Voor altijd de mijne
Door: Lisanne Ortsen op 31 maart 2014

Ik leerde hem kennen in het ziekenhuis. Ik was verpleegster en hij de patiënt. Ik zag hem samen met zijn vrouw bij de eerste hulp en vanaf dat moment stond mijn hele leven op zijn kop. Een knappe donkerharige man met krullen en een gespierd, mannelijk lijf. Mijn knieën begonnen spontaan te knikken. Dit kende ik niet. Ik had een hoop betekenisloze scharrels gehad en natuurlijk heb ik weleens bepaalde gevoelens voor iemand, maar deze man was anders. Hij was mooi… en bezet.

Zijn vrouw heb ik nauwelijks aangekeken. Mijn ogen zochten de zijne. Groene ogen met bruine spikkeltjes. Zelf heb ik bruine ogen met gele spikkeltjes. Ik begon te fantaseren. Wat voor ogen zouden onze kinderen krijgen?
Ik liet hem met pijn en moeite gaan. Hij was van mij! Ik heb zijn naam onthouden en opgezocht op het internet en ik kon hem makkelijk vinden via Facebook en Llinkedin. Hij was 35 jaar, advocaat en nu twee jaar getrouwd met Lisa. Geen kinderen. Dat gaf me hoop, ondanks zijn profielfoto waar hij innig zoenend met zijn vrouw opstaat. Ik kan er niet naar kijken. Ik wilde die lippen ook op mijn mond voelen. Was dat mogelijk? Ik ben nog nooit iets begonnen met een getrouwde man. Ik wilde hem zo graag toevoegen op Facebook maar ik hield me in. Mijn baan was mijn alles en ik moest professioneel blijven. Ik klikte Facebook weg maar zijn gezicht bleef me achtervolgen…

***

Mijn dienst is afgelopen. Het is vijf uur en ik loop naar buiten. Ik steek gauw een sigaret op. Het was een stressvolle dag, dan heb ik gauw nicotine nodig. Het is mooi weer dus ik blijf even in het zonnetje staan om te genieten van de warmte die over mijn gezicht glijdt. Ik sta tegenover de parkeerplaats en zie een man relaxed tegen zijn auto leunen. Hij speurt de omgeving af alsof hij op zoek is naar iemand. Ik neem nog een laatste trekje en gooi de peuk weg. Mijn blik wordt weer naar de man getrokken en ik zie hem mijn kant opkomen. Hoe dichterbij hij komt, hoe meer ik Niels begin te herkennen. Vorige week was hij gladgeschoren maar nu heeft hij een stoppelbaard. Het maakt hem nog sexier dan hij al is. Ik voel mijn knieën week worden. Voor ik het weet staat hij voor me.
“Goedemiddag Veerle, hoe is het met je?” Zijn ogen boren zich in de mijne. Ik slik.
“G-goed, en met jou?” Waarom begin ik te stotteren? Mijn imago van stoere chick is op slag verdwenen. Wat doet die vent met me?
“Prima, prima. Heerlijk weertje, niet?” Hij blijft me aankijken.
Ik herpak mezelf. “Wat doe je hier, Niels? Heb je een afspraak?”
“Wat denk je zelf?” Er speelt een lachje om zijn mond.
“Ik weet het niet, daarom vraag ik het jou.” Ik kijk hem uitdagend aan.
Hij schudt met zijn hoofd, pakt een klein notitieboekje met pen uit zijn broekzak en krabbelt er iets op.
“Ben je aanstaande weekend vrij?”
Ik kijk hem verbaast aan. “Ik moet zaterdag werken maar ’s avonds heb ik nog geen plannen. Nog niet.”
“Mooi.” Hij scheurt het briefje eraf en geeft het aan me. “Nu wel. Zaterdagavond bij De zilveren zwaan, paar dorpen verderop. Ik zie je om acht uur.” Hij strijkt even met zijn hand langs mijn wang, knikt naar me en draait zich dan om richting de auto. Verdoofd blijf ik staan en kijk op het briefje. Behalve de plaats, tijd en adres staat er ook nog iets onder gekrabbeld: ‘Trek iets spannends aan.’
Ik slik.

