Je schrijft boeken voor de jeugd en volwassenen. Een mooie afwisseling denk ik. Als een tiener jouw boeken voor volwassenen zou willen lezen, zou je dat dan afraden of aanraden en waarom?
Ik denk dat mijn thrillers prima te lezen zijn voor tieners vanaf 15 jaar. Elke jongere is anders natuurlijk, maar als iemand al thrillers voor volwassenen leest, kan hij of zij mijn boeken ook lezen. Echo is hierop een uitzondering, ik waarschuw volwassenen ook altijd dat het een heftig boek is. Niet voor tere zieltjes, zogezegd. Dat Echo gebaseerd is op waargebeurde verhalen maakt het nog heftiger.
Lezen de leerlingen aan wie je lesgeeft als lerares Engels ook jouw boeken?
Ik heb alleen volwassen cursisten, en sommigen daarvan lezen mijn boeken. Voor de cursisten die ik Engels geef zijn mijn Engelstalige boeken een goede oefening, en de NT2-cursisten kunnen mijn Nederlandstalige boeken proberen. Natuurlijk is niets verplicht, en het is des te leuker als ze zelf vertellen dat ze een van mijn boeken aan het lezen zijn.
Wat vind je van het feit dat de jeugd eerder een Engels boek pakt dan een Nederlands boek?
Ik vind dat erg jammer. Het taalniveau van de jeugd gaat al zo achteruit door het socialmediagebruik en apps als Whatsapp, waarin veel afkortingen gebruikt worden. Er zijn heel veel mooie Nederlandstalige boeken, het lezen daarvan zou (meer) gestimuleerd moeten worden door boekhandels, docenten en ouders.
Zijn jouw boeken ook in andere landen uitgegeven dan in Nederland?
Jazeker, sommige titels gaan de grens over. Dat is heel bijzonder. Ik geef mijn Engelstalige boeken zelf uit, die zijn in talloze landen verkrijgbaar, waaronder in Duitsland, Frankrijk, Italië en de VS. Ooit had ik zelfs een lezer in India, dat vond ik echt gaaf. Zo ver weg en zonder enige promotie daar.
Waar ik ook veel zin in heb is de vertaling van mijn Christopher Plum-serie in Noord-Cyprus, in het Turks. Die verwachten we binnenkort, en daar ben ik ook heel trots op. Het is grappig dat juist Turks de taal is waarnaar de serie vertaald wordt, omdat een van de ridders in het verhaal uit Turkije komt, en een groot deel van boek 2 zich ook daar afspeelt.
In hoeverre zitten er autobiografische aspecten in Doden praten niet?
Bijna elke auteur gebruikt kleine dingen uit zijn eigen leven in boeken, en er sluipt altijd wel ergens iets van je eigen karakter in een van de personages, zo heb ik me laten vertellen. En dat geldt voor mij ook. Grote autobiografische gebeurtenissen heb ik nooit gebruikt in mijn boeken. Dan wordt het toch al snel te persoonlijk, of kunnen mensen uit je privéleven zichzelf misschien herkennen. Als het om iets positiefs gaat is dat niet zo’n probleem, maar een verhaal waarin alleen maar positieve dingen gebeuren is heel saai natuurlijk. ;-)
Je beschrijft in Doden praten niet hoe gemakkelijk iemand alles kwijt kan raken, de ene maand heb je een baan, een huis en familie en Maud raakt alles kwijt. Hoe kwam je op dit verhaal?
Vaak ontstaat een idee doordat ik me iets afvraag. In dit geval dacht ik een keer na over onrecht en mensen die hun straf ontlopen. Het is makkelijk gezegd dat je van alles zou willen doen om die persoon alsnog te straffen, maar dat doe je niet echt. Wat zou ervoor zorgen dat je dat wel zou doen? Dat vroeg ik me af. Zo ontstond het idee voor Doden praten niet.
Je schreef Echo om mensen bewuster te maken over kindermishandeling. Had je bij dit boek ook zo’n doel voor ogen?
In Doden praten niet zit zeker ook een boodschap, maar in dit geval was dat niet het hoofddoel van het schrijven. Ik wilde vooral dat lezers zich konden vermaken met dit boek. Dat de boodschap daarbij overkomt is natuurlijk mooi meegenomen. Ik vind het fijn om een boodschap mee te geven, om mensen aan het denken te zetten over bepaalde dingen, of om mensen hoop te geven, maar die boodschap moet nooit overheersen vind ik. Ik schrijf (nog) geen informatieve boeken, dus leesplezier moet bovenaan staan.
Hoe zorg je zelf voor contact met jouw lezers?
Ik zit op social media, houd berichten bij in Facebook-groepen en sta op een aantal beurzen en markten. Ik vind het leuk om constant in contact te blijven met lezers en potentiele lezers. Ze in levenden lijve spreken is toch wel het leukst, daarom ga ik heel graag naar markten en beurzen. Helaas zijn de kramen op grote beurzen erg duur, anders zou ik er nog veel meer doen.
Het is bijna Kerst, welk(e) boek(en) liggen er bij jullie onder de boom? En wat is de mooiste kerstversiering in dezelfde boom?
Normaal gesproken ligt er een stapel boeken onder de boom. Helaas is daar dit jaar geen sprake van. Ik schaf momenteel weinig nieuwe boeken aan, omdat ik al ruim acht maanden nauwelijks kan lezen door een zware hersenschudding. Om een beetje te ontsnappen aan de beperkingen die mijn hoofd me momenteel oplegt hebben we een korte vakantie geboekt. We gaan dus met z’n tweetjes genieten in de Ardennen en doen geen cadeautjes. En eigenlijk heb ik ook al te veel boeken, ze passen niet meer in de vele kasten die ik heb. ;-) (niet dat dat me heel lang zal tegenhouden, haha!)
De mooiste kerstversiering in onze boom vind ik de zilveren slinger van belletjes. Ik vind alle slingers in de boom leuk, omdat het er speels en gezellig uitziet. Om de een of andere reden vind ik belletjes het leukst. We hebben ook meerdere kerstballen in de vorm van bellen, dat zijn ook mijn favorieten.
