Voorgevoel
Door: Bianca Kruger op 31 mei 2016

Voorgevoel

Het is weer eens zover. Ik heb dat vervelende voorgevoel wat ik het allerliefst nooit meer zou ervaren. Elke keer als ik wakker wordt met dat gevoel gebeurt er iets verschrikkelijks.

Neem nou die keer dat ik dacht dat er iets met oom Evert zou gebeuren. Nog geen uur later kreeg ik het telefoontje dat oom Evert van de trap was gevallen en een gebroken heup had. Nou vallen oude mensen wel vaker en breken ze ook wel vaker een heup, maar dit was te toevallig. 

  En neem nou die keer dat ik wakker werd met het gevoel dat ik een levensechte droom had meegemaakt waarin overal rook was en ik sirenes hoorde van de brandweerwagens. Die dag brandde de basisschool, twee straten verder van mijn eigen huis, tot de grond toe af. 
  Het is de zoveelste keer dat ik een specifiek voorgevoel heb en ik weet zeker dat ik er iets mee moet doen. Deze keer weet ik dat er iets groots gaat gebeuren. Het heeft alles te maken met dat kruispunt aan de hoofdweg. Waarom weet ik niet, maar mijn gevoel leidt me daarheen. Ik kan dan ook niets anders doen dan op de fiets stappen en met mijn eigen ogen zien dat alles veilig is. Als ik nog op tijd ben kan ik zelfs mijn kennis gebruiken om te voorkomen dat er wat gebeurt. 
  Er staat iets groots te gebeuren. Als ik op mijn gevoel af ga dan weet ik dat er een ongeluk plaats zal vinden waarbij minimaal één persoon om het leven zou komen. Dat mag niet gebeuren. Maar hoe voorkom je zoiets? Opeens kom ik op het gekke idee dat het kruispunt dan afgesloten moet worden. Ik fiets langs een winkel en ineens weet ik wat ik ga doen en na een korte tussenstop vervolg ik mijn weg naar het kruispunt aan de hoofdweg. 
  Wanneer ik daar aankom zie ik dat er nog geen complete chaos is ontstaan, wat er op duidt dat er nog niets gebeurd is. Dat geeft mij mooi tijd om mijn plan uit te voeren. Uit mijn zak haal ik een rolletje afzetlint. Dat rood witte lint dat de politie ook wel eens gebruikt. Dat moet vast indruk maken op de bestuurders. Ik bind het uiteinde vast aan een paal en wacht vervolgens tot het stoplicht voor de voetgangers op groen springt. Ik steek over en trek het lint achter me aan. De blikken van de bestuurders in de auto’s probeer ik te vermijden en ik stap stevig door. De eerste kant van de weg is al afgesloten. Ik vervolg mijn weg, maar nog voor ik goed en wel alle kanten van de straat afgezet heb, hoor ik achter mij een stem zeggen: ‘Waar denkt u dat u mee bezig bent?’ 
  Iemand moet de politie gebeld hebben, want het is te toevallig dat die agent op dit moment op dit kruispunt aanwezig is. Ik leg hem mijn voorgevoel uit en hoe die gevoelens in het verleden altijd op waarheid berust waren. De man kijkt me sceptisch aan en zegt me dat ik per direct alle afzetlint weg moet halen. Het kruispunt moet toegankelijk blijven en als er voor iedereen met een voorgevoel straten worden afgezet kon er nergens meer gereden worden. Ik wil nog protesteren maar als hij zegt dat hij me anders meeneemt naar het bureau weet ik dat mijn plan mislukt is. Ik haal het lint van de weg af en enkele boze automobilisten toeteren als ze mij voorbij rijden. 
  ‘Ga naar huis. En beloof me dat u dit nooit weer doet. U bezorgt anderen overlast. Er is hier niets aan de hand en dat zal ook zo blijven. Mocht u dit weer doen, dan neem ik u mee naar het bureau. Ik wens u nog een goede dag.’ 
  Verslagen geef ik op en pak mijn fiets. Ik zal onderweg naar huis mezelf verbijten op het feit dat het niet gelukt is. Maar misschien zit ik er voor het eerst wel naast en vallen er vandaag geen gewonden. Ik hoop dat ik gelijk heb. Wanneer ik op de fiets stap zie ik dat het verkeerslicht net groen wordt en dat ik direct aan mijn ritje naar huis kan beginnen. Ik heb het geprobeerd, meer kon ik niet doen. 
  In gedachten verzonken zie ik de auto, die door het rode licht rijdt, niet aankomen. De pijn is heftig en ik weet dat ik zal sterven. Maar dat geeft niet. Vandaag komt mijn voorgevoel wederom uit. Ik zei het je, ik had gelijk.

Bianca Kruger

Bianca Kruger is 24 jaar en woont in Enschede. Van kleins af aan droomt ze er al van om schrijfster te worden en inmiddels heeft ze al wat dingen uitgegeven in eigen beheer. Ze richt zich voornamelijk op thrillers en korte verhalen. 


Eerder schreef ze de Quiller Vier woorden.



Bezoekersreacties:
Website Security Test