***

Ik heb tot vandaag lopen twijfelen of ik zal gaan. Ik wil niets liever dan hem weer ontmoeten en de woorden ‘Trek iets spannends aan’ bezorgen me kriebels in de buik maar er zit een laagje onder. Hij heeft een vrouw. Ik ben geen heilige, maar ook ik ben een keer bedrogen en wil dat nooit meer meemaken, maakt niet uit in wat voor rol.
Aan de andere kant ben ik ook enorm nieuwsgierig waarom hij me op was komen zoeken en waarom hij me uitgenodigd heeft. Ik heb al een idee, maar je kan niet zeker weten. Na mijn werk ben ik gauw naar huis gereden, gedoucht en heb zorgvuldig de mooiste lingerie uitgekozen. Kanten onderbroekje en beha. Je weet immers maar nooit. Ik maak me netjes op en kwart voor acht stap ik in mijn auto op weg naar ‘De zilveren zwaan.’

Tevreden met het feit dat ik een paar minuten te laat ben, stap ik nerveus de auto uit en loop het restaurant in. Het ziet er chic uit. Ik hang mijn jasje op en loop naar de gastvrouw.
“Dag, ik heb een afspraak met de heer Schouten.” Ik probeer het ongemakkelijke gevoel weg te drukken. De vrouw knikt meteen.
“Wilt u me volgen?”Ik loop achter haar aan op mijn hoge hakken en ik zie Niels helemaal achter in een hoekje zitten waar het rustig is. Hij heeft een pak aan en ziet er onweerstaanbaar uit. Ik schud de hand die hij uitsteekt en wil gaan zitten, maar hij brengt mijn hand naar zijn gezicht en strijkt er met zijn mond over terwijl hij me aan blijft kijken.
Ik word spontaan opgewonden en probeer het gevoel gelijk weg te drukken.
‘Verboden vrucht!’ schiet het door mijn hoofd heen.
“Fijn dat je er bent, Veerle. Heb je het makkelijk kunnen vinden?”
Ik knik naar hem. “Prima.”
De ober komt naar ons toe en vraagt wat we willen drinken.
“Lust je rode wijn?” vraagt Niels me.
“Natuurlijk, maar ik moet nog terugrijden. Misschien kan ik het beter bij 7-up houden.”
“Wat jij wilt. Ik was alleen niet van plan om naar huis te gaan vanavond.” Hij kijkt me indringend aan. Mijn hart begint sneller te kloppen.
“Rode wijn graag,” zeg ik, terwijl ik de blik van Niels vasthoudt. De aantrekkingskracht is groot en de spanning om te snijden. De ober moet het haast ook voelen. Hij overhandigt ons de kaart en loopt weg om de wijn te halen. Ik sla als eerste mijn blik neer en bekijk het menu.
“Werk je al lang als verpleegster?”vraagt hij alsof hij niets van de spanning voelt.
“Vijf jaar alweer.”
“Hoe oud ben je?”
“Achtentwintig..”
“Mooie leeftijd.” Ik knik en weet niet wat te zeggen. Gelukkig komt de ober terug en schenkt de wijn in.
“Bedankt,” zeg ik en neem gauw een slok. Ik heb alcohol nodig om me een beetje te kunnen ontspannen.
“Heeft u al een keuze kunnen maken?” vraagt de ober. Niels slaat zijn kaart dicht. Hetzelfde als altijd, graag. De ober knikt.
“En u, mevrouw?” Ik werp nog een blik op de kaart en zie alleen maar dingen die ik nog nooit op heb. Ik sla mijn kaart dicht en geef hem aan de ober.
“Hetzelfde als mijn tafelgenoot.” Hij knikt en loopt weg.
Ik zie Niels glimlachen. “Lust je wel kreeft?”
“Daar komen we zo achter,” zeg ik uitdagend.
Hij neemt een slok en gaat ontspannen naar achter zitten, terwijl hij naar me blijft kijken.
“Dus... je komt vaker hier?”
Hij knikt langzaam. “Met mijn vrouw.”
Ik frons mijn wenkbrauwen. “Wat zullen ze nu wel niet denken dat ik hier met jou zit?”
Zijn mondhoeken krullen om. “We zijn toch alleen maar samen aan het dineren? Dit kan net zo goed zakelijk zijn. Of een diner tussen twee familieleden. Het kan hen niets schelen. Als ik maar betaal en ik ben altijd heel royaal met fooien geven. Dat is het belangrijkste.”
