Elisabeth Mollema
Door: Astrid op 19 augustus 2009

Voor VrouwenThrillers.nl las ik het manuscript van Ladykiller. Het boek ligt sinds half augustus in de winkel en het was dan ook leuk om het boek al te lezen voordat het in de schappen lag. Een interview via de mail hoorde er dit keer ook bij. Ik had dat nog nooit eerder gedaan, dus het was dubbel leuk om te doen. Eenmaal de recensie en de vragen opgestuurd, hadden we eigenlijk dezelfde dag de vragen nog terug van Elisabeth.

1. Hoe is het verhaal van dit boek ontstaan?

Elisabeth:
Het idee voor een verhaal groeit. Het begint meestal meestal met een vage gedachte. In je hoofd brei je er dan van alles aan tot je denkt een goed plot te hebben. In dit geval begon het enkele jaren geleden naar aanleiding van een verblijf in Nice. Ik heb daarna eerste twee andere thrillers geschreven en pas vorig jaar aan Ladykiller begonnen. Met mijn ex, zijn tweede  ex-vrouw en zijn huidige partner lunch ik één keer in de paar weken. De samenstelling van dat groepje: drie vrouwen en een man die met alle drie iets heeft gehad, paste goed bij het idee dat ik destijds in Nice kreeg. De bijzondere loyaliteit die tussen vrouwen kan bestaan werd de onderliggende gedachte bij het schrijven van het verhaal Ladykiller. Ik vond de quote daarom toepasselijk: Un pour tous, tous pour un. (Alexander Dumas)

2. Hoe ben je op het idee gekomen om, na kinderboeken, thrillers te gaan schrijven?

Elisabeth:
Na ca. 50 kinderboeken was ik toe aan iets anders. Ik lees zelf graag thrillers, vooral Engelse. In de loop der jaren had ik wel ongeveer door hoe de structuur van een thriller in elkaar zat. Ik vond het een uitdaging om het ook eens te proberen.

3. Zijn de karakters in het boek, Sonja, Heleen en Eva, gebaseerd op karakters van mensen uit jouw omgeving, of zijn ze ontstaan tijdens het schrijven?

Elisabeth:
De karakters zijn zuiver fictief, maar er zitten ook elementen in van mensen die ik ken, en ook van mijzelf. Als schrijver moet je je kunnen inleven in de denkwereld van je karakters anders blijven het oppervlakkige figuren. Ik neem dan elementen uit mijn eigen karakter en vergroot die uit. Als ik bijvoorbeeld vanuit een zeer ambitieus personage wil schrijven die alles opzij zet voor de carriere, zoals Sonja, kan ik me in zo iemand verplaatsen door de softere kanten van mijn karakter in gedachten "uit te wissen".

4. Hoe lang duurt het voordat je een boek klaar hebt?

Elisabeth:
Ik begin pas met schrijver als ik een redelijk sluitend plot heb en de karakters in mijn gedachten "leven". Met het nadenken daarover duurt het schrijver ca. een jaar.

4. Voor mij zou elk nieuw boek dat uitkomt een feest zijn, is dat voor jou ook zo?

Elisabeth:
Ik ben opgetogener als het verhaal klaar is. Tegen de tijd dat een boek uitkomt, ben ik al weer druk bezig aan het volgende.

5. Hoe vindt je het dat iedereen een mening heeft over je boek? Je hebt goede en slechte recensies en hoe ga je daar mee om?

Elisabeth: Dat mensen een mening over je boek hebben, is logisch. Het hoort erbij. Als je dat vervelend vindt, moet je je verhaal niet publiceren. Ik let niet zo op recensies. Mijn uitgever stuurt me alleen de goede, en de hele goede met een uitroepteken.

6. Heb je tips voor lezers die zelf graag een boek zouden willen schrijven?

Elisabeth:
Denk goed na over een plot en de karakters. Denk niet dat schrijven een door God gegeven vaardigheid is, het is hard werken. Het is 95% transpiratie en 5% inspiratie. Ken je dat grapje van die man die een boek laat signeren door de schrijver en zegt: "Als ik stop met werken, ga ik een boek schrijven." Waarop de schrijver antwoordt: "Leuk. Als ik stop, word ik chirurg." Wat tips: Schrijf elke dag minstens 500 woorden, die je de volgende dag eerst herschrijft voor je aan de volgende 500 begint. De dag daarna herschrijf je eerst je 1000 woorden die je eerder schreef en begin dan pas aan een nieuw stuk. Het is net als beeldhouwen, je moet hakken, schaven en slijpen. Het is nooit in één keer goed.

7. Denk je dat dit boek de juiste ingrediënten voor een thriller bevat?

Elisabeth:
Ik denk van wel. Drie vrouwen die met elkaar een paar weken in een villa aan de cote d'azur doorbrengen en in een bedreigende situatie terecht komen, kun je niet anders noemen dan een thriller. Ik heb geprobeerd de lezer een aantal keren op het verkeerde been te zetten. En de afloop is niet voorspelbaar. Er is veel suspense. En het is geen whodunnit, wat geen thriller is maar een detective.

8. Bestempel je Ladykiller als een vrouwenthriller?

Elisabeth:
De hoofdpersonen zijn drie vrouwen, maar er komen ook een paar mannen in voor. Choose yourself!

Elisabeth, bedankt voor je medewerking en ik hoop dat je boek snel de bestsellerslijst haalt.

Astrid



Bezoekersreacties:
Irene (45) op 29 augustus 2009:
Wat leuk, een interview via mail. Het leest lekker weg en ik moet zeggen dat ik enorme zin krijg om dit boek te gaan lezen. Ook de definitie die Elisabeth van een thriller geeft, spreekt me erg aan. Inderdaad worden heel veel boeken tegenwoordig thriller genoemd maar zijn het éigenlijk niet.

Website Security Test