hoewel Julia’s leven er perfect uitziet en het leven haar toelacht, moet ze zelf niet denken aan die ene dag uit haar jeugd dat alles veranderde. Herinneringen die op de loer liggen en ineens keihard binnenkomen als ze tijdens een feest in hun aangelegde tuin in mediterrane sfeer naar haar dochter kijkt. Alle opgehoopte pijn, de wanhoop en het schuldgevoel zoekt zijn weg naar buiten en zorgt dat Julia met een onomkeerbare actie de avond in ander daglicht zet. Ze weet dat het zo niet langer kan en besluit een paar dagen ertussenuit te gaan om aan zichzelf te werken. Al blijkt het prachtige tropische oord in Egypte niet helemaal het hemelse paradijs te zijn zoals ze in gedachten had en staat haar daar iets afschuwelijks te wachten. 

Hels paradijs wisselt het perspectief van zowel het heden als het verleden met elkaar af. Als lezer wordt snel duidelijk dat Julia worstelt met een gebeurtenis uit het verleden. De flashbacks uit het verleden geven langzaam stukjes van de puzzel af, waardoor duidelijk wordt welk trauma ze heeft moeten ondergaan. Maar ook het heden gaat niet over rozengeur en maneschijn en daardoor voelt het her en der als te veel van het goede. Er zit een hoog tempo in deze novelle en de gebeurtenissen zowel in het heden als verleden volgen elkaar in een rap tempo op. Ademruimte om als lezer je gedachten op een rijtje te zetten is er niet. Al past dat wel bij de thema’s die Hoksbergen in dit plot heeft aangekaart. Het eind is dan echter weer heel abrupt en laat de lezer verstrooid achter met enkele vragen. 

Hoksbergen heeft met Hels paradijs een duidelijk gevalletje van schijn bedreigt op papier weten te zetten!

Nora leeft al zeven jaar een teruggetrokken bestaan, na de breuk met haar vriend stort zij zich op haar werk en leeft bijna het leven van een kluizenaar. Haar buurman Wiebe is haar enige uitje. Wanneer Wiebe hulp nodig lijkt te hebben aarzelt Nora dan ook geen moment, zij gaat haar leven omgooien, meer naar buiten treden, minder werken en zorgen voor haar oudere buurman. Dat zij daar mee haar eigen veiligheid in gevaar brengt kon zij vooraf niet voorzien.

Een korte thriller van de Verhalenfabriek, het ideale tussendoortje, wanneer men gewoon even heerlijk wil ontspannen met een verhaal dat je in een middag uit kunt lezen. Daar is Of Anders... de perfecte leeservaring voor. Tamara Geraerds weet in 100 bladzijden de spanning sterk op te bouwen en met een verrassend plot de lezer in te pakken. Men zal empathie voor Nora voelen, en haar verleden roept vraagtekens op, dit is natuurlijk overheerlijk voor een ongrijpbare thriller. Nora is het ideale karakter, zij wekt de nieuwsgierigheid van de lezer op en men zal haar maar moeilijk los kunnen laten. Ook Wiebe heeft iets aandoenlijks en samen met de andere karakters vullen zij elkaar prima aan, uitstekend om de lezer in hun greep te houden. Of anders... is een heerlijk tussendoortje welke men met een voldaan gevoel zal sluiten, even lekker Spannend Ontspannen, een verhaal waarbij men zal genieten… Of Anders…

Nadat Heleen van den Hoven enkele kinderboeken en een avonturenroman schreef, waagde ze zich in 2019 aan het thrillergenre. Haar tweede boek, De speelgoedman stond op de longlist voor de Hebban Thrillerprijs. Ze geeft de voorkeur aan bijzondere locaties voor haar verhalen.  Wie schrijft, die blijft is haar vijfde thriller.

Twaalf schrijvers zijn uitgenodigd op een kasteel voor een schrijfwedstrijd. Iedere auteur schrijft zijn eigen verhaal rond Het raadsel van Rijnhuizen. Elke dag wordt een afvaller aangeduid die de wedstrijd en het kasteel moet verlaten. Maar er gebeuren vreemde dingen met de deelnemers en de vraag is of er zich een moordenaar onder de kandidaten bevindt. Het lijkt alsof niemand te vertrouwen is en de kandidaten stellen hun eigen onderzoek in, maar niet iedereen heeft hetzelfde doel. 

De titel van dit boek had niet beter kunnen zijn en ook de cover past uitstekend bij het verhaal. Wie schrijft, die blijft is op zijn minst een bijzonder boek te noemen. Het is een verhaal in een verhaal. De verhaalperspectieven zijn wisselend en het aantal hoofdpersonages is talrijk. Ieder personage heeft wel uitgesproken karaktertrekken, maar toch vraagt het van de lezer de nodige concentratie om bij de pinken te blijven om goed te kunnen volgen. Er speelt zich heel wat af: de grote lijn wordt gevormd door de schrijfwedstrijd in het kasteel, maar daarnaast zijn er nog heel wat intriges. Sommige personages hebben een verleden met elkaar, anderen zijn totaal onbekenden. Echter is iedereen op zijn hoede. Het wantrouwen is groot en terecht ook, want sommige personages zijn er niet vies van om de situatie op onethische wijze naar hun hand te zetten. Jaloezie en afgunst zijn zonden die duidelijk primeren. Bizar is echter dat er een moord gebeurt en dat dit amper wordt opgemerkt door de aanwezigen. Hierdoor ontbreekt ook de spanning in het verhaal. Ook is er sprake van een spion, maar dit wordt eerder meegedeeld dan dat het als functie wordt gebruikt om spanning op te bouwen.

De schrijfstijl is opvallend te noemen, want naast de verschillende verhaallijnen verschijnen tussendoor stukken tekst die door de deelnemers werden geschreven. Ook interviews met de afvallers doorbreken het hoofdverhaal. Dat zorgt voor variatie, alleen is de vraag of de auteur hier niet te veel in het boek heeft willen proppen. Naar het einde toe komt het verhaal in een stroomversnelling en wordt het toch nog enigszins spannend. Het einde is gelukkig wel verrassend.

Wie schrijft, die blijft is alleszins een boek waarover de meningen uiteen zullen lopen. Liefhebbers van mysteries zullen het meer appreciëren dan de thrillerfanaat die hoopt op puntje-van-de-stoel spanning. Qua originaliteit kan dit verhaal absoluut tellen, maar de dosering van input had matiger gemogen.