De ober komt terug met de kreeft. Het ziet er alles behalve appetijtelijk uit, maar ik laat me niet kennen. Ik kijk stiekem toe hoe Niels zijn kreeft openmaakt. Dat is nogal een werk, maar het lukt me aardig goed. De smaak valt ontzettend mee.
“Lekker?” vraagt Niels.
“Het is heerlijk.”
Hij knikt goedkeurend. Als het hoofdgerecht eindelijk op is en we een toetje besteld hebben, kan ik me niet langer inhouden.
“Niels, ik wil nu weleens weten waarom je me mee hebt gevraagd. Ik neem aan niet alleen voor de gezelligheid.”
Hij veegt langzaam zijn mond af met een servet en schraapt zijn keel.
“Ik wil je een voorstel doen.”
Mijn hart begint harder te kloppen. “Wat voor voorstel?” breng ik hees uit.
“Ik wil seks met je, Veerle.”
“Oh… Waarom?”
Hij zucht. “Ik ben dol op mijn vrouw. Ik hou van haar, maar de seks klopt niet.”
“Kun je daar zelf niets aan veranderen dan?”
“Geloof me, Veerle. Dat heb ik al geprobeerd.” Hij is even stil.
“De waarheid is dat we proberen kinderen te krijgen, maar het lukt niet. We zijn al een paar maanden bezig en mijn vrouw is er zo geobsedeerd door dat ik me alleen nog maar een stuk vlees voel. Iemand die minstens één keer per dag op het matje moet komen, omdat ze alleen maar mijn materiaal wilt. Ik weet dat het niet zo is, maar het voelt wel zo. We beleven er totaal geen plezier meer aan. Geloof me, ik doe mijn best maar mijn vrouw heeft alleen maar oogkleppen op. Een kindje, verder niets.”
Hij speelt met de lepel en ziet er aangeslagen uit. Ik ben blij dat de ober met het toetje aan komt zetten. Ik glimlach naar hem. “Bedankt.”
Ik richt me weer op Niels. “Hoeveel vrouwen heb je al gevraagd?”
Hij kijkt op. “Je bent de eerste. Ik weet dat het fout en egoïstisch van me is, maar seks moet leuk, spannend en lekker zijn. Genieten van elkaar. Het moet niet als een verplichting voelen en ik wil vaker door mijn vrouw aangekeken en aangeraakt worden en niet alleen maar ’s avonds in bed. Hij zucht diep.
“Waarom ik?”
“Je bent een mooie vrouw, Veerle. Mooi, weelderig en je hebt fantastische billen. Dat zie ik zo door je rokje heen.”
Ik word langzaam rood en neem snel een hap van mijn ijs dat al aardig begint te smelten. Niels neemt een slok van zijn cappuccino. Hij kijkt hoe ik gulzig het ijs op eet.
“Wat denk je ervan?” vraagt hij uiteindelijk.
Mijn gedachten draaien op volle toeren. Natuurlijk zou ik met deze man het bed in willen duiken. Niets liever, maar ik kan het niet. Ik zie elke keer zijn vrouw voor me…
“Ik kan het niet. Ik heb het nog nooit met getrouwde mannen gedaan en dat wil ik graag zo houden. Sorry.”
Hij knikt. “Ik vind het jammer, maar ik snap het volkomen. Ik ga even betalen.”  Hij staat op en loopt naar de balie. Ik drink het laatste beetje wijn op. Ik heb één glaasje op en kan nog naar huis rijden. Gelukkig.
“Zullen we dan maar? Ik breng je even naar de auto.”
“Hoe ga jij naar huis dan? Jij mag niet meer rijden.”
“Ik bel een taxi of overnacht in een hotel paar straten verderop.”
Buiten doe ik mijn jas dicht. Er staat een frisse wind.
“Waar staat je auto?” vraagt Niels.
“Om de hoek.” Bij de auto aangekomen pak ik de sleutels en draai me om. Ik wil mijn hand uitsteken, maar voor ik het weet pakt hij mijn gezicht vast en begint me teder te zoenen. Ik zak haast door mijn knieën en moet zijn colbert vastpakken om te blijven staan. Zijn tong draait rondjes om de mijne, terwijl zijn handen naar mijn billen glijden en stevig vastpakt. Na een paar seconden laat hij los en kijken we elkaar hijgend aan. Zijn vrouw kon me gestolen worden.
“Waar is het hotel?” vraag ik verleidelijk.

***

Niels zou vandaag langskomen. Hij had het me beloofd. Hij is nu al een uur te laat en ik begin langzaam de hoop op te geven. Wat moet ik doen? Wat kan ik doen? Ik had het moeten weten toen ik aan deze relatie begon. Je hoort erover en je leest erover. Een getrouwde man met een minnares. Dat gaat nooit goed. Hij zal altijd bij zijn vrouw blijven. Ik hoop dat mijn plan werkt. Hij heeft de eerste stap gezet; nu moet hij ook zijn verantwoordelijkheid nemen.

Ik sla mijn dagboek dicht en gooi het in de hoek. Ik ga met mijn handen door het haar. Ik ken Niels nu al een jaar. Onze liefde is sterker dan wat hij voor Lisa voelt. Dat zei hij vorige week. Ik was zo blij dat te horen. Ik ben smoorverliefd op hem en het idee dat ik hem moet delen met iemand deed me ontzettend pijn. Ik wil hem voor mezelf. Ik heb hem vaak gevraagd waarom hij niet kan breken met Lisa. Hij kan niet zonder me. Dat wilt hij niet. Hij geeft te veel om haar. Uit frustratie trek ik plukken haar uit mijn hoofd. Hij houdt me af en toe op de hoogte hoe het tussen hem en zijn vrouw gaat. Er lopen nu allerlei onderzoeken omdat ze nog steeds niet zwanger is. De gedachte dat hij zich met iemand anders gaat voortplanten voelt als een dolksteek in mijn hart. Hij is van mij.

Een halfuur later hoor ik de voordeur. Ik spring op en loop naar Niels toe.
“Sorry dat ik laat ben. Het duurde langer dan ik dacht.”
“Geeft niets! Fijn dat je er bent.” Ik geef hem een knuffel en wil hem op zijn mond zoenen, maar hij wend gauw zijn hoofd af. Ik kijk hem verbaast aan.
“Wat is er?”
Hij kijkt me haast schuldig aan. “Veerle, ik moet je wat vertellen.”
Ik druk het beklemmende gevoel weg en probeer rustig te blijven ademen.
“Dat komt goed uit. Ik jou ook.”
“Zullen we even gaan zitten?” Hij knikt met zijn hoofd richting de bank.
“Wat wil je me vertellen?” vraagt Niels.
Ik schud mijn hoofd. “Jij eerst.”
“Oké. Ik weet niet waar ik moet beginnen. Lisa en ik hebben vandaag slecht nieuws gehoord in het ziekenhuis. De uitslag van de onderzoeken. Het schijnt dat een kindje van ons samen niet gaat lukken.” Hij verbergt zijn gezicht in zijn handen. “Ik kan het nog steeds niet geloven. We gaan nu naar andere opties kijken, maar ik had niet verwacht dat het me zo zwaar zou vallen. Het heeft me opeens doen beseffen dat ik ontzettend veel van mijn vrouw hou en dat ik niets liever wil dan haar een kind schenken.”
Ik blijf roerloos zitten en kijk naar de man van wie ik hou.
“Wat wil je hiermee zeggen, Niels?”
Hij heft zijn gezicht op en kijkt me aan met een droevige blik in zijn ogen.
“Ik kan het niet meer, Veerle. Ik maak het uit met je. Ik hou teveel van mijn vrouw om hiermee door te gaan. Het spijt me.”
Ik voel gal opkomen. De woorden komen hard bij me binnen.
“Dus je maakt het uit? Zomaar? Na alles wat we samen hebben meegemaakt?”
Hij knikt en staat op. “Het spijt me echt heel erg, Veerle, maar ik had je ervoor gewaarschuwd aan het begin van onze affaire. Ik zal nooit mijn vrouw verlaten.”
Hij draait zich om en wilt naar de deur lopen.
“Wacht! Ik wil je ook nog iets vertellen.” Ik loop naar de ladekast, pak mijn kostbare bezit eruit en loop naar Niels toe.
“Wat is dat?” en hij kijkt naar mijn hand.
Ik overhandig het hem. Hij bekijkt het staafje en ik zie hem bleek worden. Stamelend kijkt hij me aan.
“H-h-hoe, w-wat?”
Ik grijns naar hem. “Twee streepjes, schat. Ik ben zwanger. Je komt nooit meer van me af.”

Lisanne Ortsen

Lisanne Ortsen is 23 jaar geboren en getogen in het kleine dorpje Doornenburg en woont momenteel in Bemmel. Naast schrijven volgt Lisanne de deeltijdopleiding HAVO. Sinds de basisschool schrijft ze al verhalen en vanaf de middelbare school droomt ze ervan schrijfster te worden. Ze heeft een levendige fantasie en vindt het heerlijk dat op papier te zetten. In maart debuteerde ze met haar verhaal Twee gezichten in de bundel ‘Niets is wat het lijkt’ die twee lovende recensies van schrijvers Marelle Boersma en Thomas Heerma van Voss ontving. De vlucht is haar debuutroman en staat gepland uitgegeven te worden in het voorjaar van 2015 bij uitgeverij Zilverbron. Eerder schreef ze de Quiller Gerechtigheid.



Bezoekersreacties:
Hannie (36) op 1 januari 2015:
Leuk verhaal

Website Security Test